Και μη χειρότερα

Οι σπινθηρίζοντες χάρτες στις οθόνες και οι τυπωμένοι στο χαρτί απεικόνιζαν την πολιτική κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ: Ελλάδα καταγάλανη, όχι επειδή αυτό είναι το εθνικό χρώμα -όπως με ευφυή μετριοφροσύνη δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης- αλλά επειδή αυτό είναι το κομματικό χρώμα της ΝΔ. Αν εξαιρέσουμε κάτι 65% του δεύτερου γύρου, πρόκειται για υποθερμικό γαλάζιο, καμιά σχέση με τα πυρετώδη σαραντάρια παλαιότερων δεκαετιών· πλειοψηφικό πάντως.

Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται με ποσοστά αδιανόητα υψηλά για τον ίδιο πριν την κρίση. Και ξέρουμε ότι στις 7 Ιουλίου ξανά γαλάζιος θα είναι ο χάρτης αλλά το γαλάζιο θα καλύπτει κάποιο 20%, συν ή πλην κάτι, ισχυρότατη βάση για να θεμελιώσει ο Αλέξης Τσίπρας με την ομάδα του το οικοδόμημα που θα τους στεγάσει για τη νέα εποχή. Θα περιμένουν την ώρα τους, με θολό όμως πια το άστρο του ηγέτη τους, του ηττημένου από κάποιον «Κούλη» που ήταν «πολύ μικρός» για να μιλάει στον αριστερό Αλέξιο τον Μεγαλοπρεπή.

Ήδη έχουμε δήμαρχο στην Αθήνα τον γιο της πρώην δημάρχου Ντόρας Μπακογιάννη και όλα δείχνουν ότι σε λίγο θα έχουμε πρωθυπουργό τον γιο – και θείο του δημάρχου – του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η επί πέντε χρόνια βεβαιωμένη πολιτική ισχύς και διεκδικούμενη ηθική ανωτερότητα της συριζαϊκής Αριστεράς οδήγησε στη θριαμβευτική επανάκαμψη των τυπικότερων γνωρισμάτων των συντηρητικών πολιτικών συστημάτων: πριν δέκα ακριβώς χρόνια ανταγωνίζονταν για την πρωθυπουργία ο γιος και ο ανιψιός πρώην πρωθυπουργών.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα του θα αποτελούν πολιτικό σημείο αναφοράς στο μέλλον αλλά μόνο νεωτερικότητα, το κατεξοχήν χαρακτηριστικό της Αριστεράς, δεν δίδαξαν τα χρόνια που κυβέρνησαν. Χρησιμοποίησαν όλα τα όπλα της παραδοσιακής άσκησης πολιτικής (ψεύτικες υποσχέσεις, άλωση του κράτους, νεποτισμό, αναξιοκρατία, ευνοιοκρατία, απειλές, ψηφοθηρικές παροχές, διαπλοκή με επιχειρηματικά συμφέροντα) σε τέτοιο βαθμό ώστε υπερθερμάνθηκαν, τους έσκασαν στα χέρια. Και οι ψηφοφόροι στράφηκαν σε αυτούς που αποδεδειγμένα μπορούν να τα χρησιμοποιούν ακίνδυνα.

Το προδικάζαμε βέβαια το αποτέλεσμα πολλοί, βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να έρθει στην εξουσία από το 2010 ως το 2015. Τότε που έπαιζε συνεχώς την τύχη της χώρας στα ζάρια, απειλώντας με την περίφημη «πυρηνική βόμβα» της αποχώρησης από την Ευρωζώνη, που έσκασε και αυτή στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα.

Μια καταστροφική δεκαετία, η χώρα με απώλειες εμφυλίου πολέμου, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι μετανάστες στο εξωτερικό· όλα αυτά για να ισχυροποιηθεί μία από τις υπάρχουσες πολιτικές δυναστείες και να βολευτεί σε θέσεις στην κορυφή της πολιτικής ελίτ η περί τον κ. Τσίπρα ομάδα. Και μη χειρότερα.