Μετεκλογικά…

Συνήθως οι πολιτικές αναλύσεις αφορούν την πορεία προς τις εκλογές. Θα πρωτοτυπήσω δίνοντας έμφαση στις μετεκλογικές προτεραιότητες. Κορυφαίο στη σκέψη κάθε νικητή εκλογών θα πρέπει να είναι το λεχθέν από έναν από τους κορυφαίους πολιτικούς επιστήμονες της εποχής μας. Πως δηλαδή «τις εκλογές δεν τις κερδίζουν οι αντιπολιτεύσεις. Αλλά τις χάνουν οι κυβερνήσεις» (Paul Lazarsfeld). Κάθε κυβέρνηση, λοιπόν, οφείλει να μελετήσει τα κορυφαία λάθη της προηγούμενης. Και να μην τα επαναλάβει.

Αυτά συνήθως είναι: αποκοπή από λαϊκή βάση. Φόροι. Επιλεκτικοί διορισμοί στο Δημόσιο, που διογκώνουν σχετικά αιτήματα κι εμπεδώνουν αισθήματα αδικίας. Μεγάλος δημόσιος τομέας με κορυφή πολλά υπουργεία. Εγκατάλειψη καθημερινότητας. Δεν μετρούν μικρές εύνοιες που φεύγουν από μνήμη, αλλά μικρές αδικίες που συσσωρεύονται και δεν ξεχνιούνται.

Μετά τις εκλογές, είναι απαραίτητες περιοδείες – αστραπή σε μέρη που η ηγεσία είχε επισκεφθεί προεκλογικά για έκφραση «ευχαριστώ».

Με κανένα τρόπο οι όποιες δημοσιονομικές ανάγκες να μην οδηγήσουν σε επιβολές φόρων. Καλύτερος ο περιορισμός εξόδων και δράσεων.

Εξοβελισμό διορισμών στο Δημόσιο για τουλάχιστον 2 χρόνια. Δίχως όμως παράθυρα κι εξαιρέσεις. Εμφαση σε απασχόληση σε ιδιωτικό τομέα.

Μικρό υπουργικό συμβούλιο, δίχως αναρμοδιότητες και άχρηστους φορείς και γραμματείες. Μία γραμματεία κατά υπουργείο. Ελάχιστοι σύμβουλοι και μισθώσεις έργου για ειδικούς.

Πέρασμα πολλών τελικών αρμοδιοτήτων σε δήμους κι εποπτεία σχεδιασμού μόνο σε περιφέρειες. Επιτελικός κι όχι περιπτωσιακός ρόλος υπουργείων.

Κάθε απόφαση με μέτρηση κόστους – αποτελεσματικότητας. Αναθεώρηση παλαιών νόμων – αποφάσεων με κριτήριο αποτελέσματα που έφερε.

Κεντρική Ομάδα Θεώρησης Κυβερνητικής Πολιτικής που αξιολογεί αποφάσεις, εκτιμά αποτελέσματα και παρακολουθεί χρονοδιαγράμματα. Στενή παρακολούθηση επιλογών δημόσιου τομέα. Ο,τι άχρηστο περιθωριοποιείται.

Κι αυτά βέβαια δεν είναι όλα…