Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Η’)

Ο Κρέοντας καταδικάζει την Αντιγόνη σε θάνατο, κι αυτή είναι η αφετηρία του δρόμου που θα οδηγήσει στην καταστροφή του.

Ο γιος του, ο Αίμονας, ο μνηστήρας της Αντιγόνης, είναι ο πρώτος που τον αποδοκιμάζει και προσπαθεί μάταια να τον μεταπείσει, κινούμενος ανάμεσα στην υιική παράκληση και την κραυγή της απελπισίας.

Όμως, και οι θεοί αποδοκιμάζουν τον Κρέοντα.

Ο μάντης Τειρεσίας μιλά για τα φρικτά σημάδια που προδίδουν τη μόλυνση της πόλης από το πτώμα που λιώνει.

Ο Κρέοντας, αλαζόνας και τυφλωμένος από την πίστη προς την απεριόριστη δύναμη της πολιτείας, φαντάζεται ότι ο μάντης τον απατά και εμμένει στην απόφασή του.

Ο Τειρεσίας αποσύρεται με τη φοβερή κατάρα ότι ο Κρέοντας θα πληρώσει με τη δική του σάρκα και με το δικό του αίμα το έγκλημά του εναντίον του δικαιώματος του νεκρού.

Μόνον τότε ο Κρέοντας ξεφεύγει από τον κλοιό της τύφλωσης, της αλαζονείας και της παραίσθησης, και επιχειρεί να εξιλεωθεί για το έγκλημά του.

Δυστυχώς για εκείνον, η Αντιγόνη είναι ήδη νεκρή.

Πάνω στο πτώμα της, ύστερα από μια έκρηξη μίσους εναντίον του πατέρα του, αυτοκτονεί ο γιος του, ο Αίμονας.

Η μητέρα του, Ευρυδίκη, τον ακολουθεί στο θάνατο με μια κατάρα εναντίον του άνδρα της, του Κρέοντα.

Έρημος και τσακισμένος, απομένει ζωντανός ο Κρέοντας, έχοντας αναγνωρίσει καθυστερημένα το σφάλμα του.

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Α’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Β’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Γ’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Δ’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Ε’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος ΣΤ’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Ζ’)