Πολύ… Βόλος ο Θρύλος! (5-0)

Ένα πρώτης τάξεως μάθημα για νεοφώτιστους, κάτω από τα άστρα του Φαλήρου. Και αν οι δεύτεροι ήταν… Βόλος; Ο Ολυμπιακός έγινε πολύ-Βόλος με το τελικό 5-0 προφανώς να λέει τα περισσότερα για όσα συνέβησαν πριν από λίγο στο «Καραϊσκάκης».

Σε ένα ματς που αν το καλοσκεφτεί κανείς όλα προέκυψαν στην αρχή και στο τέλος. Το γρήγορο γκολ του Γκιγιέρμε (12΄) που έχτισε έναν συγκεκριμένο αγωνιστικό χαρακτήρα στην παρτίδα. Και βέβαια το εντυπωσιακό εικοσάλεπτο στο φινάλε. Εκεί που οι Πειραιώτες με την εμπειρία τους, τιμώρησαν την προσπάθεια του Βόλου να σταθεί ψηλά και να πιέσει αναζητώντας την ισοφάριση.

Κατηφόρισε ο αγωνιστικός χώρος στο τελευταίο κομμάτι της παρτίδας. Με έξυπνο ποδόσφαιρο. Με στόχευση» στα ρίσκα του αντιπάλου. Και βέβαια με την μπάλα να καταλήγει με ποσοστά… Ολυμπιακού, στα αντίπαλα δίχτυα. Από το 72΄ (Ελ Αραμπί 2-0) ως το 92΄ (Σουντανί 5-0). Με τον Γκερέρο (79΄, 3-0) και τον Βαλμπουενά (82΄πεν, 4-0) να βάζουν και εκείνοι το σημάδι τους στην καταμέτρηση.

Όλα καλά λοιπόν για τους Ερυθρόλευκους. Έγινε και αυτή η δουλειά. Το πρώτο από τα τρία βήματα σε ένα πολύ απαιτητικό οκταήμερο. Για κάποιους αυτό το βήμα ήταν το ευκολότερο μένοντας απλά στο όνομα του αντιπάλου. Για άλλους; Το δυσκολότερο.

Για τα… παιχνίδια του μυαλού που δικαίως προκαλεί η συνέχεια του προγράμματος (Τότεναμ, Παναθηναϊκός) αλλά και για το πρόβλημα «ρυθμού» που προκαλεί κάθε διακοπή.

Τα ξόρκισε και τα δύο αυτά ο Ολυμπιακός. Μπήκε σοβαρά, πίεσε και στο τρίτο κερδισμένο κόρνερ άνοιξε το σκορ νωρίς με τον Γκιγιέρμε (12΄). Θα μπορούσε μάλιστα να είναι στην ασφάλεια του 2-0 από το 21΄αν η μπάλα του έκανε το χατίρι σε ένα άλλο στημένο και από την προσπάθεια του Μυστακίδη να διώξει δεν «σταματούσε» στο δοκάρι των φιλοξενούμενων.

Δεν έγινε βέβαια. Και αυτό για καμιά ώρα ακόμη θα αποδεικνύονταν πρόβλημα. Ευτυχώς όμως για εκείνους όχι άλυτο.

Μέχρι το 72΄όπου ο Ελ Αραμπί καθάρισε τη μπουγάδα, «ρυθμός» καλός για τους Πειραιώτες δεν προέκυπτε. Ο Μαρτίνς όμως πολύ έξυπνα για πολλοστή φορά «διάβασε» σωστά τις σκέψεις του αντίπαλου προπονητή. Περίμενε ο Ολυμπιακός.

Περίμενε την κορύφωση της προσπάθειας των φιλοξενούμενων να μπουν για τα καλά στο «κόλπο» του ματς πιέζοντας ψηλά. Κάποια στιγμή λοιπόν που το γήπεδο άνοιξε; Όλα συνέβησαν φυσιολογικά. Θέλει τόλμη να πιέσεις τους Πειραιώτες ψηλά. Και «γερό» στομάχι για να καταπιείς ένα 5-0.

O Βόλος είχε φρεσκάδα. Σπουδαία τρεξίματα. Είχε ενέργεια. Και μπόλικο θράσος στο μεγαλύτερο μέρος του ματς. Είχε και κάποιες επισκέψεις στα καρέ του Σα που θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν επιβάλλει άλλο σενάριο στην συγκεκριμένη αναμέτρηση. Ο Μουνίθ (19΄) σημάδεψε άουτ, ο Σα σταμάτησε τον Μυστακίδη (23΄) στις δύο πιο χαρακτηριστικές τέτοιες στιγμές.

Η «γενική εικόνα» όμως έφερε στην επιφάνεια τα καλά και τα άσχημα ενός αντιπάλου που δεν ήταν «έτοιμος» να ανταποκριθεί σε μια πρόκληση «επιπέδου» Καραϊσκάκης. Δεν φτάνουν μόνο οι αντοχές.

Γιατί το να παίζεις καλά, να είσαι μέσα στο ματς ως το 72΄και τελικά να χάνεις με 5-0 και παίκτη λιγότερο (αποβλήθηκε σωστά ο Λυριτζής στο 82΄για το πέναλτι που έκανε στον Ποντένσε), δεν είναι ακριβώς μια καλή βραδιά. Συνήθως ακούγεται καλύτερο να χάνεις 5-0 όταν δεν σου πηγαίνει τίποτα.

Ολυμπιακός (Πέδρο Μαρτίνς): Σα, Κούτρης, Μεριά, Σισέ, Ελαμπντελαουί, Γκιγέρμε (84’ Μπενζιά), Καμαρά, Ραντζέλοβιτς (71’ Σουντανί), Ποντένσε, Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί (74’ Γκερέρο).

ΝΠΣ Βόλος (Χουάν Φεράντο): Γκαραβέλης, Λύρατζης, Διαμαντής, Δημόπουλος, Φεράρι, Τσοκάνης (56’ Μαξ), Ζοάο, Μπαλογιάννης, Μουνίθ, Μυστακίδης (69’ Ατιγιάπ), Γέντρισεκ.