Μην ψηφίσεις, ματάκια μου όμορφα

Η αποχή όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά και επιβάλλεται μη σου πω. Υπάρχουν ειδικές κατηγορίες συμπατριωτών μας που δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να μείνουν μακριά από τις κάλπες την Κυριακή. Να ξεχυθούν στις εξοχές, να απολαύσουν τις ομορφιές της πατρίδος μας. Τα νησιά μας, τους γλάρους, τα δαντελένια ακρογιάλια, τις ολόχρυσες αμμουδιές, το ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο. Θα σου βάλω εγώ το εκλογικό το κέντρο ίσα κι όμοια με του Παντελή το ουζερί; Τη χαμοκέλα την παράνομη πάνω στον αιγιαλό; Με το τσιπουράκι σου, την ποικιλία σου, τυράκι, σαλαμάκι και πλαφ πλαφ να σκάει το κύμα;

Οχι μην πας να ψηφίσεις, θα θυσιαστούμε εμείς για σένα. Θα στηθούμε με το παγούρι στην κωλότσεπη και την ταυτότητα στα δόντια να καλύψουμε το κενό το δυσαναπλήρωτο που αφήνεις πίσω σου.

Τα ‘παμε τα ‘παμε και τα συμφωνήσαμε, η αποχή επιβάλλεται σε ειδικές κατηγορίες ψηφοφόρων. Π.χ. όσοι πιστεύετε ότι ο Ιησούς Χριστός στέλνει με κούριερ ραβασάκια στον Βελόπουλο για να τα μοσχοπουλήσει, η θέση σας είναι ρεζερβέ στου Παντελή το ουζερί. Πλαφ πλαφ το κύμα, τυράκι, σαλαμάκι και ρούπι μην το κουνήσετε.

Ρούπι μην το κουνήσετε οι «πήγαινε γυρεύοντας». Ρούπι οι «ας ντυνόταν πιο σεμνά να μη τη βιάσουνε». Ρούπι οι «πέφτω από τα σύννεφα». Οι «δεν έδινε δικαίωμα στη γειτονιά». Οι «το ‘θελε το βρωμόξυλό της». Οι «δεν με ενοχλούν οι γκέι φτάνει να μην προκαλούν». Οι «αίμα τιμή». Οι «λίγο χέρι της έβαλα πώς κάνει έτσι η μυξοπάρθενη;», Οι «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Οι «πέτα το βρωμόσκυλο στον κάδο».

Ρούπι μην το κουνήσετε, οι σκατόψυχοι. Τα ανθρωπάκια. Οι γλείφτες του προϊστάμενου, οι βασανιστές του υφιστάμενου. Οι προσκυνητές της Αγιασμένης Παντόφλας. Οι νοσταλγοί του παρελθόντος, οι εραστές της Ιεράς Εξέτασης στον 21ο αιώνα. Ολοι εσείς μην έρθετε στις κάλπες. Καθίστε στην ακρογιαλιά, τυράκι σαλαμάκι και πλαφ πλαφ το κύμα.

Επίσης μην έρθετε στις κάλπες οι σούπερ εισοδηματίες. Μην έρθετε όσοι δεν έχετε κερδίσει ένα ευρώ από τη δουλειά σας. Οσοι δεν έχετε στηθεί στις ουρές να βγάλετε ένα πιστοποιητικό, να πληρώσετε ένα λογαριασμό, να μαζέψετε ένα σκασμό δικαιολογητικά, να παρακαλέσετε για το αυτονόητο. Μην έρθετε όσοι δεν φτάσατε ποτέ στο ταμείο του σούπερ μάρκετ με τον φόβο πως δεν φτάνουν τα λεφτά. Πως το γάλα είναι υπερβολικά ακριβό για το δικό σας παιδί.

Μην πάτε γλυκούλια μου, να ψηφίσετε. Μην πάτε αν δεν έχετε χαμογελάσει ποτέ σε ένα – ένα μόνο – παιδί των φαναριών. Αν δεν έχετε ρίξει ένα – ένα μόνο – νόμισμα στον υπαίθριο μουσικό. Αν δεν έχετε πάρει το φυλλάδιο που μοιράζει η κοπελιά στη γωνία. Αν δεν έχετε δώσει φιλοδώρημα στον ντελιβερά και κουβέρτα στον άστεγο. Αν δεν έχετε προσπεράσει τον «αόρατο»: αυτόν που σου χαλάει τη θέα γιατί είναι ζητιάνος, είναι πρεζόνι, είναι παρίας, είναι βρώμικος, είναι σκουπίδι. Και δεν υπάρχει μόνο και μόνο γιατί εσύ δεν τον βλέπεις.

Μην πας να ψηφίσεις, αγαπούλα μου όμορφη. Μην πας, ψυχή μου, μην πας. Κάτσε στου Παντελή το ουζερί, τυράκι, σαλαμάκι και πλαφ πλαφ το κύμα. Τσούγκρισε με την παρέα σου, ρίξε και μια ζεϊμπεκιά, αχ για σας του νέους είναι η ζωή, εβίβα θάλασσα μυρίζει θάλασσα.

Μην πας, όχι μην πας. Αλλωστε πού αλλού θα βρεις τέτοιο ηλιοβασίλεμα, βρε κουτό;