Μυρωδιάδες, γιδοβοσκοί, ταβερνιάρηδες!

Aυτή είναι όντως η εκδίκηση της… γυφτιάς κατά πώς βάφτισαν τον δίσκο που έβγαλαν το 1978 ο Νίκος Ξυδάκης και ο Μανώλης Ρασούλης!

Για την ακρίβεια του μπασκετικού πράγματος, ήταν η εκδίκηση τεσσάρων υποτιμημένων και καταφρονεμένων προπονητών οι οποίοι συν τοις άλλοις υφίσταντο και bullying από τους ξερόλες, ειδικώς στην Ελλάδα, όπου, ως γνωστόν, ευδοκιμεί κιόλας η φαιδρά πορτοκαλέα!

Σε ποιους αναφέρομαι; Μα φυσικά στον Νικ Νερς, στον Πάμπλο Λάσο, στον Εργκίν Αταμάν και στον δικό μας, τον Μάκη Γιατρά. Εχουμε και λέμε λοιπόν…

Η… νοσοκόμα που γράφεται Nurse και διαβάζεται Νερς, κοουτσάροντας για πρώτη φορά μια ομάδα του ΝΒΑ, πέτυχε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στα χρονικά και έκανε τους άρρωστους Ράπτορς να σφύζουν από υγεία και διθυραμβική επιτυχία!

Ο… μυρωδιάς ο Λάσο έβαλε στο παλμαρέ του τον 17ο τίτλο από τους 33 που έχει διεκδικήσει η Ρεάλ Μαδρίτης επί των ημερών του, από το 2011 και εντεύθεν: πέντε πρωταθλήματα Ισπανίας, πέντε Κύπελλα, τέσσερα Super Cup, δυο τρόπαια της Ευρωλίγκας και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο, ε, όλα αυτά, διάβολε, δεν είναι μικρή ούτε και ευκαταφρόνητη σούμα!

Ο… γιδοβοσκός ο Αταμάν μετά την πρόκριση στον τελικό του Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας οδήγησε την Αναντολού Εφές και στην κατάκτηση του τουρκικού πρωταθλήματος, έπειτα από δέκα χρόνια νηστείας και προσευχής. Αμ το άλλο; Ο τούρκος προπονητής κατάφερε να φράξει δυο φορές τον δρόμο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς προς τον θρόνο!

Ο (κατά δική του αυτοσαρκαστική δήλωση) ταβερνιάρης – αν και το ορθότερο θα ήταν να συστήνεται ως πιτσαδόρος – Γιατράς έκανε τη δική του επανάσταση με τον Προμηθέα, εκτροχίασε την ΑΕΚ και είδε την αφεντομουτσουνάρα του να φιγουράρει στο κάδρο των τελικών δίπλα στον Ρικ Πιτίνο.

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι απλό, στοιχειώδες και αυτονόητο: Οι ρούκουνες πήραν το αίμα τους πίσω και το έτριψαν κιόλας στις μούρες των ειδικών και των τιμητών των πάντων!