Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Ζ’)

Η Αντιγόνη, ενδεχομένως το δεύτερο σε αρχαιότητα από τα σωζόμενα έργα του Σοφοκλή, αντλεί το θέμα της από το Θηβαϊκό κύκλο.

Μετά την αποκάλυψη των αμαρτημάτων του Οιδίποδα (πατροκτονία, αιμομιξία), οι γιοι του Ετεοκλής και Πολυνείκης αναλαμβάνουν ανά έτος την εξουσία στη Θήβα. Όμως, ο Ετεοκλής αθετεί την εν λόγω συμφωνία, κι έτσι ο Πολυνείκης προκαλεί την εκστρατεία των αργείων αρχηγών κατά της Θήβας, στρέφεται δηλαδή με στρατό εναντίον της πατρίδας του.

Οι δύο αδελφοί, δέσμιοι της κατάρας του πατέρα τους, αλληλοσκοτώνονται. Ο Κρέοντας, που έχει καταλάβει την εξουσία μετά τη διπλή αδελφοκτονία, απαγορεύει την ταφή του Πολυνείκη στο έδαφος της πατρίδας του.

Και δεν αρκείται μόνο σε αυτό, αλλά φθάνει στην υπερβολή: βάζει φρουρούς κοντά στον νεκρό, που θα φρόντιζαν να τον ξεσχίσουν τα σκυλιά και τα όρνια, να σαπίσουν τα υπολείμματά του κάτω από τον καυτό ήλιο.

Την αντίσταση εναντίον του Κρέοντα, εναντίον της ύβρεως, εναντίον της πολιτείας που αγνοεί τους περιορισμούς της και αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως ανώτατη αξία, αναλαμβάνει η Αντιγόνη. Αυτή υπακούει στον ηθικό νόμο, υποστηρίζει τους αιώνιους νόμους των θεών, που δεν μπορεί να τους αχρηστεύσει καμία ανθρώπινη διαταγή.

Έτσι, παραβαίνει δύο φορές την εντολή του Κρέοντα. Την πρώτη φορά καταφέρνει να σκεπάσει το νεκρό αδελφό της με ένα στρώμα σκόνης, χωρίς να την αντιληφθούν. Τη δεύτερη φορά δοκιμάζει εκ νέου μια συμβολική ταφή, αλλά γίνεται αντιληπτή και συλλαμβάνεται.

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Α’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Β’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Γ’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Δ’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Ε’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος ΣΤ’)