H Ελένη Βακάλη μιλάει για την παράσταση «Με λένε Έμμα»

Η παράσταση «Με λένε Έμμα» της Ομάδας Νάμα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και μετάφραση-σκηνογραφία Γιώργου Χατζηνικολάου παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία στο Σύγχρονο Θέατρο. Το πολυσυζητημένο People, places and things του Duncan Macmillan (Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα, Πνεύμονες, 1984), που ανέβηκε για πρώτη φορά το 2016 στο Λονδίνο θέτει ερωτήματα κομβικά για τη ζωή μας σήμερα.

Τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου δυσβάσταχτη; Εμείς ή ο κόσμος είναι ελαττωματικός; Υπάρχει αλήθεια; Πόσα προσωπεία διαθέτουμε; Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας;

Η Έμμα είναι γυναίκα, ηθοποιός, έξυπνη, ταλαντούχα, φιλόδοξη, θυμωμένη, πνευματώδης, εθισμένη σε ναρκωτικές ουσίες. Από τη σκηνή του θεάτρου βρίσκεται σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης προσπαθώντας να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον κόσμο που την περιβάλλει. Η ιστορία της Έμμα δεν είναι μια απλή ιστορία αποτοξίνωσης και αποκατάστασης. Είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Ένα έργο-πρόκληση για τη γενναιότητα που απαιτεί η ζωή, που συν-κινεί και τολμά να μιλήσει για «άγριες καταστάσεις» με απλότητα και χιούμορ σε μια ξέφρενη στους ρυθμούς και στις εναλλαγές δραματουργία.

Η Ελένη Βακάλη που παίζει στην παράσταση βρήκε λίγο χρόνο να μας εξηγήσει τα ζητήματα που θέτει αυτό το έργο.

Πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας

Η Σάρον, αλκοολική, σε ανάρρωση.. προχωρημένη θα έλεγα! Βλέπει κάποιο φως!  Έχει εκτιμήσει τη ζωή! Δεν έχει χρόνο για χάσιμο παρά μόνο για αγάπη! Παράδειγμα προς μίμηση. Είναι φανταστική!

Γιατί πιστεύετε ότι αυτό το έργο έχει τόσο μεγάλη επιτυχία όπου έχει παιχτεί; Τι είναι αυτό που το καθιστά τόσο αγαπητό στο κοινό;

Πιστεύω πως το έργο αυτό αγαπήθηκε τόσο όπου παίχτηκε χάρη στο ρεαλισμό και την ειλικρίνειά του. Η εύστοχη επιλογή των τεχνικών κι εκφραστικών μέσων μαζί με την ενέργεια των ερμηνευτών το κάνει πολύ μεταδοτικό. Το σενάριο- εξαιρετικά γραμμένο- δίνει την υποκειμενική ματιά της κεντρικής ηρωίδας, σε βάζει μέσα στο κεφάλι της. Ταυτίζεσαι! Αγωνιάς μαζί της, προβληματίζεσαι μαζί της. Βλέπεις μαζί της την ηδονή και την πρόσκαιρη ανακούφιση που βρίσκει στις εθιστικές ουσίες, βλέπεις ότι είτε σε χρήση είτε σε νηφαλιότητα η ζωή της είναι συναισθηματικά αδιέξοδη και πόσο θάρρος χρειάζεται αν θέλει να ζήσει και να ζήσει καλά που παραδέχεσαι ότι το έργο αφορά τον καθένα από μας.

Πιστεύετε ότι τα ναρκωτικά είναι το κυρίαρχο πρόβλημα της εποχής μας;

Πιστεύω πως οι άνθρωποι κάθε εποχής έρχονται αντιμέτωποι με τη ματαιότητα της ύπαρξής τους. Ακούγεται κλισέ και «πρόβλημα πολυτελείας» αλλά σε κάθε κοινωνικό/οικονομικό στρώμα οι άνθρωποι κάποια στιγμή βασανίζονται από ένα «γιατί;» Ακόμα κι όταν κυνηγούν και κατακτούν τις όποιες αξίες έχουν την τιμητική τους κατά περιόδους, αδυνατούν να νιώσουν την ολοκλήρωση για την οποία προσπαθούσαν. Ακόμα και σε εξιδανικευμένες συνθήκες είναι στη φύση μας να ψάχνουμε το κάτι παραπάνω και είναι στη φύση κάθε ζωντανού οργανισμού να αναζητά ξανά και ξανά ό,τι τον κάνει να νιώθει καλά..έτσι λειτουργεί το νευρικό μας σύστημα. Τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, ναι, εξ’ ορισμού μπορούν να εξυπηρετήσουν το νευρικό σύστημα του οργανισμού που ψάχνει οικείες και θετικές αισθήσεις και κατά συνέπεια με επαναλαμβανόμενη χρήση να τον οδηγήσουν σε μια κόλαση. Αλλά δεν είναι αυτά το πρόβλημα. Και ούτε είναι σύμπτωμα της δικής μας μόνο εποχής. Φέρνουν όμως τους ανθρώπους σε τέτοια όρια που αποτελούν μια αφετηρία για μελέτη και προβληματισμό.

Η Έμμα γιατί δεν ακολουθεί την θεραπεία ενώ θέλει να θεραπευτεί;

Τα προβλήματα των άλλων τα παρακολουθούμε και τα αναλύουμε ευκολότερα από τα δικά μας. Πονάει για τον καθένα η εκκίνηση της θεραπείας. Εκκινεί κι εκείνη όταν φτάνει στο όριό της.

Πως ξεφεύγει πραγματικά κάποιος από τους εθισμούς του;

Αν μπορούσαμε να το απαντήσουμε έτσι απλά δε θα βασανιζόταν τόσος κόσμος. Είναι πολυπαραγοντικό. Τα νούμερα δείχνουν ότι η επικοινωνία και η σύνδεση με ανθρώπους είναι θεμελιώδες βήμα. Όπως και η βαθιά αυτογνωσία, η αποσυναρμολόγηση και εκ νέου συναρμολόγηση του εαυτού. Η συγχώρεση προς άλλους και εαυτόν. Για μένα μεγαλύτερο όπλο είναι η πίστη πως η νηφαλιότητα και το μέτρο μπορούν μακροπρόθεσμα να προσφέρουν απολαύσεις, συναισθήματα, επιτεύγματα και μια ζωή άξια να τη ζεις και να τη μοιράζεσαι.