Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Δ’)

Όσον αφορά τη χρονολόγηση των έργων του Αισχύλου, το αρχαιότερο σωζόμενο δράμα του, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, είναι οι Πέρσες (Πέρσαι), που ανάγονται στο 472 π.Χ.

Δεδομένου, όμως, ότι ο Αισχύλος, όπως προαναφέρθηκε, συμμετείχε στο διαγωνισμό των τραγικών ποιητών ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας 500-490 π.Χ., αντιλαμβανόμαστε ότι όλη η πρώιμη δημιουργία του παραμένει για εμάς terra incognita, καθώς και ότι ακούμε πρώτη φορά το λόγο του ποιητή όταν αυτός βρισκόταν στην έκτη πλέον δεκαετία της ζωής του.

Για την εξέλιξη του επονομασθέντος και δημιουργού της τραγωδίας από τα πρώτα του βήματα έως το εκπληκτικό οικοδόμημα της Ορέστειας απαιτήθηκε ένα διόλου ευκαταφρόνητο χρονικό διάστημα.

Εμπνευσμένη από την επική πνοή του Ομήρου, η αισχύλεια τραγωδία, όπως προείπαμε, αντανακλά το θρησκευτικό και πατριωτικό πνεύμα της εποχής κατά την οποία διεξάγονται οι νικηφόροι αγώνες των Ελλήνων εναντίον των βαρβάρων.

Ο μαχητής του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας κατάφερε να αποτυπώσει με μοναδικό τρόπο την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο έργο του, προσδίδοντας συγχρόνως σε αυτό θρησκευτική, πολιτική, αλλά και φιλοσοφική χροιά.

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Α’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Β’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Γ’)