Με οδηγό την Κλυταιμνήστρα…

Μια γυναίκα του σήμερα παραδομένη στις σκέψεις της, παραιτημένη στον καναπέ του σπιτιού της. Σε ένα σκηνικό γήινο και εξωγήινο μαζί. Το ραδιόφωνο παίζει ασταμάτητα δίνοντας πληροφορίες για αστεροειδείς που δανείστηκαν το όνομά τους από εμβληματικά πρόσωπα της πραγματικότητας ή της μυθοπλασίας. Δήμητρα, Ορέστης, Elvis Presley, Bob Marley, Κλυταιμνήστρα…

Στο άκουσμα του τελευταίου ονόματος κάτι ξυπνάει μέσα στην ηρωίδα. Κάτι την παρακινεί να μιλήσει. Να υπερασπιστεί εκείνη που τόλμησε τα πάντα. Να υπερασπιστεί τη γυναίκα απέναντι στον άνδρα – πόλεμο. Ένα φανταστικό δικαστήριο στήνεται μπροστά στα μάτια μας. Και εκείνη παίρνει τον λόγο. Ως άλλη «Κλυταιμνήστρα». Έτοιμη να πει την ιστορία της αλλιώς.

Η παράσταση «Αστεροειδής 179 – Κλυταιμνήστρα», που παρουσιάζει η Πειραϊκή Σκηνή μέχρι τις 21 Μαΐου στο Θέατρο Φούρνος, είναι μία διακειμενική σύνθεση σε μορφή μονολόγου με άξονα το σπουδαίο κείμενο της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ «Κλυταιμνήστρα ή το Έγκλημα», γραμμένο το 1934, και θραύσματα από τα έργα «Γράμμα στον Ορέστη» του Ιάκωβου Καμπανέλλη και «Εμμονή» του Γιώργου Σκούρτη. Τη σκηνοθεσία και τη σύνθεση κειμένου υπογράφει ο Γιώργος Καλόξυλος, ενώ την κεντρική ηρωίδα υποδύεται η Θεοδώρα Μαστρομηνά.

Ένας μονόλογος για την ανάγκη μας για ελευθερία και την αναζήτηση νοήματος κόντρα στη μοναξιά και τον θάνατο.

Η ηθοποιός Θεοδώρα Μαστρομηνά μίλησε στο in.gr για την ιδιαίτερη αυτή παράσταση, το παιχνίδι της εξουσίας, τον έρωτα και την ενοχή που σημαδεύει τις ζωές μας.

Τι είναι αυτό που εξυψώνει την Κλυταιμνήστρα σαν «ηρωίδα – πρότυπο» στο μυαλό της κεντρικής ηρωίδας;

Νομίζω η δύναμη της. Η αντοχή που επιδεικνύει στις καταστάσεις που της προκύπτουν, σε συνδυασμό με την αστείρευτη φύση της. Έχει την ικανότητα να βρίσκει λύσεις στα ζητήματα που της βάζει το μυαλό της και όχι μόνο αυτό, αλλά τις πραγματώνει κιόλας. Πάει μέχρι το τέλος, δεν μπορεί να την σταματήσει κανείς και τίποτα.

 Εσείς η ίδια έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί η Κλυταιμνήστρα σκότωσε τον Αγαμέμνονα;

Ναι, πιστεύω ότι τον σκότωσε γιατί ήθελε να τον τιμωρήσει τόσο για τις πράξεις του απέναντι στην ίδια και πολύ περισσότερο απέναντι στα παιδιά τους, όσο και για την αβασάνιστη και υβριστική του στάση απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπους.

Θεωρείτε ότι η γυναίκα από τη φύση της έχει πιο ισορροπημένη ή πιο συμπλεγματική σχέση με την εξουσία, σε σύγκριση πάντα με τον άνδρα;

Το φύλο δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο νομίζω. Η εξουσία δεν κάνει διακρίσεις. Επηρεάζει με απόλυτο τρόπο αυτόν ή αυτήν που την κατέχει. Η γυναίκα όμως όταν επηρεάζει τον άνδρα εξουσιαστή το κάνει με πιο έντονο και συμπλεγματικό τρόπο.

Κατά πόσο ο ίδιος ο έρωτας είναι, κατά τη γνώμη σας, ένα παιχνίδι εξουσίας και επιβολής του ενός στον άλλον;

Μόνο αυτό είναι ο έρωτας για μένα. Ένα παιχνίδι εξουσίας δυστυχώς.

Πείτε μας μία φράση από το κείμενο που ξεχωρίζετε;

«Αν με ρωτούσε κανείς τι είναι η ζωή θα του απαντούσα, μια τιμωρία, που όλοι τη ζουν και όλοι την κρατάνε μυστική».

Τι σηματοδοτεί για εσάς προσωπικά η συγκεκριμένη φράση;

Πιστεύουμε πρώτα απ’ όλα ότι φταίμε που υπάρχουμε. Αυτή η ενοχή του «πρέπει» μας συνοδεύει σε κάθε επιλογή και σε κάθε πράξη μας, με αποτέλεσμα ακόμα και τις λίγες στιγμές της χαράς και της απόλαυσης να τις βιώνουμε με ακόμα μεγαλύτερες ενοχές.

Τελικά αυτή η γυναίκα καταφέρνει με κάποιον τρόπο να κερδίσει την «ελευθερία» της;

Εφόσον αυτή η γυναίκα σε αυτή την τελματώδη κατάσταση που βρίσκεται στη ζωή της, έχει την ικανότητα να εμπνευστεί, και να ταυτιστεί -έστω για λίγο- με μια τέτοια τραγική ηρωίδα, σημαίνει ότι δεν έχει χάσει ακόμα την ελευθερία της και αναζητά μια ιστορία χωρίς τέλος.