Λίβερπουλ : Το πνεύμα των Κόκκινων, το πνεύμα μιας ολόκληρης πόλης

Ποιος να το περίμενε άραγε;

Χρειάστηκε να συμπληρωθούν τρεις δεκαετίες —ναι, τρεις δεκαετίες— ώστε να στεφθεί και πάλι η Λίβερπουλ πρωταθλήτρια Αγγλίας.

Η ομάδα που έως το 1990 πρωταγωνιστούσε στα ποδοσφαιρικά πράγματα της Αγγλίας, η ομάδα που αποτελούσε σημείο αναφοράς και εκτός Νησιού, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έμεινε μακριά από την κορυφή του αγγλικού πρωταθλήματος επί τριάντα ολόκληρα χρόνια.

Στο πέρασμα αυτών των δεκαετιών η Λίβερπουλ κατόρθωσε, μεταξύ άλλων σημαντικών τίτλων, να φθάσει δύο φορές στην κορυφή της Ευρώπης, με την κατάκτηση του Champions League το 2005 και το 2019.

Όμως, η κορυφή του αγγλικού πρωταθλήματος παρέμεινε πόθος ανεκπλήρωτος για πολλές ποδοσφαιρικές γενιές της Λίβερπουλ, για ποδοσφαιριστές ιδιαίτερα ταλαντούχους και διάσημους, προεξάρχοντος ασφαλώς του εμβληματικού αρχηγού Στίβεν Τζέραρντ.

Παρά ταύτα, η Λίβερπουλ τελικά τα κατάφερε, αποδεικνύοντας περίτρανα πως ο επιμένων νικά, προπάντων όταν οι ικανότητες συνδυάζονται με την αυτοπεποίθηση, την προσήλωση στο στόχο, την αδάμαστη θέληση και το υψηλό φρόνημα.

Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ασφαλώς το γεγονός ότι ηγέτης του φημισμένου αγγλικού συλλόγου, εντός και εκτός γηπέδων, είναι τα τελευταία τεσσεράμισι και πλέον χρόνια ένας άνθρωπος όπως ο Γιούργκεν Κλοπ, ένας καλλιεργημένος και πνευματώδης Γερμανός με αξιοπρέπεια, ταπεινότητα, καθαρό μυαλό και συναισθηματικό πλούτο.

Ο Κλοπ —και μαζί του ολόκληρη η τωρινή Λίβερπουλ— μοιάζει να βαδίζει στα χνάρια του θρυλικού Μπιλ Σάνκλι (1913-1981), του σκωτσέζου προπονητή που έμεινε στην ποδοσφαιρική ιστορία όχι μόνο για τα επιτεύγματα της δικής του Λίβερπουλ αλλά και για την ικανότητά του να εκφράζει με τον δικό του, πραγματικά μοναδικό τρόπο το πνεύμα των Κόκκινων, το ομαδικό πνεύμα, το πνεύμα μιας ολόκληρης πόλης.

Ιδού λιγοστά μαθήματα ποδοσφαίρου και ζωής από τον αείμνηστο Σάνκλι, που εξηγούν μέχρις ενός βαθμού την —έστω και πολύ αργοπορημένη— επιστροφή της Λίβερπουλ στην κορυφή:

«Ένα σημαντικό μερίδιο της επιτυχίας στο ποδόσφαιρο έχει να κάνει με το μυαλό. Πρέπει να πιστέψεις ότι είσαι ο καλύτερος, και ακολούθως να διασφαλίσεις την υπεροχή σου αυτήν. Όσο ήμουν στο Άνφιλντ, λέγαμε πάντα ότι είχαμε τις δύο καλύτερες ομάδες στο Μέρσεϊσαϊντ, τη Λίβερπουλ και τους αναπληρωματικούς παίκτες της Λίβερπουλ».

«Μια ποδοσφαιρική ομάδα μοιάζει με ένα πιάνο. Χρειάζεσαι οκτώ άτομα για να το κουβαλήσουν και τρία άτομα που να μπορούν να παίξουν αυτό το αναθεματισμένο πράγμα».

«Πίεση είναι το να δουλεύεις σε ορυχείο. Πίεση είναι το να μην έχεις καθόλου δουλειά. Πίεση είναι το να προσπαθείς να αποφύγεις τον υποβιβασμό λαμβάνοντας ως αμοιβή 50 σελίνια τη βδομάδα. Πίεση δεν είναι το Κύπελλο Πρωταθλητριών, το Πρωτάθλημα ή ο τελικός του Κυπέλλου. Αυτά είναι η ανταμοιβή, η επιβράβευση».

«Για να είναι ένας παίκτης ικανός να παίξει για τη Λίβερπουλ, πρέπει να είναι έτοιμος να διαπεράσει για χάρη μου έναν τοίχο και να συνεχίσει να αγωνίζεται χωρίς καμία διακοπή».