Η ομάδα Γιαξεμπόρε μιλάει στον in.gr λίγες ώρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης Ρωγμές

Η ομάδα «Γιαξεμπόρε», μετά την παράσταση «Πέρασε ένας χρόνος», επιστρέφει με τη νέα της δουλειά «Ρωγμές ή αλληλουχικά στάδια συστημικού εντροπισμού». Ακολουθώντας το γνώριμο πια τρόπο της προσωπικής έρευνας και των συνεντεύξεων, η ομάδα δημιουργεί ένα κείμενο και μια παράσταση (devised theatre) που έρχονται αντιμέτωπα με την έννοια του χρόνου, τόσο του προσωπικού/υποκειμενικού όσο και του συλλογικού/αντικειμενικού. Σε μια κοινωνία που ο χρόνος λογίζεται κυρίως ως χρήμα και που ποτέ δεν είναι αρκετός, οι ήρωες βιώνουν στιγμές-ρωγμές που τους οδηγούν να αναρωτηθούν τι, τελικά, έχει πραγματικά αξία.

Παίζουν: Δήμητρα Δρακοπούλου, Τρύφωνας Ζάχαρης, Ιάκωβος Μηνδρινός, Σεμίνα Πανηγυροπούλου, Λυγερή Ταμπακοπούλου. / Σκηνοθεσία: Ναταλία Στυλιανού.

Η ομάδα λίγες ώρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης στα παλιά γραφεία του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου μιλάει αποκλειστικά στο in.gr.

Ποιοι είναι οι γιαξεμπόρε;

Δημήτρης Κακαβούλας: Τι δεν είμαστε εμείς;

Λυγερή Ταμπακοπούλου: Ααααα… Τρύφωνα, δεν εννοούν εμάς!

Ναταλία Στυλιανού: Τώρα πρέπει να συστηθούμε ε; (γέλια) Ωραία λοιπόν! Είμαι η Ναταλία, είμαι ηθοποιός, διδάσκω υποκριτική και αυτοσχεδιασμό και ο ρόλος μου στην ομάδα τουλάχιστον προς το παρόν είναι του σκηνοθέτη. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως σε μια επόμενη δουλειά θα συνεχίσει να είναι… (γέλια)

Δημήτρης: Μη χαίρεσαι Ναταλία, αργεί ακόμα αυτό… Εγώ είμαι ο Δημήτρης, επίσης ηθοποιός.

Δήμητρα Δρακοπούλου: Ας συστηθώ λοιπόν και εγώ όπως και η προλαλήσασα. Είμαι η Δήμητρα, είμαι ηθοποιός και στην ομάδα ασκώ καθήκοντα ηθοποιού, προς το παρόν τουλάχιστον… (γέλια)

Ιάκωβος Μηνδρινός: Σειρά μου! Είμαι ο Ιάκωβος Μηνδρινός, ηθοποιός και μέλος της ομάδας.

Σεμίνα Πανηγυροπούλου: Γειά, εγώ είμαι η Σεμίνα επίσης ηθοποιός και μέλος της ομάδας…

Ναταλία: Και έχουμε και δύο εξωτερικούς συνεργάτες. Την Λυγερή Ταμπακοπούλου και τον Τρύφωνα Ζάχαρη. Επίσης ηθοποιούς… (γέλια)

Λία Κίκερη: Και για να μην είναι όλοι ηθοποιοί υπάρχω κι εγώ. Είμαι η Λία και είμαι η οργάνωση παραγωγής (γέλια).

Μιλήστε μας για το όνομα της ομάδας σας.

Ναταλία: Είναι ένα ταξιδιάρικο όνομα! Όπως θέλουμε να είμαστε και εμείς!

Δήμητρα: Νονός της ομάδας είναι ο Ορέστης Τάτσης. Η λέξη “γιαξεμπόρε” είναι μια σύμπτυξη  των λέξεων “γειά σου” και “αμόρε” που προήλθε από τα ιταλικά μπουλούκια στις αρχές του περασμένου αιώνα. “Γειά σου αμόρε” φώναζαν στους θαμώνες των καφενείων ως καλωσόρισμα. Σιγά σιγά πέρασε στα ελληνικά μπουλούκια και έμεινε ως παράφραση γιαξεμπόρε!

Ναταλία: Υπάρχει αυτή η καταπληκτική σκηνή στον Θίασο του Αγγελόπουλου, που κατεβαίνει το μπουλούκι και τραγουδάει το τραγούδι “γιαξεμπόρε” για να προσελκύσει τους θεατές…

Σεμίνα: Κάτι σαν τη σημερινή ντουντούκα που βγαίνει στα Χωριά…

Δήμητρα: Αυτό ακριβώς!

Ναταλία: Άρα όπως καταλαβαίνετε το όνομα της ομάδας συνδέεται με το “μπουλούκι” που χαρακτηριστικό του είναι να παίζει Θέατρο… παντού!

Τι σημαίνει για σας ομάδα και ποιος ο τρόπος λειτουργίας της;

Ναταλία: Ένα σύνολο ανθρώπων με κοινό όραμα και στόχους.

Ιάκωβος: και υπομονή και κατανόηση… και υπομονή!

Λία: και επικοινωνία και υπομονή και επιμονή μα πάνω από όλα Αγάπη για αυτό που κάνουμε και μεταξύ μας.

Δήμητρα: Οοοοο! Δύσκολη ερώτηση… Ομάδα = όλοι για έναν και ένας για όλους! (γέλια)

Δημήτρης: Σεβασμός, συζήτηση, κοινό όραμα.

Τρύφωνας: Η αγκαλιά που κάνουμε όλοι μαζί πριν από κάθε παράσταση. Αυτό νομίζω είναι ομάδα. Μια αγκαλιά.

Λυγερή: Διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ τους, που συναντιούνται γιατί θέλουν να δημιουργήσουν κάτι κοινό και καταλήγουν να συνυπάρχουν.

Σεμίνα: Κάποιες φορές θέλοντας και μη! Όχι εντάξει πλάκα κάνω!(γέλια)

Γιατί άλλη μια ομάδα σήμερα; Είναι τελικά η εύκολη λύση ή ένας νέος δρόμος;

Ιάκωβος: Στην ουσία  μάλλον είναι η δύσκολη λύση θα έλεγα, για αυτό και ο αριθμός των ομάδων είναι πλασματικός κατά την γνώμη μου. Κατά κάποιο τρόπο είναι τόσες πολλές όσο και λίγες ταυτόχρονα. Το να αυτοανακηρυχθούμε εμείς ή κάποιοι άλλοι ομάδα δεν μας κάνει κιόλας, τουλάχιστον όχι απαραίτητα. Η διαφορά ενός θιάσου από μια ομάδα είναι η συνέχεια και η συνέπεια. Ας αφήσουμε λοιπόν τον χρόνο να αποφασίσει αυτός για εμάς.

Τρύφωνας: Δεν θα έλεγα νέος δρόμος. Μάλλον είναι ο μόνος δρόμος. Έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή του »μόνος μου και όλοι σας». Έχουμε ανάγκη τους άλλους όπως μας έχουν ανάγκη και αυτοί. Έτσι πάει μπροστά η τέχνη, έτσι πάει μπροστά ο κόσμος. »Η ισχύς εν τη ενώσει» που έλεγε και ο φίλος μας ο Αίσωπος. ΄΄Την ιστορία γράφουν οι παρέες» που λέμε εμείς σήμερα. (Γέλια). Τα ξέρουμε χρόνια αλλά δεν τα κάνουμε. Τώρα ίσως μας σπρώξει η ανάγκη.  Τι να πω; Η αλήθεια κρύβεται στις ομάδες πάντως. Είναι μονόδρομος.

Δήμητρα: Οι “γιαξεμπόρε” προτείνουν έναν διαφορετικό δρόμο σκέψης, δουλειάς, συνεργασίας, επικοινωνίας και τελικά ύπαρξης! Ίσως ακούστηκε λίγο βαρύγδουπο αυτό. (γέλια). Πάντως ουσιαστικά αυτό το ερώτημα θα το απαντήσει ο χρόνος! Τώρα αν είναι η εύκολη λύση δεν μπορώ να το απαντήσω.. Σίγουρα υπάρχει και αυτό, αλλά στην δική μας περίπτωση σίγουρα μόνο εύκολος δρόμος δεν ήταν και δεν είναι. Πιστεύω στις ομάδες και θεωρώ πως το θέατρο του 21ου αιώνα είναι οι ομάδες, άρα σίγουρα και ένας νέος δρόμος!

Λυγερή: Δεν θα το χαρακτήριζα εύκολη λύση, αντιθέτως! Οι δυσκολίες ατελείωτες για μία νέα ομάδα. Ούτε φυσικά νέος δρόμος, ομάδες υπήρχαν πάντα. Ανάγκη της εποχής είναι και ανάγκη των ανθρώπων που θέλουν να δημιουργήσουν, να βρουν ένα κοινό τόπο με άλλους ανθρώπους και να κολυμπήσουν μέσα σε αυτόν. Δεν γίνεται αλλιώς.

Ναταλία: Ούτε εύκολο, ούτε δύσκολο, ούτε παλιό, ούτε νέο. Όλα ισχύουν και τίποτα δεν ισχύει ταυτόχρονα. Για μένα είναι μονάχα μια βαθιά ανάγκη.

Λία: Το εμείς υπερνικά το εγώ οπότε οι ομάδες είναι αυτές που μπορούν να προσφέρουν  μέσα από τη διαφορετικότητα.

Από πού αντλείτε τα θέματα σας; Τι αποτελεί έμπνευση για σας και πως καταλήγετε στο παραστασιακό αποτέλεσμα;

Ιάκωβος: Θα μπορούσαμε να πούμε από την κοινωνία, την καθημερινότητα, την πολιτική αλλά στην ουσία όλα αυτά συνοψίζονται στην λέξη «ζωη».

Τρύφωνας: Ναι! Από γύρω μας. Από μέσα μας. Απ’ αυτά που μας απασχολούν. Από αυτά που μας καίνε. Ο χρόνος ας πούμε είναι ΤΟ ΘΕΜΑ για όλους μας. Καίει! Το θέμα πρέπει να καίει. Αν έχεις θέμα θα έχεις και παράσταση. Εντάξει χρειάζεται και δουλειά, αλλά για αυτά θα σας μιλήσει η Ναταλία που είναι ειδικός.

Ναταλία: Ωχ! Εγώ λέω να φεύγω σιγά- σιγά! (γέλια)

Δήμητρα: Τα θέματά μας τα αντλούμε από γεγονότα που μας προβληματίζουν, από φαντασιώσεις, από κάτι που διαβάσαμε, που ακούσαμε, που είδαμε και γενικότερα οτιδήποτε εμπνέει έναν καλλιτέχνη. Το παραστασιακό αποτέλεσμα είναι κάτι άλλο.. Στην διαδικασία της δημιουργίας και της δοκιμής δεν μας απασχολεί το αποτέλεσμα, ίσως απασχολεί την σκηνοθέτη (γέλια). Οδηγούμαστε παρόλα αυτά στην τελική σύνθεση της  παράστασης μέσα από αρκετή έρευνα, συνεντεύξεις, διάβασμα, συζήτηση και δοκιμές.

Λυγερή: Από τη ζωή. Από εμάς ως σκεπτόμενα και δρώντα όντα στην κοινωνική ζωή.

Ναταλία: Συνοπτικά, αποφασίζουμε για το “Θέμα” με το οποίο θα ασχοληθούμε, μοιράζουμε ένα πρώτο υλικό που να σχετίζεται με αυτό, προχωράμε στο κομμάτι της έρευνας και των συνεντεύξεων που παίρνουμε από ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών και στη συνέχεια αρχίζουν οι αυτοσχεδιασμοί…

Σεμίνα: Και μετά από αρκετούς μήνες αρχίζουμε να κρατάμε ή να πετάμε υλικό και να γράφουμε κείμενα…

Δήμητρα: τα οποία παίρνει η Ναταλία…

Ναταλία: Και κάποια στιγμή βγαίνει το κείμενο της παράστασης… και η ίδια η παράσταση!

Δημήτρης: Και το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να έχει μετακινηθεί από την αρχική ιδέα. Αλλά αυτή η μετακίνηση είναι για μας ένα ολόκληρο ταξίδι γεμάτο προβληματισμούς και ουσιαστικές ανακαλύψεις.

Γιατί επιλέγετε να πληρώνεστε με «κουτί»;

Ιάκωβος: Ήταν μια εύκολη όσο και δύσκολη απόφαση. Πολλές φορές θέλουμε να δούμε μια παράσταση και δεν μπορούμε, πολλές φορές πληρώνουμε ακριβά για προϊόντα και υπηρεσίες και άλλες φθηνά. Πως κοστολογείται η δουλειά σου, ο χρόνος σου, το μεράκι σου; Εμείς δεν ξέρουμε και για την ώρα δεν θέλουμε να μάθουμε κιόλας. Το «κουτί» είναι φιλοσοφία, πολιτική πράξη θα έλεγε κάποιος, εμείς θα θέλαμε να επικοινωνήσουμε με το κοινό αυτή τη φιλοσοφία, τη λογική, να γίνει κατανοητό το ότι κάτι που δεν έχει εισιτήριο δεν σημαίνει ότι είναι ευτελές, ερασιτεχνικό, δεν σημαίνει ότι δεν βιοποριζόμαστε από την δουλειά μας ή ότι είμαστε χομπίστες.

Ναταλία: Αυτό το τελευταίο που είπες Ιάκωβε, για μένα είναι πολύ σημαντικό! Το ότι επιλέγουμε το κουτί δεν σημαίνει ότι αυτό που κάνουμε το κοστολογούμε “φθηνά” το αντίθετο μάλιστα! Και επίσης δεν σημαίνει ότι “κάνουμε το κέφι μας βρε!”

Δημήτρης: Για μένα είναι μια καθαρά πολιτική πράξη. Στις παραστάσεις μας έχουμε αποφύγει να δώσουμε πολιτικό χρώμα ακόμα και όταν θα μπορούσαμε. Αυτή όμως είναι μια ουσιαστικά πολιτική πράξη γιατί η τέχνη οφείλει να είναι προσβάσιμη σε όλους.

Τρύφωνας: Ναι! Και το κουτί είναι πολύ παρεξηγημένο στην Ελλάδα. Το έχουμε ταυτίσει με επαιτεία ή κάτι ερασιτεχνικό. Στην αρχή με στεναχωρούσε πολύ αυτό. Με πλήγωνε, με θύμωνε. Γιατί η προσέγγιση μας και η δουλειά μας είναι καθαρά επαγγελματικές. Όποιος έχει δει την παράσταση το καταλαβαίνει. Τα παιδιά όμως επέμεναν και ίσως έχουν δίκιο. Έχει μια δημοκρατία το κουτί. Έχει μια ευθύνη. Πρέπει να συνηθίσουμε στην ευθύνη. Βλέπεις μια παράσταση και πρέπει να την κοστολογήσεις εσύ ο ίδιος. Τι αξία έχει για σένα; Πόσο σε άγγιξε; Έχουν υπάρξει άνθρωποι που έχουν βάλει στο κουτί πολλά παραπάνω από την τιμή ενός μέσου εισιτηρίου. Επίσης το κουτί δίνει τη δυνατότητα σε πολύ κόσμο να έρχεται και να ξαναέρχεται στην παράσταση. Και να φέρνει κάθε φορά και καινούριους φίλους. Αυτό είναι το πιο πολύτιμο πράγμα για εμάς.

Σεμίνα: Ναι! Είναι πολύ συγκινητικό όταν συμβαίνει αυτό! Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται και ξανάρχονται με διαφορετικές κάθε φορά παρέες. Είναι πολύ όμορφο να νιώθεις ότι αυτό που κάνεις μπορεί να είναι προσβάσιμο σε όλους!

Λία: Είναι υπέροχο να βλέπεις πως λειτουργεί το κουτί σε απομακρυσμένα μέρη που δεν πηγαίνει εύκολα το θέατρο. Πόσο εκτιμούν αυτό που βλέπουν και ότι μπορούν να έχουν όλοι πρόσβαση.

Γιατί οι χώροι των παραστάσεων σας είναι πάντα αντισυμβατικοί και ιδιαίτεροι;

Ναταλία: Ένα βασικό χαρακτηριστικό μας είναι ότι οι παραστάσεις μας δεν έχουν σκηνικά και δεν παίζονται αποκλειστικά σε θέατρα. Έτσι κάθε φορά αναζητούμε έναν χώρο που ταιριάζει θεματικά στην παράσταση που ανεβάζουμε. Στο «Πέρασε ένας χρόνος» ήταν ένα νεοκλασικό σπίτι στον Κολωνό, στις «Ρωγμές» είναι τα παλιά γραφεία-αποθήκη που βρίσκονται στον 7ο όροφο του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.

Δήμητρα: Θα προσθέσω μονάχα πως οι χώροι είναι ρόλοι στις παραστάσεις μας και βάζουν τον θεατή σε ένα κλίμα πριν την έναρξη της παράστασης.

Σεμίνα: Να προσθέσω κι εγώ με τη σειρά μου πως με αυτό τον τρόπο ο κάθε θεατής θα μπορούσε να πει τη δικιά του ιστορία. Γίνεται μέρος της παράστασης.

Τρύφωνας: Εμείς ακολουθούμε τις ανάγκες της παράστασης. Προσπαθούμε η παράσταση να βρει τον χώρο που θα την αναδείξει πραγματικά.

Ιάκωβος: Μας αφορά να ερευνούμε χώρους διαφορετικούς, ιδιαίτερους, να δούμε πως μας επηρεάζουν και πως τους επηρεάζουμε και εμείς.

Λυγερή: Δεν είναι όλα τα έργα γραμμένα για τους ίδιους θεατρικούς χώρους. Αυτό μας δείχνει άλλωστε και η ιστορία του θεάτρου. Ο χώρος κάθε φορά είναι άμεσα συνδεδεμένος με το κοινωνικό γίγνεσθαι. Είναι κομμάτι της εκάστοτε καθημερινής ζωής. Ο χώρος είναι άμεσα συνυφασμένος με το έργο. Κινούνται μαζί.

Λία: Είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας δημιουργίας της παράστασης και όχι πειραματικό θέατρο. Το θέατρο άλλωστε μπορεί να παρουσιαστεί οπουδήποτε. Ως οργάνωση παραγωγής (γέλια) να τονίσουμε το βαθμό δυσκολίας που έχει για όλους αλλά και τη χαρά που μας προσφέρει!

Δημήτρης: Και νομίζω δε θα πρέπει να αποκλείσουμε το γεγονός να βρεθούμε και σε κάποια θεατρική σκηνή. Αν η αναζήτηση μας οδηγήσει εκεί δε θα φοβηθούμε να το κάνουμε.

Πόσο εύκολο είναι για σας να ταξιδεύετε;

Σεμίνα: Φορτώνουμε δύο αμάξια με δύο κούτες και έτσι απλά γυρνάμε από μέρος σε μέρος. Δεν είναι τυχαίο το όνομά μας…

Δημήτρης: Με τη Ναταλία να μαγειρεύει; Παιχνιδάκι! Σοβαρά τώρα οι συνθήκες με τις οποίες ταξιδεύουμε και συζούμε θα μπορούσαν να είναι η αιτία διάλυσης πολλών ομάδων. Εμείς κάπως έχουμε καταφέρει να περνάμε υπέροχα, σαν σχολική εκδρομή!

Τρύφωνας: Εγώ το περιμένω με ανυπομονησία.

Λυγερή: Ακούγεται ότι όσες δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες κάποιες φορές, τα παιδιά περνάνε πολύ ωραία. Ανυπομονώ λοιπόν και εγώ να ξυπνήσω μετά από μια” δύσκολη “παράσταση και να δοκιμάσω το ψωμί που θα έχει ζυμώσει η Ναταλία!!

Ναταλία: Εντάξει παιδιά το έπιασα το υπονοούμενο… Την άλλη βδομάδα θα σας κάνω το τραπέζι… (γέλια). Όχι να το παινευτώ αλλά μαγειρεύω καλά! (γέλια)

Δήμητρα: Όσο εύκολο ακούγεται άλλο τόσο δύσκολο είναι ή όσο δύσκολο ακούγεται άλλο τόσο εύκολο είναι! (γέλια). Η αλήθεια είναι πως θέλει πολύ καλή οργάνωση και σε αυτό μας βοηθά η Λία Κίκερη που κάνει την οργάνωση της εκάστοτε παραγωγής. Και το κάνει πολύ καλά!

Ιάκωβος: Εύκολο από την άποψη ότι σε δύο κούτες χωράνε όλα μας τα πράγματα, δύσκολο από την άποψη ότι σήμερα το κόστος του ταξιδιού δεν καλύπτεται εύκολα από κανέναν.

Ναταλία: Και εδώ αποκαλύπτεται και η άλλη ιδιότητα του Ιάκωβου… όπως καταλαβαίνετε κρατάει και το ταμείο της ομάδας!!! (γέλια)

Σεμίνα: Πάλι καλά να λέμε…

Λία: Μέχρι βαν έχω οδηγήσει  (γέλια) και δεν θα ξεχάσω την μεταφορά των πραγμάτων με γαϊδούρι στην Αμοργό! Πραγματικά υπέροχο να μένουμε όλοι μαζί εγώ να ψωνίζω και η Ναταλία να μαγειρεύει (γέλια).

Επιστροφή στο μπουλούκι λοιπόν. Βήματα προς τα μπρος ή προς τα πίσω;

Ιάκωβος: Βήματα αληθινά και προς όλες τις κατευθύνσεις! Το μπουλούκι ευτυχώς υπάρχει ακόμα και είναι αρκετές οι ομάδες που δημιουργούν με αυτό τον τρόπο.

Τα αστικά κέντρα, πόσο μάλλον η πρωτεύουσα, έχουν τόση υπερπληροφόρηση και αντιπερισπασμούς που υπάρχει πολύ έντονη η ανάγκη διαφυγής. Το ίδιο έντονη είναι και η ανάγκη των ανθρώπων με λιγότερες έως καθόλου ευκαιρίες στην τέχνη να έρθουν σε επαφή μαζί της. Είναι και αυτό μεγάλη κινητήρια δύναμη για εμάς.

Σεμίνα: Βήματα για να συναντηθούμε!

Τρύφωνας: Βήματα προς τα πίσω για να πάρουμε φόρα και να εκτοξευτούμε μπροστά (γέλια). Το μπουλούκι είναι μεγάλο σχολείο. Έχει μια μαγική ελευθερία και μια επικοινωνία άμεση. Το θέατρο ίσως έχει κλειστεί στον εαυτό του τα τελευταία χρόνια. Χρειάζεται μια εξωστρέφεια. Ένα σύγχρονο μπουλούκι είναι μια καλή ευκαιρία να συστηθούμε ξανά και να γνωριστούμε καλύτερα.

Δήμητρα: Πιστεύω πως η ιταλική σκηνή και το θέατρο των μεγάλων θεαμάτων πεθαίνει. Ο κόσμος έχει ανάγκη την πραγματική επαφή και επικοινωνία. Λαϊκό και όχι λαϊκίστικο θέατρο. Ο ηθοποιός και τα εργαλεία του, το σώμα του, η φωνή του, ο λόγος του και η πραγματική του ανάγκη να μεταφέρει το οτιδήποτε, όχι μεγαλεπήβολα σκηνικά, κοστούμια, τέταρτοι τοίχοι αλλά αληθινή επικοινωνία!

Λυγερή: Χωρίς τη γνώση του πριν δεν υπάρχει μετά. Συμφωνώ με τον Τρύφωνα.. Το μπουλούκι είναι σχολείο. Δημιουργεί από φύση του την άμεση και ελεύθερη επικοινωνία με το κοινό.. Αυτό δεν ζητάμε στο θέατρο;

Ναταλία: Δεν θα πω κάτι διαφορετικό… Για να πας “μπροστά”, πρέπει να κουβαλάς την μνήμη του “πίσω”. Μόνο τότε θα είσαι ολόκληρος. Όταν έχεις μια γερή και σταθερή βάση μπορείς τότε μπορείς να “απογειωθείς”!

Λία: Αυτό που θεωρούμε μπροστά μας έχει δείξει ότι καλό θα είναι να κοιτάξουμε πίσω για να γίνουμε πιο συνειδητοί.

Εκτός από τα μέλη της ομάδας γιαξεμπόρε, στην παράσταση σας έχετε και εξωτερικούς συνεργάτες. Τι τους έπεισε για να πούνε ναι σε μια τέτοια συνεργασία και πόσο εύκολο ήταν να ενταχθούνε στην ομάδα;

Ναταλία: (γέλια) Νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να το απαντήσουν οι ίδιοι!

Τρύφωνας: Εγώ γνωρίζω την Δήμητρα και τον Ιάκωβο από τα χρόνια της σχολής. Είμαστε φίλοι. Έτσι γνώρισα και τα υπόλοιπα παιδιά και παρακολούθησα την πορεία της ομάδας από την αρχή. Από το ΄΄Πέρασε ένας χρόνος΄΄. Αμέσως κατάλαβα πως κάτι ωραίο γίνεται εδώ. Όχι μόνο ως προς το αποτέλεσμα αλλά και ως προς την διαδικασία. Μπορώ να πω ότι ζήλεψα λίγο. Με την καλή έννοια πάντα. Έτσι όταν μου έγινε η πρόταση να συμμετάσχω στην επόμενη δουλειά της ομάδας δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Και δεν το μετάνιωσα στιγμή.

Λυγερή: Γνώρισα τη Ναταλία σε ένα από τα μεταπτυχιακά σεμινάρια για ηθοποιούς που διοργανώνει η Έως-art και αυτό ήταν…με ερωτεύτηκε, απ’ό,τι φαίνεται!! (γέλια). Είχα δει την πρώτη δουλειά της ομάδας και έτσι γνώρισα τα παιδιά. Μου είχαν μιλήσει  για τον τρόπο δουλειάς τους και μου είχε φανεί πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία από τη μεριά του ηθοποιού και πολύ ιδιαίτερη εμπειρία από την πλευρά των θεατών. Χτύπησε λοιπόν μια μέρα το τηλέφωνο και μου είπε η Ναταλία, ετοιμάζουμε τη δεύτερη μας δουλειά με την ομάδα, δουλεύουμε έτσι και το θέμα μας θα είναι ο Χρόνος κυρίως, ενδιαφέρεσαι; Εεεε… Τι να πω, όχι;

Τώρα γιατί εκείνοι αντιστοίχως πείσθηκαν και κατέληξαν να κάνουν σε μένα αυτή την πρόταση… Ας απαντήσουν καλύτερα οι ίδιοι!!

Λία: Η ίδια η παράσταση τα λέει όλα…

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Ιάκωβος: Εξαρτάται από το πόσο μελλοντικά μιλάμε! Γενικά μας αρέσει να ονειρευόμαστε!

Ναταλία: Τι εννοείς; Με τρομάζεις… Μήπως θέλεις να μας πεις κάτι;(γέλια)

Δημήτρης: Σχέδιο, όνειρο δε ξέρω. Από καιρό πάντως φανταζόμαστε μια περιοδεία στο εξωτερικό.

Ναταλία: Ναι! Αυτό δεν είναι μόνο όνειρο, θα έλεγα ότι είναι και στόχος…

Δήμητρα: Αυτό θα το αποκαλύψουμε μετά το καλοκαίρι…

Τρύφωνας: Να συνεχίσουμε να δουλεύουμε όλοι μαζί με την ίδια χαρά, την ίδια δημιουργικότητα και την ίδια αγάπη.

Λυγερή: Ας κρατήσουμε και ένα μυστικό!

Λία: Όνειρα και σχέδια πολλά άλλα το βασικό τα βάζουμε προς υλοποίηση…

Ας κλείσουμε τη συνέντευξη με το παιχνίδι των λέξεων…

Μπουλούκι:

Δήμητρα: Ταξίδια, τραγούδια, Αγγελόπουλος, θίασος, κουτί, εικόνες, γέλια, κούτες, αμάξια, θεατρίνοι.

Τρύφωνας: γιαξεμπόρε.

Λυγερή: Ελευθερία, εμπειρία, ζωή αληθινή.

Ναταλία: Θέατρο.

Σεμίνα: Ιστορίες.

Ιάκωβος: Ανάγκη.

Λία: Αλήθεια

Δημήτρης: Ομάδα

Κουτί:

Δήμητρα: Χρήματα, τετράδιο, φλουρί, τύχη, ανταμοιβή, χειροκρότημα

Τρύφωνας: Το ζην.

Λυγερή: Επιλογή.

Σεμίνα: Ευκαιρία.

Ναταλία: Συγκίνηση. Ανταμοιβή.

Ιάκωβος: Σκέψου το!

Λία: Ανταλλαγή ενέργειας.

Δημήτρης: Αγαπημένο κομμάτι του ρόλου μου (γέλια).

Ταξίδια:

Δήμητρα: Ήλιος, χαρά, γνωριμίες, φιλοξενία, λάστιχο, βουνά, θάλασσες, ρακές, Θέατρο.

Σεμίνα: Ευχή.

Τρύφωνας: Το ευ ζην.

Λυγερή: Η ζωή μας όλη.

Ιάκωβος: Εμπειρία.

Ναταλία: Εξερεύνηση.

Λία: Ελευθερία

Δημήτρης: Ευκαιρία να ανακαλύψεις κάτι νέο, σε όλα τα επίπεδα.

Deviced Theatre:

Ιάκωβος: Όλα από την αρχή.

Δήμητρα: Έναρξη, σώμα, επαφή, έμπνευση, στο μηδέν.

Τρύφωνας: Δημιουργικότητα.

Σεμίνα: Έρευνα

Λυγερή: Ελευθερία, από το μηδέν, δημιουργικότητα.

Ναταλία: Μεγάλη Ευθύνη.

Λία: Εμπιστοσύνη

Δημήτρης: Δουλειά x3

Πρόβα:

Δήμητρα: Έρευνα, διάβασμα, συνεντεύξεις, ζωή, δοκιμή, βουτιά από ψηλά, νεύρα, training, κούραση, επικοινωνία, γραφή.

Ναταλία: Έρωτας.

Τρύφωνας: Συνάντηση.

Λυγερή: Τέχνη.

Ιάκωβος: Έρευνα.

Σεμίνα: Αυτοσχεδιασμός.

Δημήτρης: Η ζωή μας όλη… Και ο λόγος που μας μισούν οι φίλοι μας (γέλια).

Ομάδα:

Δήμητρα: Εμπιστοσύνη, οικογένεια, τσακωμοί, συζητήσεις, αποφάσεις, κλάματα.

Τρύφωνας: Αγκαλιά.

Λυγερή: Συνάντηση.

Ιάκωβος: Στόχος.

Σεμίνα: Στόχος.

Ναταλία: Οικογένεια.

Λία: Μια αληθινή και ελεύθερη οικογένεια.

Δημήτρης: Κύκλος.

Γιαξεμπόρε:

Δημήτρης: Πως το είπατε; είναι σίγουρα λέξη;

Δήμητρα: γεια σου αμόρε, χορός, κέφι, εργασία και χαρά, δημιουργία, Ορέστης Τάτσης, μπουλούκια, πλατείες, χωριά, εκκλησίες, παλιά νοσοκομεία.

Τρύφωνας: Μπουλούκι.

Λυγερή: Μπουλούκι.

Ιάκωβος: Οικογένεια.

Σεμίνα: Ομάδα.

Ναταλία: Εμείς!

Λία: Μεγάλη αγάπη.

Δημήτρης: Σύντομα και στο δικό σας χωριό!