Στο παράλληλο σύμπαν τους…

Δεκαεννιά και σήμερα. Τόσες ημέρες έχουν απομείνει έως τις εκλογές. Και ο Αλέξης Τσίπρας οδεύει προς τις κάλπες, γεμάτος χαρά και ενθουσιασμό.

Ξεκούραστος από τις διακοπές του στην Κρήτη και ικανοποιημένος από τις ακροβατικές πολιτικές κατασκευές του. Ότι δήθεν ο Μητσοτάκης τον τρέμει και δεν πάει σε ντιμπέιτ, ότι ο κόσμος έχει ξεχάσει το Μάτι και δεν συγκινείται πλέον, ότι με τις 120 δόσεις που δεν είναι 120 δόσεις, ο κόσμος θα «τσιμπήσει» και θα τον επιβραβεύσει, επειδή τον διευκολύνει να πληρώσει τα χρέη που του έχει φορτώσει.

Ίσως να μην είναι σωστό να λέγεται ότι στο Μαξίμου έχουν πανικοβληθεί. Το ορθότερο είναι μάλλον ότι βρίσκονται στον κόσμο τους.

Πιστεύουν ότι είναι μία πολιτική υπερδύναμη. Ότι ο Πολάκης και ο Θεοχαρόπουλος και οι λοιποί πολιτικά συναλλασσόμενοι συγκροτούν όντως την προοδευτική συμμαχία, ότι όλα αυτά είναι μεγαλειώδεις στρατηγικές κινήσεις.

Δεν είναι τίποτε από αυτά.

Είναι κινήσεις με τις οποίες καθημερινώς πλέον αναδεικνύεται η φυσιογνωμία της κυβέρνησης και των πολιτικών της κολαούζων. Είναι οι αποδείξεις για το ότι Τσίπρας και λοιποί προοδευτικοί δεν έχουν να προσφέρουν πλέον τίποτε άλλο, παρά μία παράσταση. Το θέμα της είναι η προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης. Αυτή παρακολουθούμε πλέον, με τους πρωταγωνιστές της να νομίζουν ότι καταστρώνουν στρατηγικές σε υπόγεια και γραφεία, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκονται σε μία γυάλα και όλοι παρακολουθούν με απάθεια τις άτσαλες κινήσεις τους.

Ενδεικτική της αντίληψης και της νοοτροπίας ήταν η πρωτοφανής αξίωση του υπουργού Οικονομικών. Ζήτησε να μην καταθέσει ο Μητσοτάκης πρόταση μομφής κατά του Πολάκη, ώστε να μην χάσει ο λαός την ευκαιρία να ακούσει τα ευεργετήματα για τις 120 δόσεις που δεν είναι 120 δόσεις.

Τα είπε πάλι λίγο μπερδεμένα, αλλά αυτό ήταν το νόημα.

«Εάν το κάνει (σ.σ. εάν καταθέσει την πρόταση)», είπε, «θα είναι πολύ μεγάλο λάθος, διότι όταν ο λαός θέλει να ακούσει αυτά τα θετικά μέτρα (σ.σ. το νομοσχέδιο για τις ρυθμίσεις), θα σταματήσει η συζήτηση για μια αντιπαράθεση εφ’ όλης της ύλης. Να συζητήσουμε τα άλλα μέτρα που θα ανακοινωθούν εντός ολίγων ημερών. Έτσι, να γίνει μια αντιπαράθεση εφ’ όλης της ύλης».

Σπανίως έχει ακουστεί μεγαλύτερη παραδοξότητα. Να κατατεθεί τέτοιο νομοσχέδιο και να μην καθήσει η αντιπολίτευση να θαυμάζει την κυβέρνηση; Να της κάνει τέτοια χαλάστρα; Αν είναι δυνατόν…

Δεν είναι όμως αυτή άλλη μία ένδειξη για το ότι λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, οι φωστήρες της κυβέρνησης κινούνται στο δικό τους παράλληλο σύμπαν;

Να σταματήσουν όμως τον χρόνο δεν πρόκειται να το κατορθώσουν, ό,τι κι αν πιστεύουν.

Δεκαεννιά και σήμερα. Δεκαοκτώ και αύριο. Δεκαεπτά και μεθαύριο…