Έλλειμμα δεξιοτήτων και προοπτικές ανάπτυξης

Ένας από τους πλέον βασικούς παράγοντες για την ανάπτυξη οικονομική και κοινωνική ενός τόπου, είναι η συμβολή στο ΑΕΠ του ανθρώπινου δυναμικού, ή το ανθρώπινο κεφάλαιο όπως συνηθίζουμε να το αποκαλούμε.

Με τον όρο αυτό, εννοούμε το σύνολο των ικανοτήτων και δεξιοτήτων που έχει ένα άτομο από μόνο του ή όταν απαρτίζει μία ομάδα, με στόχο να φέρνει σε πέρας συγκεκριμένα επιχειρηματικά projects, στο καθαρά οικονομικό ή στο ερευνητικό πεδίο.

Στην Ελλάδα δυστυχώς, ξεκινώντας από την παιδεία και τα γνωστά προβλήματα υποχρηματοδότησης, το ανθρώπινο δυναμικό ευρισκόμενο πλέον ως ενεργό κομμάτι του εργατικού δυναμικού, δεν έχει τις κατάλληλες δεξιότητες για να ανταποκριθεί στη νέα εποχή.

Η χώρα μας ενώ κατατάσσεται υψηλά στις βασικές γνώσεις, την βασική μόρφωση και στην παρακολούθηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, σε ό,τι έχει να κάνει με θέματα επιμόρφωσης εξωστρέφειας και νέων τεχνολογιών, βαθμολογείται από έρευνες που έχουν γίνει στον ΟΟΣΑ, αρκετά χαμηλά σε σχέση με τον μέσο όρο των υπολοίπων χωρών.

Οι ψηφιακές δεξιότητες, είναι ένα ζητούμενο και ένας καθοριστικός παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει το ανθρώπινο δυναμικό μέσω των επιχειρήσεων, σε μεγαλύτερη παραγωγικότητα και σε αύξηση της παραγωγής και των κερδών.

Παρόλα αυτά, αν εξαιρέσουμε μεμονωμένες πρωτοβουλίες του ιδιωτικού τομέα και μεγάλων ή πολυεθνικών επιχειρήσεων στην χώρα μας, δεν υπάρχει συστημική εκπαίδευση και κατάρτιση, ενώ η παρουσία του κράτους αλλά και της τοπική αυτοδιοίκησης, είναι από μικρή ως ελάχιστη με βάση τις απαιτούμενες ανάγκες.

Η παραγωγικότητα των εργαζόμενων, αλλά και του δυνητικού ανθρώπινου δυναμικού βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα λόγω και του χαμηλού βαθμού υιοθέτησης ψηφιακών τεχνολογιών και δεξιοτήτων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Αυτή και μόνο η αιτία, αν τελικά δεν αντιστραφεί στα επόμενα χρόνια, ενδέχεται να καθηλώσει τους μισθούς αλλά και να τους μειώσει σε πραγματικούς όρους, μέσω της σταδιακής αύξησης του πληθωρισμού.

Πρακτικά, αν δει κανείς τα στοιχεία των επιδόσεων και δεξιοτήτων των Ελλήνων εργαζόμενων και σπουδαστών, θα καταλάβει ότι το πρόβλημα επαρκούς οικονομικής μεγέθυνσης δεν είναι μόνο οι άμεσες ξένες επενδύσεις και η φορολογία, αλλά η παραγωγικότητα μέσω της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, του επαγγελματικού προσανατολισμού και της υιοθέτησης δεξιοτήτων εξωστρέφειας, που μπορούν με χαμηλό ανά μονάδα κόστος, να δώσουν σημαντική δυναμική στις ελληνικές επιχειρήσεις.

Είναι λοιπόν πολύ βασικό θα λέγαμε συμπερασματικά, η χώρα μας να αποκτήσει μία εθνική στρατηγική στο θέμα της δια βίου μάθησης, της κατάρτισης και της επανατοποθέτησης στην αγορά εργασίας, στις περιπτώσεις της μακροχρόνιας ανεργίας, μέσα από σύγχρονα εργαλεία και μεθόδους, ώστε να δημιουργηθεί μία κουλτούρα εργασιακής κινητικότητας, μάθησης και δημιουργίας, που θα μπορέσει μεσοπρόθεσμα, να κινητοποιήσει τους κατάλληλους πόρους, που θα αποτελέσουν τον καταλύτη των επενδύσεων και της μόνιμης αύξησης του ΑΕΠ με πραγματικές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, που τόσο έχει η χώρα μας ανάγκη.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός