Φεστιβάλ Αθηνών 2019: Ελληνικό θέατρο, ευρωπαϊκό ρεπερτόριο και διεθνείς παραγωγές στην Πειραιώς 260

Σύγχρονο ελληνικό θέατρο, κλασικό ρεπερτόριο και ξένες παραγωγές στους χώρους της Πειραιώς 260.

Αναλυτικά το πρόγραμμα

Σύγχρονο ελληνικό θέατρο

(Όλες οι παραστάσεις θα έχουν υπέρτιτλους στα αγγλικά και στα ελληνικά για τους κωφούς)

Νέες οπτικές της ελληνικής ταυτότητας

31 Μαΐου – 4 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

Θάνος Σαμαράς

Χρύσιππος του Δημήτρη Δημητριάδη

Μετά από μια υποδειγματική προσέγγιση του Ευαγγελισμού της Κασσάνδρας, που κέρδισε κοινό και κριτικούς, ο Θάνος Σαμαράς αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και τη συνολική σκηνική προσέγγιση ενός ακόμα αιρετικού έργου τού διεθνώς αναγνωρισμένου Δημήτρη Δημητριάδη, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Σκηνοθεσία – Κίνηση – Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί – Ηχητικός σχεδιασμός: Θάνος Σαμαράς

Παίζουν: Ράνια Οικονομίδου, Νικόλας Μίχας, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Σοφία Κόκκαλη, Θανάσης Δόβρης, Γιάννης Σιαμσιάρης, Αγγελική Στελλάτου, Γιώργος Μπινιάρης

18 – 21 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Γιώργος Παπαγεωργίου

Γιαννούλα η κουλουρού

Η πραγματική ιστορία της Γιαννούλας της κουλουρούς, που γεννήθηκε το 1868 στην Άνω Πόλη της Πάτρας, γίνεται παράσταση σε σκηνοθεσία του ευρηματικού σκηνοθέτη και ηθοποιού Γιώργου Παπαγεωργίου, που ανέθεσε τη συγγραφή ενός πρωτότυπου θεατρικού έργου μ’ αυτό το θέμα στη Θεοδώρα Καπράλου.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου

Παίζουν: Έλενα Τοπαλίδου, Μιχάλης Συριόπουλος, Κίμωνας Κουρής, Αθανασία Κουρκάκη

20 – 23 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

Βάσω Καμαράτου – Κώστας Κουτσολέλος

Καλοκαιρινά μπάνια

Η Βάσω Καμαράτου και ο Κώστας Κουτσολέλος, δυο ηθοποιοί – δραματουργοί που έχουν ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια στην αθηναϊκή σκηνή για την ευρηματικότητα και την αυθεντικότητά τους, δεν διαλέγουν ένα σπουδαίο θεατρικό κείμενο, αλλά αυτές τις απλές, ανόητες κουβέντες που κάνουμε εμείς οι άνθρωποι για να περνάει η ώρα. Σκηνοθεσία – Κείμενο – Ερμηνεία: Βάσω Καμαράτου – Κώστας Κουτσολέλος

11 – 15 Ιουλίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

Μάνος Καρατζογιάννης

Ξένες πόρτες του Μάνου Ελευθερίου

Οι Ξένες πόρτες είναι ένα αδημοσίευτο κείμενο που ηχογράφησε και απομαγνητοφώνησε ο Μάνος Ελευθερίου και, πέντε χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, το εμπιστεύτηκε στη Νένα Μεντή. Πρόκειται για ένα οδοιπορικό στη Σύρο από τις αρχές του 20ού αιώνα κι έπειτα, μέσα από τη διήγηση της γιαγιάς του Ευαγγελίας Διγενή.

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

Ερμηνεία: Νένα Μεντή

16 – 17 Ιουλίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Εν δυνάμει – Ελένη Ευθυμίου

Ερωτευμένα άλογα

Τελευταίο μέρος της τριλογίας Το Άλλο το Κανονικό, η οποία προέκυψε από την ανάγκη των νέων καλλιτεχνών, με και χωρίς αναπηρία, της κολεκτίβας Εν δυνάμει να μοιραστούν ανοιχτά προσωπικές ιστορίες και να ερευνήσουν οικουμενικές πτυχές της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας, τα Ερωτευμένα άλογα, σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου, είναι μια παράσταση για τον έρωτα, αυτή την «αναπηρία» που εξουσιάζει, τορπιλίζει, δυναμιτίζει, τρελαίνει, φλέγει.

Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου

Παίζουν: Κλειώ Αντωνοπούλου, Νοεμή Βασιλειάδου, Χρύσα Γκούμα, Μαρία Δαχλύθρα, Μαργαρίτα Καϊναδά, Άννα Καλίντσεβα, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Ευαγγελία Κεφάλα, Θεανώ Κόντα, Βαγγέλης Κοσμίδης, Ηλίας Κουγιουμτζής, Γιώτα Κουιτζόγλου, Νίκος Κυπαρίσσης, Άγγελος Κωνσταντίνου, Λωξάνδρα Λούκας, Δημήτρης Λύρας, Γιώργος-Ζήσης Μπιλιώνης, Σοφία Μπλέτσου, Θάνος Νανάσης, Μιχάλης Ντολόπουλος, Θεανώ Παπαβασιλείου, Χάρις Σερδάρη, Χρήστος Σιούμης, Αθηνά Σωτήρογλου, Δέσποινα Τριανταφυλλίδου, Νεφέλη Τσίντζου, Δανάη Τσορλίνη, Αλέξανδρος Χάτσιος

Ευρωπαϊκό ρεπερτόριο

30 Μαΐου – 2 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

C. for Circus

Μεταμορφώσεις του Οβίδιου

Η ομάδα C. for Circus, έπειτα από δέκα χρόνια κοινής πορείας, έχει διαμορφώσει τη δική της σκηνική ταυτότητα με κύριο στοιχείο τη διαρκή παρουσία επί σκηνής όλων των ηθοποιών, οι οποίοι παίζουν ζωντανά μουσική που συνθέτουν οι ίδιοι. Στο παρόν εγχείρημα αποπειράται να εξελίξει τον τρόπο δουλειάς της στην κίνηση και να προσεγγίσει τον ποιητικό λόγο του Οβίδιου μέσα από τη χορικότητα.

Σκηνοθεσία: Ειρήνη Μακρή – Παύλος Παυλίδης

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Παναγιώτης Γαβρέλας, Βαλέρια Δημητριάδου, Δημήτρης Κίτσος, Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη, Χρύσα Κοτταράκου, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Παύλος Παυλίδης, Νατάσα Ρουστάνη, Αθηνά Σακαλή, Σπύρος Χατζηαγγελάκης

7 – 10 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

Έλενα Καρακούλη

Himmelweg του Χουάν Μαγιόργκα

Έχοντας εργαστεί ως δραματολόγος στο Εθνικό Θέατρο, η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί για το Φεστιβάλ Αθηνών το έργο Χίμμελβεγκ (Ο δρόμος για τον ουρανό) του πολυβραβευμένου σύγχρονου Ισπανού δραματουργού Χουάν Μαγιόργκα. Το έργο αυτό, ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα, χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Σκηνοθεσία: Έλενα Καρακούλη

Παίζουν: Νίκος Ψαρράς, Δημήτρης Παπανικολάου, Θανάσης Δήμου, Ηλίας Ανδρέου, Έλλη Παπανικολάου

2 – 5 Ιουλίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

Βασίλης Μαυρογεωργίου

Κόντρα στην ελευθερία του Εστέβα Σολέρ

Επτά μονόπρακτα καταπιάνονται με θέματα όπως η προσφυγική κρίση, η κρίση στον γάμο, η «διαστροφή» της ανάγνωσης βιβλίων, η παιδοφιλία, η κοινωνική κρίση την οποία προκάλεσε η αντίστοιχη οικονομική των τελευταίων χρόνων, η «ζωή» στο Φέισμπουκ και η γνωστή −γυναικεία κυρίως− ατάκα «δεν έχω τίποτα να φορέσω». Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου επέλεξε το έργο για τον ανατρεπτικό τρόπο γραφής του, που παραπέμπει σ’ ένα σύγχρονο θέατρο του παραλόγου. Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου Παίζουν: Κάτια Γέρου, Γιώργος Παπανδρέου, Νίκος Νίκας, Σεραφείμ Ράδης, κ.ά.

14 – 17 Ιουλίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων – Χρήστος Θεοδωρίδης

Η τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ΄ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Μετά τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, το 2014-15, και τη Σφαγή των Παρισίων του Κρίστοφερ Μάρλοου που κέρδισε το κοινό του Φεστιβάλ το 2016 και επαναλήφθηκε το 2017, η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων επιχειρεί να συμπληρώσει αυτήν την ελισαβετιανή τριλογία με όχημα τη νέα ελληνική μετάφραση του Ριχάρδου Γ΄ από την Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου.

Σκηνοθεσία – Δραματουργία: Χρήστος Θεοδωρίδης

Παίζουν: Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Ξένια Θεμελή, Γιώργος Κισσανδράκης, Νίκος Λεκάκης, Άλκης Μπακογιάννης, Κατερίνα Πατσιάνη, Τατιάνα-Άννα Πίττα, Βασίλης Σαφός, Γιώργος Χριστοδούλου

Διεθνείς παραγωγές

30 – 31 Μαΐου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Angélica Liddell

Γένεσις 6, 6-7 (Genesis 6, 6-7)

Η Ανχέλικα Λίντελ, τρομερό παιδί της ισπανικής σκηνής, δημιουργός υπεράνω ειδών και ορίων, επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών πέντε χρόνια μετά την παράσταση Όλος ο ουρανός πάνω στη γη (Το σύνδρομο της Γουέντυ). Στο έργο της Γένεσις 6, 6-7, τελευταίο μέρος της Τριλογίας του απείρου, συναντιούνται η ποίηση με το θέατρο και ο μύθος της Μήδειας με την Παλαιά Διαθήκη.

30 – 31 Μαΐου & 1 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 A)

nora chipaumire

#PUNK

Στο #PUNK, πρώτο μέρος μια μουσικής τριλογίας, η χορογράφος νόρα τσιπομίρ, διεθνώς αναγνωρισμένη για το εικονοκλαστικό στυλ της, με τρία βραβεία Bessie και μια υποτροφία Guggenheim στο ενεργητικό της, αντλεί έμπνευση από τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στη Ζιμπάμπουε τις δεκαετίες του ’70 και του ’80.

11 – 12 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Mapa Teatro

Οι αγνοούμενοι (Los Incontados) – Τρίπτυχο

Μετά τον Αποχαιρετισμό, που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο περσινό Φεστιβάλ Αθηνών, ο κολομβιανός θίασος Mapa Teatro, που διακρίνεται για τη χρήση πολλών διαφορετικών μέσων και αναφορών (θέατρο, βίντεο, εικαστικά, ιστορία, μύθος κλπ.), επανέρχεται με ένα τρίπτυχο που σκιαγραφεί τη ζωή στη σύγχρονη Κολομβία.

23 & 24 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

Thom Luz

Το κορίτσι από το εργοστάσιο της ομίχλης (Girl From the Fog Machine Factory)

Ένα σύγχρονο παραμύθι με μαγικό φινάλε, που συμπεριλήφθηκε από το φετινό Theatertreffen – Berliner Festspiele στον κατάλογο των 10 καλύτερων παραστάσεων της χρονιάς. Η νέα δημιουργία του Ελβετού Τομ Λουτς, που φημίζεται για τις γεμάτες μουσική και εντυπωσιακές εικόνες ατμοσφαιρικές παραστάσεις του, αγγίζει τις πλέον φευγαλέες κι εφήμερες πτυχές της ανθρώπινης εμπειρίας.

28 – 29 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

Caroline Guiela Nguyen

ΣΑΪΓΚΟΝ (SAIGON)

Ένα εστιατόριο παγωμένο σ’ έναν μεταιχμιακό χωροχρόνο, κάπου ανάμεσα στη Σαϊγκόν της δεκαετίας του ’50 και το Παρίσι της δεκαετίας του ’90, με μουσική υπόκρουση βιετναμέζικη ποπ και γαλλικά chansons. Τα μονοπάτια έντεκα χαρακτήρων, γαλλικής, βιετναμέζικης ή γαλλοβιετναμέζικης καταγωγής, όπως ακριβώς και οι ηθοποιοί που τους υποδύονται, διασταυρώνονται επί σκηνής και μοιράζονται τοπία, πρόσωπα, τραγούδια και μια γλώσσα που, για ορισμένους από αυτούς, επιβιώνει μόνο στις αναμνήσεις τους.

4 – 5 Ιουλίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Susanne Kennedy

Αυτόχειρες παρθένοι (The Virgin Suicides)

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τζέφρι Ευγενίδη Η Σουζάνε Κένεντι, από τις σημαντικότερες ανερχόμενες παρουσίες του γερμανικού θεάτρου, διασκευάζει για τη σκηνή το αγαπημένο μυθιστόρημα του Τζέφρι Ευγενίδη, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τη Σοφία Κόπολα. Η παράσταση, που αποτελεί συμπαραγωγή της Φόλκσμπυνε και της Münchner Kammerspiele, ακολουθεί τη δομή της Θιβιετιανής Βίβλου των Νεκρών και ενσωματώνει κείμενα του Αμερικανού ψυχολόγου και γκουρού του LSD Τίμοθι Λίρι.

6 – 9 Ιουλίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Α)

Romeo Castellucci

Η νέα ζωή (La vita nuova)

Η νέα δημιουργία του κορυφαίου Ιταλού δημιουργού και αγαπημένου του Φεστιβάλ Αθηνών Ρομέο Καστελούτσι πρωτοπαρουσιάστηκε στον παλιό εκθεσιακό χώρο αυτοκινήτων της Σιτροέν στις Βρυξέλλες και αντλεί έμπνευση από τη φιλοσοφική πραγματεία του Ερνστ Μπλοχ Το πνεύμα της ουτοπίας.   Ho Tzu Nyen Ο μυστηριώδης Λάι Τεκ (The Mysterious Lai Teck) Αρχηγός του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μαλαισίας (1939-1947) και τριπλός πράκτορας των γαλλικών, βρετανικών και ιαπωνικών μυστικών υπηρεσιών, ο Λάι Τεκ, ο άνθρωπος με τα 50 ψευδώνυμα, υπήρξε μια αινιγματική μορφή της ιστορίας. Συνδυάζοντας τα ιστορικά γεγονότα με τη μυθοπλαστική επινόηση, ο διακεκριμένος εικαστικός Χο Τζου Νιέν από τη Σιγκαπούρη μας ταξιδεύει στον λαβυρινθώδη κόσμο των κατασκόπων της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Διεθνής παραγωγή στο Μέγαρο Μουσικής (Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη)

12 – 16 Ιουλίου

Θέατρο του Ήλιου – Robert Lepage

Kanata – Επεισόδιο 1ο – Η διαμάχη

Για πρώτη φορά, στα 54 χρόνια ζωής του Θεάτρου του Ήλιου, η Αριάν Μνουσκίν παραδίδει τα ηνία του θρυλικού θιάσου σ’ έναν προσκεκλημένο σκηνοθέτη, τον Καναδό διεθνή μαέστρο της σκηνοθεσίας Ρομπέρ Λεπάζ, ο οποίος κατασκευάζει ένα ποιητικό, σκοτεινό και επικών διαστάσεων σύμπαν, ανατρέχοντας σε διακόσια χρόνια καναδικής ιστορίας.

Χορός

5 – 6 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Κώστας Τσιούκας

Ζιζέλ

Ο Κώστας Τσιούκας επιχειρεί μια ενδοσκοπική ματιά στην κλασική ιστορία με το κεντροευρωπαϊκό μεσαιωνικό άρωμα, δίνοντάς της μια χροιά πιο σύγχρονη, προσωπική, νοτιοευρωπαϊκή. Μένει πιστός στη δομή του έργου, αλλά προτείνει μια νέα κινητική προσέγγιση και μια ατμόσφαιρα όπου βασικά στοιχεία θα είναι ο φωτισμός και ένα corps de ballet που θα αποτελείται από ομάδα εθελοντών χορευτών και ηθοποιών.

Χορογραφία: Κώστας Τσιούκας

Ερμηνεύουν: Λένα Μοσχά, Λήδα Δάλλα, Κώστας Τσιούκας, Βίκυ Κυριακουλάκου, Larry Gus (Αφηγητής) και επιλεγμένοι εθελοντές

14 & 15 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

Ανδρονίκη Μαραθάκη

It’s not about if you will love me tomorrow_Μέρος 2

Η Ανδρονίκη Μαραθάκη παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών. Πέντε ερμηνευτές μοιράζονται τον χώρο μιας πλατφόρμας, η οποία κινείται και αλλάζει κλίση ανάλογα με την τοποθέτηση και τη μεταφορά του βάρους τους. Οι ερμηνευτές δοκιμάζουν τα όριά τους σε μια νέα τάξη πραγμάτων, αφού, ό,τι πιο βέβαιο, το έδαφος, αποσταθεροποιείται και γίνεται μέρος ενός σύμπαντος που ρέει και αλλάζει χώρο, ρυθμό και κινητικότητα.

Καλλιτεχνική διεύθυνση – Κινητικό τοπίο: Ανδρονίκη Μαραθάκη

Ερμηνευτές Κωστής Καλλιβρετάκης, Κάντυ Καρρά, Βιτόρια Κωτσάλου, Λουκιανή Παπαδάκη, Γιώργος Φριντζήλας

25 – 26 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Omar Rajeh – Maqamat #minaret

Επί μία χιλιετία, ο μιναρές του Μεγάλου Τζαμιού στο Χαλέπι υψωνόταν περήφανος πάνω από τη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας. Σήμερα, στη θέση του μνημείου έχουν απομείνει ερείπια. Η παράσταση #minaret του Λιβανέζου Ομάρ Ρατζέχ, από τις πιο δυναμικές παρουσίες του σύγχρονου χορού στη Μέση Ανατολή, αποτελεί πράξη αντίστασης ενάντια στην καταστροφή μιας από τις αρχαιότερες πόλεις στον κόσμο, συνδυάζοντας τον σύγχρονο χορό με τις εικαστικές τέχνες και τη μουσική παράδοση του Χαλεπιού.

27 &28 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

arisandmartha

Lucy. tutorial for a ritual

Το χορογραφικό δίδυμο arisandmartha (Άρης Παπαδόπουλος, Μάρθα Πασακοπούλου) υλοποιεί αυτή τη φορά την ιδέα ενός σύγχρονου, επινοημένου τελετουργικού και μας τοποθετεί σ’ έναν κόσμο μεταιχμιακό, όπου τα πάντα αποκτούν σημασία γιατί απλώς βρίσκονται εκεί. Το έργο δανείζεται τον τίτλο του από τον αμφιλεγόμενο, διάσημο σκελετό αυστραλοπίθηκου που ανακαλύφθηκε στην Αιθιοπία το 1974.

Ιδέα – Χορογραφία – Ερμηνεία: arisandmartha (Άρης Παπαδόπουλος & Μάρθα Πασακοπούλου)

29 – 30 Ιουνίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Marco da Silva Ferreira

Brother

Ο ανερχόμενος Πορτογάλος χορογράφος Μάρκο ντα Σίλβα Φερρέιρα εξερευνά τις ρίζες του συλλογικού χορού, του «όλοι μαζί σε κίνηση», από τις αρχαίες παραδόσεις μέχρι το street dance, αναζητώντας τα κοινά χαρακτηριστικά που επιβιώνουν από γενιά σε γενιά περνούν και στον σύγχρονο χορό. Συνδυάζοντας το Krump, είδος street dance, με τις αφρικανικές επιρροές, οι επτά χορευτές, με κινήσεις που παραπέμπουν σε τελετουργικό χορό, επιδίδονται σε μια έκρηξη μεταδοτικής ενέργειας, σε ένα συνεχές παιχνίδι μιμήσεων.

4 – 6 Ιουλίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ Δ)

Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης

Splendid Fusions

Ο Γιάννης Μανταφούνης, ο Χρήστος Παπαδόπουλος και ο Αντώνης Φωνιαδάκης συναντούν τους χορευτές της ΚΣΟΤ: Το μέλλον του σύγχρονου χορού της χώρας επί σκηνής.

10 Ιουλίου

(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Fondazione Nazionale della Danza / Aterballetto

Wolf – BLISS

Ενεργή από το 1977, η διάσημη ιταλική ομάδα Aterballetto αποτελείται από διεθνώς καταξιωμένους χορευτές και διακρίνεται για το υψηλό επίπεδο των καλλιτεχνικών διευθυντών και ερμηνευτών της. Στην παράσταση-δίπτυχο που θα παρουσιάσουν στο Φεστιβάλ Αθηνών 2019 οι χορευτές της ομάδας συνεργάζονται με δύο σημαντικούς χορογράφους: τον Χόφες Σέχτερ και τον Γιόχαν Ίνγκερ.

11 – 14 Ιουλίου

(ΚΗΠΟΣ)

Boris Charmatz – Terrain

infini

Το νέο έργο του κορυφαίου Γάλλου χορογράφου, που απολαύσαμε πέρυσι στο Φεστιβάλ Αθηνών με το enfant, κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το infini (άπειρο) προσπαθεί να εντοπίσει μια αίσθηση απείρου μέσα στον χώρο. Το «άπειρο» είναι ο τρόπος μας να αγγίξουμε αυτό που βρίσκεται πέρα από εμάς και η σκηνή είναι ο χώρος που επιτρέπει μια τέτοια προσπέλαση.