Περιθώριο έξι μηνών

Πέρασαν 45 μέρες από τότε που ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχημάτισε κυβέρνηση και όπως είναι φυσικό ορισμένα πρώτα συμπεράσματα για τους στόχους της διακυβέρνησής του μπορούν να εξαχθούν με ασφάλεια. Για παράδειγμα, είναι προφανές ότι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του Πρωθυπουργού είναι η προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

Ηταν σαφής στην πρόσκληση που απηύθυνε στους γάλλους επιχειρηματίες στα γαλλικά, στους Γερμανούς στα γερμανικά και στους Ολλανδούς, μάλλον στα… αγγλικά, που θα απευθύνει την ερχόμενη εβδομάδα. Το ίδιο μήνυμα θα στείλει και από τη Σαγκάη τον Νοέμβριο, στην ΕΧΡΟ 2019, όπου θα εγκαινιάσει το περίπτερο της Ελλάδας, η οποία θα είναι η φετινή τιμώμενη χώρα, ενώ θα έχει μεσολαβήσει το προσκλητήριο στα αμερικανικά funds τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ.

Το ζητούμενο, ωστόσο, δεν είναι το προσκλητήριο, αλλά η ανταπόκριση. Κι αυτή, προς το παρόν, είναι φτωχή. Αλλά είναι λογικό. Ολοι αυτοί, στους οποίους απευθύνεται ο νυν Πρωθυπουργός, άκουσαν πολλά τα τελευταία χρόνια και είδαν λίγα. Οσοι προσπάθησαν να έρθουν με σχέδιο, έφυγαν άρον  άρον, όταν κατάλαβαν με τι έμπλεκαν. Περίπλοκο κι άκρως γραφειοκρατικό και αντιαναπτυξιακό διοικητικό και δικαστικό σύστημα, εμπλουτισμένο με υψηλούς φόρους. Θανατηφόρο κοκτέιλ δηλαδή.

Αλλοι, πάλι, που θεωρούν εαυτούς πιο πονηρούς, περίμεναν την υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Αλλά βαρέθηκαν να περιμένουν: διαγωνισμοί που εκκρεμούν, αρχαιολογικές υπηρεσίες που παραμονεύουν, υποθέσεις που μπλοκάρουν κ.λπ., κ.λπ.

Το ακόμα χειρότερο; Αυτή η εικόνα δεν είναι απότοκο της τελευταίας κρίσης, αλλά είναι η ελληνική κανονικότητα. Υπήρχε πριν από την κρίση, θέριεψε κατά τη διάρκειά της κι όσα συστήματα την «τρέφουν», γιατί απλά ζουν από αυτή, στοιχηματίζουν ότι θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά.

Και κάπου εδώ μπαίνει το κρίσιμο ερώτημα, που, αργά ή γρήγορα, θα κληθεί να απαντήσει (και) η νυν κυβέρνηση: Είναι αποφασισμένη να σπάσει αυγά; Να πάρει δύσκολες αποφάσεις; Αν ναι, θα πρέπει να το κάνει τώρα, που το νικηφόρο εκλογικό αποτέλεσμα είναι νωπό, που η αντιπολίτευση προσπαθεί να συνέλθει και που η αξιωματική (αντιπολίτευση) ειδικότερα, ως γνήσια αριστερή, ομφαλοσκοπεί. Μετά, θα είναι αργά. Συνεπώς, έχει δεν έχει περιθώριο έξι μηνών.

Υστερα από αυτό το όχι και τόσο ικανό χρονικό διάστημα, η κατάσταση που θα διαμορφωθεί θα είναι σαν εκείνη που περιγράφονταν σε έγγραφο ξένης πρεσβείας το 2006, το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, έγραφε ότι η Ελλάδα δεν είναι χώρα εμπιστοσύνης για τους επενδυτές διότι η πολιτική της τάξη – που επηρεάζει πολύ τις εξελίξεις – δεν ευνοεί την προώθησή τους. Τόσο απλά. Κι εννοείται ότι μετά τα όποια προσκλητήρια θα έχουν την αξία μόνο του χαρτιού που θα τυπώνονται.