Ο Ερντογάν στα σχοινιά, φόβοι για εξαγωγή της κρίσης σε Ελλάδα και Κύπρο

Την παρέμβαση του ΝΑΤΟ για την προάσπιση των συμφερόντων της Τουρκίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς τη Δευτέρα ο τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά τη διάρκεια του ομιλίας του στο Βορειοατλαντικό Συμβούλιο Μεσογειακού Διαλόγου του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία.

Όπως είπε ο Ρ. Ερντογάν: «Όσον αφορά στα νόμιμα δικαιώματα της Τουρκίας και της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου επί των ενεργειακών πηγών στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα. Είμαστε αφοσιωμένοι στην υπεράσπιση των διακιωμάτων της πατρίδας μας και των Τουρκοκυπρίων. Αναμένουμε και από το ΝΑΤΟ να μας υποστηρίξει προκειμένου να αποφευχθούν οι εντάσεις». Μία δήλωση η οποία έγινε ενώπιον του γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ.

Και δεν βρήκε αντίδραση, ή αν βρήκε δεν μεταδόθηκε από τα ΜΜΕ.

Οι παράνομες ενέργειες και οι απειλές της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας γίνονται σε μια περίοδο που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντιμετωπίζει σοβαρότατα εσωτερικά προβλήματα. Η οικονομία της χώρας καταρρέει και αρκεί μία κίνηση των ΗΠΑ για τη χρεοκοπία της χώρας. Την ίδια στιγμή η Τουρκία βυθίζεται σε μία άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση, η οποία στην πραγματικότητα έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Για κάποιους η πολιτική κρίση εκφράστηκε  και μέσα από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, ωστόσο οι δεκάδες χιλιάδες συλλήψεις και εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις δεν έδωσαν στον Ερντογάν τη δυνατότητα να πει ότι έχει τελειώσει ολοκληρωτικά με το «βαθύ κράτος».

Αντίθετα συγκυβερνά με το βαθύ κράτος. Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο πρόεδρος των Κόμματος Εθνικιστική Δράσης, των «γκρίζων λύκων» εκπροσωπεί το κεμαλικό εθνικιστικό κράτος. Αυτοί που βρέθηκαν στις φυλακές και απολύθηκαν ήταν οι οπαδοί του Φετουλάχ Γκιουλέν. Και για αυτό αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι το έδαφος για υπονόμευση του Ερντογάν παραμένει «πρόσφορο».

Πολλοί μάλιστα, συνδυάζοντας την κρίση των αμερικανο – τουρκικών σχέσεων, με την κρίση στην οικονομία και την πολιτική δυσαρέσκεια, εκτιμούν ότι ίσως η απόφαση για επανάλειψη των εκλογών στην Κωνσταντινούπολη ίσως να σημάνει και το τέλος του Ρ. Ερντογάν.

Ωστόσο πριν από κάθε ανάλυση θα πρέπει να θυμόμαστε ότι σε κάθε περίοδο που η Τουρκία αντιμετώπιζε κρίση, την εκτόνωνε μέσα από μία έκρηξη στα ελληνοτουρκικά ή στην Κύπρο.

Σε αυτές τις συνθήκες ο Ερντογάν δημιουργεί μία μεγάλη κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο, στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και επικαλείται το ΝΑΤΟ. Αλήθεια όμως τι μπορεί να σημαίνει η επίκληση του ΝΑΤΟ;

Υπενθυμίζεται ότι στις 15 Ιουλίου του 1974 οπότε και εκδηλώθηκε το πραξικόπημα στην Κύπρο, από την Εθνική Φρουρά ο Μακάριος κατήγγειλε στην σύσκεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, την Χούντα των Αθηνών για εισβολή.

Στις 20 Ιουλίου, η Τουρκία επικαλούμενη το άρθρο 4 της συνθήκης Εγγυήσεων, εισέβαλε στην Κύπρο.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν ο Ερντογάν κοιτάζοντας στην ιστορία και το πώς η Τουρκία αξιοποίησε, με τη στήριξη το πραξικόπημα της Χούντας για να προχωρήσει στην εισβολή και στη διχοτόμηση της Κύπρου, θεωρεί ότι μπορεί να απειλήσει για ακόμα μία φορά την Κυπριακή Δημοκρατία, σήμερα μέσω των υδρογονανθράκων.

Αλήθεια ποια θα ήταν η θέση του ΝΑΤΟ σε ένα ενδεχόμενο «θερμό επεισόδιο» ανάμεσα σε δύο χώρες – μέλη της συμμαχίας;

Ποιους θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα εξυπηρετούσε περισσότερο μία κλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο, ή στο Αιγαίο; Και τελικά ποιος θα κέρδιζε;

Θα μπορούσε μία κλιμάκωση να προκαλέσει τελικά μία ΝΑΤΟοποίηση της περιοχής, με τη Συμμαχία να καθορίζει τις εξελίξεις και να δρομολογεί τις όποιες αποφάσεις;