Το λαδάκι στο λυχνάρι της ελπίδας!

Πριν από δυο εβδομάδες που αρίβαρε στο Ρέθυμνο ο Τράβις Μπάντερ είπε μια κουβέντα που έμοιαζε με ανέκδοτο και μάλιστα της κατηγορίας του black humor…

Σας το υπογράφω ότι θα σωθούμε!

Σαν αστείο φαινόταν αυτό και μάλιστα πρωταπριλιάτικο, καθότι ο πρώην παίκτης του Φάρου Λάρισας έκανε το ντεμπούτο του ακριβώς εκείνη την ημέρα απέναντι στον Ολυμπιακό, ων ο δέκατος ξένος που φόρεσε φέτος τη φανέλα των Cretan Kings.

Δεκατρία βράδια αργότερα οι Ρεθυμνιώτες έχουν πετύχει τρεις απανωτές νίκες, εκ των οποίων δύο εκτός έδρας (Χαλκίδα, Λήμνος), για πρώτη φορά βρέθηκαν πάνω από τη γραμμή της ζώνης του υποβιβασμού και δίνουν σάρκα και οστά στην αποφθεγματική λατινική ρήση που μαθαίναμε στο σχολείο…

Dum spiro, spero, τουτέστιν όσο αναπνέω ελπίζω!

Εδά μάλιστας, όπως συνηθίζει να λέει και ο Ψαραντώνης που ως γέννημα θρέμμα των Ανωγείων είναι βέρος Ρεθυμνιώτης…

Προχθές οι Κρητικοί έριξαν στο κανναβάτσο τον Ηφαιστο, ενώ νωρίτερα είχαν νικήσει δυο ομάδες με τις οποίες είναι πιασμένοι στον… χορό του Ζαλόγγου (Κολοσσός, Κύμη) και από εκεί που φαίνονταν καταδικασμένοι, αίφνης ανένηψαν: ή μάλλον, όπως με μπόλικη δόση γλαφυρότητας μου είπε ο Οθων Χριστουλάκης που ταΐζει εδώ και χρόνια την ομάδα στο εστιατόριό του στον Πλάτανο, «βάζουμε λαδάκι στο λυχνάρι της ελπίδας»!

Είχε δεν είχε βεντέμα φέτος η ελαιοπαραγωγή, το Ρέθυμνο βρήκε τον τρόπο να κρατήσει αναμμένο το λυχνάρι και να προσδοκά ότι θα σώσει την παρτίδα και δεν θα κατέβει από τη σκηνή έπειτα από οκτώ συνεχείς παρουσίες.

Την παλεύουν πάντως τη δουλειά, δεν αφέθηκαν στο έλεος του Θεού, ούτε από τον Κωστή Ζομπανάκη (που εντυπωσίασε με τις ιδέες του τον Ρικ Πιτίνο, στον οποίο έκανε το τραπέζι στο Ρέθυμνο), ούτε από τον Βαγγέλη Ζιάγκο, ούτε από τους παίκτες και μένει να φανεί εάν θα ανταμειφθούν για την επιμονή και την άρνησή τους να υποταχθούν σε αυτό που φαινόταν ως αναπόδραστο πεπρωμένο…