Νομιμοποίηση αυθαιρέτων: Το διαρκές πολιτικό έγκλημα!

Η νομιμοποίηση των αυθαίρετων κτισμάτων είναι η μαγική ράβδος, που όχι μόνον καταργεί τις διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα σε ιδεολογίες ή ιδεοληψίες, αλλά και απενοχοποιεί-με άτυπη κοινή συναίνεση-το διαρκές και ασυγχώρητο έγκλημα της καταστροφής του αστικού χώρου αλλά και υπαίθριου περιβάλλοντος.

Ασφαλώς και όλοι θυμόμαστε τη μυξοπαρθενική συμπεριφορά της κυβέρνησης των Παναλέξηδων και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στη Δαντική πύρινη κόλαση της 23ης Ιουλίου 2018 στο Βουτζά και το Μάτι. Όταν δηλαδή ο ευθυνόφοβος πρωθυπουργός, προκειμένου ν’ απενοχοποιήσει την αφεντιά του, αλλά και όλο τον κυβερνητικό μηχανισμό, γι’ αυτή την τραγωδία, βρήκε πρόχειρο το άλλοθι της αυθαίρετης δόμησης, στις παραθαλάσσιες εκτάσεις στο Μάτι.

Έτσι όχι μόνον πίστεψε ο κ. Τσίπρας ότι αποσείει από πάνω του τις ευθύνες, αλλά και τις φορτώνει με έκδηλη αναλγησία στις πλάτες των χιλιάδων αναποζημίωτων ακόμη κατοίκων, στις δύο αυτές γειτνιάζουσες περιοχές της Αττικής. Και χώρια οι 100 νεκροί…

Με αυτό το άλλοθι, ο εκ συστήματος μετατρέπων τη νύχτα σε ημέρα θαυματοποιός-ταχυδακτυλουργός ηγεμών της κατά δήλωσιν «αριστεράς», αλλά τω όντι ενός ημιδικτατορικού με κοινοβουλευτικό προσωπείο ψευδοριζοσπαστικού καθεστώτος, ο κύριος Τσίπρας λοιπόν, με το άλλοθι αυτό, ταύτισε τα θύματα με τον πολυπλόκαμο κυβερνοκρατικό θύτη.

Το αποκορύφωμα αυτής της θρασύδειλης κυβερνητικής απάτης-με στόχο την παραπλάνηση των σανοφάγων-ήταν η επιστράτευση της μπουλντόζας, για λίγα 24ωρα, για την κατεδάφιση κάποιων εγκαταλελειμμένων κτισμάτων στο Μάτι. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και διέταξε τις κυβερνητικές τηλεοπτικές κάμερες, ν’ απαθανατίσουν βλακωδώς το σκηνοθετημένο αυτό σόου…

Από κατήγορος-κατηγορούμενος

Όμως η ξετσιπωσιά δεν τερματίζεται εδώ, αλλά προκειμένου να εμποδίσει τον επερχόμενο εκλογικό πνιγμό, ο κ. Αλ. Τσίπρας προωθεί τώρα άρον-άρον την ψήφιση, με την πλειοψηφία κουρελού της κυβέρνησης, τη νομιμοποίηση αμέτρητων αυθαιρέτων στον αιγιαλό και στην παραλία, αλλά και σε παρόχθιες ζώνες σε λίμνες και ποτάμια.

Και άκουσον-άκουσον, στη νέα… «φιλολαϊκή» αυτή νομοθετική αλχημεία προβλέπεται, οι νομιμοποιήσεις αυτές, να γίνονται με απλή απόφαση του υπουργού Οικονομικών και του εκάστοτε συναρμόδιου υπουργού, ανάλογα με το είδος της δραστηριότητας που αφορά η αυθαίρετη κατασκευή (Η Καθημερινή 05/04/2019).

Έτσι, ο για τα λίγα 24ωρα του περσινού Ιουλίου «τιμωρός» πρωθυπουργός των αυθαιρετούντων, μετατρέπεται τώρα σε …ευεργέτης των ιδίων αυτών πολιτών. Και όχι μόνον στο Μάτι, αλλά και σε όλες τις ακτογραμμές της επικράτειας!

Το θλιβερό αυτό κατάντημα των κυβερνητικών χαριστικών πρωτοβουλιών ατυχώς δεν φαίνεται να ξεσηκώνει τις αντιδράσεις του μείζονος πολιτικού χώρου, με την ελάχιστη εξαίρεση κάποιων περιθωριακών οικολογικών πολιτικών σχηματισμών…

Το αμάρτημα, ή ορθότερα το διαρκές αυτό έγκλημα, καλύπτει όλη την περίοδο του μεταπολέμου. Και η χαριστική βολή στα τελευταία οικολογικά-… κάστρα δέθηκε με το πάντα προεκλογικό σύνθημα: «Δώστε και σώστε». Και ας μη ξεχνούμε ότι ο ίδιος ο μακαρίτης και οραματιστής Αντώνης Τρίτσης έγινε στόχος ανηλεούς πολεμικής ακόμη και από πολλούς πολιτικούς του «συντρόφους», για όλους τους φιλο-οικολογικούς του σχεδιασμούς…

Συμπέρασμα: Όσο δεν διαπιστώνουμε την παραμικρότερη διακομματική αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής οικολογικής οικιστικής καταστροφής, άλλο τόσο νομιμοποιούμαστε να κλείνουμε τα συμπεράσματά μας με τη λέξη: ΝΤΡΟΠΗ!

Είναι άραγε τυχαίο ή συμπτωματικό το ότι σε όλον αυτό το θόρυβο για την αναθεώρηση του Συντάγματος, δεν διατυπώθηκε, από όλες τις παρατάξεις, η πρόταση για συνταγματική κατοχύρωση, όχι μόνον της οικολογικής σωτηρίας αλλά και της παραδειγματικής τιμωρίας του διακομματικού λόμπι που διαιωνίζει αυτό το τριτοκοσμικό περιβαλλοντικό αίσχος της νομιμοποίησης των ολέθριων αυθαιρεσιών.