Η Κύνθια Βουκουβαλίδου και… η ελληνίδα μάνα

Ήθελε να γίνει ηθοποιός από δυόμισι χρονών. Ο πατέρας της απειλούσε ότι θα την αποκληρώσει. Τελικά πέρασε το δικό της χωρίς… παράπλευρες απώλειες. Η Κύνθια Βουκουβαλίδου ανήκει στη νέα γενιά ηθοποιών με σπουδές στο London International School of Performing Arts. Στα λίγα χρόνια που μετράει στον χώρο έχει δημιουργήσει δικές της παραστάσεις (Cosmofatilan, Lift me down κ.α.), έχει δώσει το «παρών» στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου με την παράσταση «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» (σκηνοθεσία Μ. Πανουργιά), έχει πάρει μέρος σε μία σειρά από ξεχωριστές performance σε ιδιαίτερους χώρους, όπως το Roadtrip που διαδραματιζόταν σ’ ένα αυτοκίνητο ή το  Dourgouti island hotel, μία παράσταση περιπατητική στο Δουργούτι, κι έχει ζήσει την εμπειρία της Επιδαύρου στο πλευρό του Θοδωρή Αμπαζή στις «Τρωάδες» του.

Φέτος η Κύνθια πρωταγωνιστεί μαζί με τη Μαίρη Λογοθέτη στο “sMOTHERed”, υπογράφοντας παράλληλα και τη σκηνοθεσία. Μία παράσταση για την αθάνατη και ανυπέρβλητη ελληνίδα μάνα, που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο ΜΠΙΠ στην Κυψέλη. Με πολύ χιούμορ, αλλά και στιγμές βαθιάς περισυλλογής… Τελικά πόσο δύσκολο είναι να είσαι μάνα;

Η Κύνθια Βουκουβαλίδου μίλησε στο in.gr για την ξεχωριστή αυτή δουλειά, τις αντιδράσεις των μαμάδων – θεατών, αλλά και το πώς είναι να φτιάχνεις μία παράσταση από το μηδέν.

Οι αρχικές σας σπουδές είναι στο marketing. Γιατί κάνατε αυτή την επιλογή και πόσο σας βοήθησε στην μετέπειτα πορεία σας;

Τη συγκεκριμένη σχολή την διάλεξα επειδή με ενδιέφερε και με ενδιαφέρει ακόμα πολύ το copywriting, τα σλόγκαν, τα κείμενα, οι ιδέες της διαφήμισης και η ονοματοδοσία. Συνέχισα βέβαια με μεταπτυχιακές σπουδές στο marketing και την οργάνωση παραστάσεων στην Ιταλία. Οι σπουδές μου αυτές με έχουν βοηθήσει στο να καταλαβαίνω κάποιες παραμέτρους και το πώς κινείται η αγορά. Δεν φτάνει να έχεις ένα καταπληκτικό προϊόν ή μια καταπληκτική παράσταση για να πετύχεις, χρειάζονται και αλλά πράγματα.

Το θέατρο πώς μπήκε στη ζωή σας;

Οι γονείς μου με πήγαιναν σε ενήλικες και παιδικές παραστάσεις από όταν ήμουν ενάμισι! Ο ίδιος ο πατέρας, που θα με αποκλήρωνε, είχε και μια βιβλιοθήκη με θεατρικά έργα, οπότε το θέατρο υπήρχε πάντα στη ζωή μου, όπως και η ανάγκη μου για αυτό. Στο μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο που πήγαινα είχαμε θέατρο και σαν υποχρεωτικό μάθημα και ως επιλογή για όποιον ήθελε. Και φυσικά το επέλεξα. Είμαι ίσως και η μόνη περίπτωση που έτρεχα την μητέρα μου στα κάστινγκ και όχι η μητέρα μου εμένα όταν ήμουν μικρή!

Έχετε σπουδάσει στην Αγγλία, στο London International School of Performing Arts. Τι κρατάτε από εκείνα τα χρόνια;

Εκείνα τα χρόνια αποδείχτηκαν σπουδαία για μένα όπως και η σχολή! Ήμασταν μια τάξη με ανθρώπους από όλα τα σημεία του πλανήτη, που περνάγαμε 12 ώρες την ημέρα μαζί κάνοντας μαθήματα και devising! Υπέροχοι άνθρωποι, υπέροχοι καλλιτέχνες, αγαπημένες φιλίες. Μου λείπουν βέβαια πολύ, διότι σκορπίσαμε στις πέντε ηπείρους με το πέρας της σχολής. Αυτά που κρατάω είναι τα ανείπωτα. Και οι δάσκαλοι μου και οι συμμαθητές μου με δίδαξαν πολλά περισσότερα πράγματα με τη στάση τους απέναντι στη ζωή, το θέατρο και τις παραστάσεις παρά με το λόγο.

Το μεταπτυχιακό σας είναι στο Creating Theatre and Performance. Θα μπορούσατε να μας το αναλύσετε λίγο αυτό;

Η φιλοσοφία της σχολής ήταν ότι σε μαθαίνει τα είδη που έχουν υπάρξει μέχρι σήμερα και εσύ θα κανείς το θέατρο του αύριο. Δίνοντας σου όσα περισσότερα εργαλεία μπορούσε (είχαμε μάθημα space lab παραδείγματος χάριν) για να έχεις τη δυνατότητα να συμμετέχεις σε όλα τα στάδια δημιουργίας ενός έργου. Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος αντιμετώπισης του μαθητή ως ενήλικα και ως καλλιτέχνη ήταν σοκαρίστηκα διαφορετικός απ’ τις ελληνικές σχολές.

Το “sMOTHERed” μπορούμε να πούμε ότι σαν «είδος παράστασης» εντάσσεται στο παραπάνω πλαίσιο;

Το device νομίζω ότι είναι ένας παρεξηγημένος όρος στην Ελλάδα όπως και πολλοί άλλοι όροι. Όποτε το λες κάποιος καταλαβαίνει βαριά κουλτούρα και ένα έργο χωρίς συνοχή. Ενώ device κάνει και η complicitè παρουσιάζοντας ένα έργο με αρχή μέση και τέλος.  Ναι, το “sMOTHERed” καθοδηγήθηκε με βάση τις τεχνικές που έμαθα στη σχολή. Τα κείμενα προέκυψαν μέσα απ’ τις πρόβες. Στο τέλος έκανα τη διαλογή και τη συρραφή τους ώστε να φτιαχτεί ένα έργο με αρχή μέση και τέλος ή έστω για να είμαι ειλικρινής, τρία τέλη αλλά αυτό αποτελεί περισσότερο προσωπική μου ανάγκη και όχι διδαχή της σχολής!

Πώς μπορεί η ελληνίδα μάνα να γίνει παράσταση και να μην έχουμε απλά μία αναπαραγωγή των κλισέ που την ακολουθούν;

Είναι υπέροχα τα κλισέ που την ακολουθούν, γιατί να μείνουν απέξω; Πάντως με την πολύμηνη έρευνα που κάναμε με την Μαίρη αποκτήσαμε μεγάλη κατανόηση και συμπάθεια απέναντι της. Επίσης ήρθα αντιμέτωπη (εξού και κάποιες σκηνικές και σκηνογραφικές επιλογές) με το ότι τις μαμάδες τις βλέπουμε δισδιάστατα. Η μαμά μας υπάρχει για να είναι μόνο μαμά μας. Ενώ έχει υπάρξει – και είναι – και κόρη, σύντροφος, φίλη, εργαζόμενη, άνθρωπος με τις δικές του ανάγκες και ανησυχίες.

Υπάρχει ένα σημείο στην παράσταση που απευθύνεστε στη δική σας μαμά. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό…

Για κάποια πράγματα δε μπορούμε να μιλήσουμε. Γι’ αυτό και τα κάνουμε τέχνη. Ελάτε στην παράσταση και δεν θα έχετε καμία απορία

Πώς λειτουργεί η παράσταση στις γυναίκες θεατές που είναι μαμάδες (ή γιαγιάδες);

Οι πιο μεγάλες είναι τέλειο το πόσο ταυτίζονται με το ρόλο της μητέρας που έχω στην αρχή. Τόσο πολύ που καμία φορά σκέφτομαι «θα σταματήσω να παίζω και θα την αφήσω να τα πει αυτή!» Γενικά είναι συγκινητικός ο τρόπος που σκέφτονται σε ποια κατηγορία ανήκουν και αν υπάρχει λόγος να αλλάξουν.  Με συγκινεί. Δείχνει μία διάθεση αυτογνωσίας και αυτοκριτικής που δεν την θεωρώ δεδομένη, όπως και αίσθηση χιούμορ! Ωραίο επίσης είναι όταν έρχονται κόρες / γιοί με μαμάδες και δεν συγκλίνει η άποψη τους για το σε ποια κατηγορία ανήκει η μαμά!

Εσείς τι τύπος μαμάς πιστεύετε ότι θα γινόσασταν;

Χμ… Έλα μου ντε. Άλλο να τα λέμε θεωρητικά και άλλο στην πράξη. Έχω πολλά στοιχεία εναλλακτικής μαμάς με εξάρσεις αυταρχικής νομίζω. Αλλά απέξω απ’ τον χορό όλοι πολλά τραγούδια ξέρουν.

Μετά το “sMOTHERed” τι; Υπάρχουν σχέδια για επόμενες παραστάσεις;

Υπάρχουν. Άπειρα! Για αρχή ο κύκλος του sMOTHERed δείχνει να μην έχει τελειώσει και θα δούμε πώς θα συνεχιστεί. Έτσι κι αλλιώς το σκεπτικό μου να παίζεται μόνο με δυο άτομα και όχι τεράστια σκηνικά ήταν για να μπορεί να πάει επαρχία. Πήγε ήδη στη Μήλο που μάλλον λόγω μεγάλης επιτυχίας θα ξαναπάει, θα πάει με το καλό στην Κω, τη Σίφνο, τη Σέριφο και είμαστε ανοιχτές σε προτάσεις. Προσωπικά νιώθω να βράζουν μέσα μου δύο θέματα που θα γίνουν παράσταση σύντομα: το πένθος και τα ΜΜΕ. Τα ζητήματα μου είναι κυρίως παραγωγής, ειδικά όπως φαντάζομαι την υλοποίηση του δεύτερου.