Ελα Δράκε να μας δεις (και τους είδε)!

Το «φιέστα κι άστα» ήταν ο τίτλος μιας θεατρικής παράστασης που ανέβηκε πριν από 28 χρόνια, αλλά θαρρώ πως ο Ιωνικός Νικαίας δεν κινδυνεύει να τη… λουστεί!

Η δική του πρόωρη φιέστα μάλλον θα έχει και συνέχεια σε ενάμιση μήνα από τώρα όταν θα χρειαστεί να κάνει και την κανονική, απλώς τυγχάνει στην ακροτελεύτια αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α2 να παίζει στο Μαρούσι και όχι στη… φωλιά του δράκου!

Επίτηδες το γράφω αυτό, διότι η μαρτυρική Κοκκινιά, ο Ιωνικός και το γήπεδο του Πλάτωνα αποτελούν τη γενέτειρα, την κοιτίδα και το λίκνον του Παναγιώτη Γιαννάκη, ο οποίος υπέκυψε κιόλας στον πειρασμό να βρεθεί το Σάββατο στα γονικά του για να παρακολουθήσει το ντέρμπι με τον Ηρακλή.

Είδε λοιπόν ο λεγάμενος τα… δρακουλίνια να επικρατούν με 93-81, να αυξάνουν σε δυο νίκες το προβάδισμά τους απέναντι στους Θεσσαλονικείς, χώρια η υπεροχή τους στη διαφορά πόντων σε περίπτωση ισοβαθμίας και ευφράνθηκε η ψυχή του!

Και να ‘σου οι χαρές, να ‘σου τα πανηγύρια και τα κάθε λογής συμπαρομαρτούντα για την ομάδα, η οποία πριν από εννέα χρόνια κατάντησε να παίζει στην Α’ κατηγορία της ΕΣΚΑΝΑ και κάθε αναφορά στο ένδοξο παρελθόν της παρέπεμπε στους στίχους του Διονυσίου Σολωμού στον Υμνον εις την Ελευθερίαν…

Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις!

Τα διηγιόταν αυτά τα μεγαλεία ο Ιωνικός, τα αναπολούσε με δάκρυα, αλλά και με την προσδοκία ότι κάποια στιγμή θα τα αναβιώσει, όπερ και θα γενεί, εκτός κι αν το ρίξει στο σορολόπ, χαντακωθεί από μόνος του και χαρίσει την άνοδό του που την ποθεί εδώ και 32 χρόνια: τόσα έχουν περάσει από την αποφράδα σεζόν 1986-87, όταν τερμάτισε δέκατος στη νεοπαγή Α1 και καταδικάσθηκε σε εξοστρακισμό μετά τις δυο ήττες του από τον Ηλυσιακό στα play out.

Αλλά, να που έπειτα από χρόνια και ζαμάνια, η Οδύσσεια τον ξαναβγάζει πίσω στην Ιθάκη του…