Πολιτικοί και μνημόνια

Την περασμένη Τρίτη συμπληρώθηκε ακριβώς ένας χρόνος από την εκπνοή του τρίτου μνημονίου. Μας το θύμισε η απερχόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο αντιπρόεδρός της Βάλντις Ντομπρόβσκις και ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί, οι οποίοι είχαν κάθε λόγο να θέλουν να κλείσουν τη θητεία τους με ένα success story. Αυτό της εξόδου της Ελλάδας από την οικονομική κρίση μετά από οκτώ χρόνια αίματος, δακρύων και θυσιών.

Βέβαια και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι μνημονιακές υποχρεώσεις και ο «κορσές» των πρωτογενών πλεονασμάτων δεν θα αφήσουν εύκολα τη χώρα να ανασάνει τουλάχιστον μέχρι το 2021, μια χρονιά σημαδιακή για την ανεξαρτησία της χώρας.

Ετσι δεν παρέλειψαν να υπενθυμίσουν ότι έχουν πολλά ακόμη να γίνουν, καλώντας την κυβέρνηση Μητσοτάκη να συνεχίσει «την πορεία εφαρμογής υπεύθυνων δημοσιονομικών πολιτικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αποσκοπούν στην ενίσχυση των τραπεζών», που παραμένουν ο αδύναμος κρίκος της οικονομίας μας.

Με αφορμή την επέτειο… απελευθέρωσης το ελληνικό πολιτικό σύστημα έδειξε για ακόμη μία φορά τις αδυναμίες του και πόσο ρηχά και επιφανειακά προσεγγίζει την πραγματικότητα και τα γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε, η Νέα Δημοκρατία κατακεραύνωσε και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ για την κατάσταση που έχει φέρει την οικονομία(!) και το ΠαΣοΚ που υπέγραψε τρία μνημόνια το… ξέχασε.

Κανείς δεν είπε την αλήθεια. Οτι μετά την εκπνοή του τρίτου μνημονίου η ελληνική οικονομία είναι ελεύθερη με… περιοριστικούς όρους.

Αυτή την κατάσταση καλείται να διαχειριστεί η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος μάλιστα θα πρέπει να αξιοποιήσει τον βαθμό ελευθερίας που μας έδωσε το τέλος του τρίτου σκληρού μνημονίου που επέτρεψε την επιτυχή έξοδο της Ελλάδας στις αγορές καθώς πάψαμε να είμαστε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης.

Η διαπραγμάτευση αυτή που έχει ήδη ξεκινήσει απαιτεί επιχειρήματα και ασκήσεις που θα αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα θα έχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς τουλάχιστον ως το 2021 και ότι το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο και πέραν του 2031, όταν εκπνέει η μακρά περίοδος χάριτος που μας έδωσαν οι ευρωπαίοι δανειστές.

Σε αυτή την οδό η κυβέρνηση θα πρέπει να ξεχάσει τις προεκλογικές πομφόλυγες, να ξεκαθαρίσει τις επιλογές της και να υλοποιήσει άμεσα μεταρρυθμίσεις που ξεκινούν από την εξυγίανση των τραπεζών, τις ιδιωτικοποιήσεις, την απελευθέρωση των αγορών και φθάνουν στον «κόμπο» της αλλαγής και του εκσυγχρονισμού της Δικαιοσύνης που δεν άγγιξε καμία κυβέρνηση.

Το εγχείρημα αυτό είναι δύσκολο καθώς μέχρι τώρα οι περισσότεροι υπουργοί της είχαν μάθει να υλοποιούν τις πολιτικές των μνημονίων με επιχείρημα «αν δεν το κάνουμε θα χρεοκοπήσουμε». Αυτός ο κίνδυνος δεν υφίσταται. Τώρα αν υπάρχει σύγχυση για τον δρόμο που ταιριάζει στη ΝΔ αυτό θα φανεί πολύ σύντομα…