O Παρασκευάς Καρασούλος μιλά για τις εμφανίσει στο Half Note

Τo Half  Note  παρουσιάζει την Τετάρτη 19 και την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου, ένα μουσικό ταξίδι στη στιχουργική δουλειά του Παρασκευά Καρασούλου, με τίτλο «Μικρή πατρίδα» και σε επιμέλεια του ίδιου του στιχουργού.

Από το «Μαγικό κλειδί» (την πρώτη δισκογραφική παρουσία του Παρασκευά Καρασούλου το 1987, με τη Μαρία Δημητριάδη) έως το «Αλλιώς» (την πιο πρόσφατη δισκογραφική δουλειά του με τη Δήμητρα Γαλάνη το 2014), μεσολάβησαν χρόνια γεμάτα τραγούδια που συντρόφευσαν και συγκίνησαν χιλιάδες ανθρώπους.

Ποιος δεν τραγούδησε τη «Μικρή πατρίδα», «Τον εαυτό του παιδί», το «Αν», το «Δυο μέρες μόνο», το «Εφτά ζωές» και τόσα άλλα τραγούδια που φέρουν την υπογραφή του Παρασκευά Καρασούλου, τραγούδια που κατάφεραν να αντέξουν στον χρόνο χωρίς να φθαρούν στο ελάχιστο.

Αυτά τα τραγούδια, που γεωγράφησαν τη «Μικρή μουσική πατρίδα» του στιχουργού, θα παρουσιαστούν στo Half  Note σε δυο μοναδικές παραστάσεις. Τρεις νέοι ταλαντούχοι ερμηνευτές, ο Βασίλης Κούρτης, η Πολυξένη Καράκογλου και η Χριστίνα Μαξούρη, θα μας ταξιδέψουν στον ποιητικό κόσμο του Παρασκευά Καρασούλου, ενώ καλεσμένοι θα είναι και τρεις σημαντικοί συνθέτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί ο στιχουργός:  ο Γιώργος Ανδρέου, ο Θοδωρής Οικονόμου και ο Γκωτιέ Βελισσάρης.

Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές επιρροές σας;

Νομίζω τα πολλά και διαφορετικά διαβάσματά μου που διαμόρφωσαν το καλλιτεχνικό μου αίτημα και  οι άνθρωποι που έζησα δίπλα τους, οι οποίοι έδωσαν υπόσταση στην διεκδίκησή του …

Πέρα από ποιητής και στιχουργός, είστε μέντορας νέων πρωτοεμφανιζόμενων καλλιτεχνών μέσα από τη δισκογραφική σας εταιρεία Μικρή Άρκτο. Ποια ιδιότητά σας σας ικανοποιεί περισσότερο;

Η αλήθεια είναι πως έως τώρα, η τέχνη του τραγουδιού,  μου έδωσε τη δυνατότητα να εκφραστώ καλλιτεχνικά με τον πιο πλήρη  και επαρκή τρόπο. Επίσης εξασφάλισε σε όσα είχα να πω, τη μεγαλύτερη δυνατή επικοινωνία. Αλλά αν κάποιος αναζητούσε τα ίχνη  της δημόσιας παρουσίας μου, καλό θα ήταν να μην ξεχάσει να δει όλα τα μονοπάτια που πέρασα, γιατί είναι μέρη του ίδιου ταξιδιού.  Καταγράφουν όνειρα, επιθυμίες, αγωνίες, προθέσεις και κυρίως ολοκληρώνουν ως κομμάτια του παζλ, το σύνολο της εικόνας μου.

Ποια ανάγκη σας σας οδήγησε στη νέα ποιητική σας συλλογή; Γιατί επιλέξατε τα χαϊκού; Και γιατί POLAROID;

Η πρόκληση να πω ποιητικά ό,τι είχα να πω, με τον πιο σύντομο και περιεκτικό τρόπο. Το ποίημα χαϊκού ως φόρμα, επιβάλλει να διατυπώσεις την ποιητική πρόθεσή σου σε μόλις 17 συλλαβές. Ο αυτοπεριορισμός της αποδοχής αυτού του κανόνα δημιουργεί ένα όριο ελευθερίας, που νομοθετείς ό ίδιος. Πρέπει να αποφύγεις κάθε στιχουργική περιττολογία, φλυαρία και ακκισμό. Να δράσεις  ακαριαία. Όπως ακριβώς οι φωτογραφίες Polaroid που βγάζαμε παλιά, αποτύπωναν τη στιγμή.

Κάποια τραγούδια σας έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα και πλέον θεωρούνται διαχρονικά: «Μικρή Πατρίδα», «Δυο μέρες μόνο», «Αν» κλπ. Μέσα από την εμπειρία σας, τι θεωρείτε τελικά ότι κάνει ένα τραγούδι διαχρονικό;

Πιστεύω πως ένα τραγούδι  κερδίζει τη μάχη του με το χρόνο, όταν κατορθώνει να εκφράσει με επάρκεια αυτό που λέμε «κοινό αίσθημα», αγγίζοντας με ειλικρίνεια, επάρκεια καλλιτεχνική και συγκίνηση τον σημερινό και αυριανό ακροατή του.

Στα 30 χρόνια καριέρας σας ποιες στιγμές αναπολείτε και ποιες θα θέλατε να ξεχάσετε;

Δεν θέλω να ξεχάσω καμία. Ούτε τις καλές ούτε τις κακές. Όλες όταν τις ξαναθυμάμαι έπαιξαν το ρόλο τους, στη διαδρομή αυτών των χρόνων. Η αλήθεια όμως είναι πως στα δύσκολα, ανακαλώ εκείνες  τις στιγμές που κατάφερα να υπερβώ τον ίδιο μου τον εαυτό ρισκάροντας την αποτυχία και κερδίζοντας την αυτοεκτίμησή μου. Στα Όχι μου σταματώ περισσότερο. Που υπήρξαν πολλά. Και σε όσες αναγκαίες ήττες, γέννησαν καλοδεχούμενες μελλοντικές νίκες.

Στο Half Note επιλέγετε να ερμηνεύσουν τα τραγούδια σας νέοι καλλιτέχνες. Πόσο εύκολο είναι να καθιερωθούν καινούρια, νεαρά σε ηλικία πρόσωπα σήμερα;

Για τις παραστάσεις στο Half note, ζήτησα από τρεις ταλαντούχους νέους ερμηνευτές, την Πολυξένη Καράκογλου, τον Βασίλη Κούρτη και τη Χριστίνα Μαξούρη να πλησιάσουν τα τραγούδια μου με το δικό τους τρόπο, να τα διαβάσουν όπως εκείνοι ήθελαν και μπορούσαν. Με συγκίνησαν γιατί ορισμένες στιγμές τους, είναι καινούργιες αναγνώσεις των τραγουδιών αυτών. Και πρόκειται για τραγούδια που στάθηκαν καλότυχα γιατί ερμηνεύθηκαν στις πρώτες τους εκτελέσεις από σπουδαίες φωνές. Στην εποχή μας όσο αναγκαίο είναι να υπάρξουν νέες  παρουσίες στο χώρο του τραγουδιού, άλλο τόσο δύσκολο είναι. Δεν υπάρχουν πια δομές, η δισκογραφική παραγωγή είναι σχεδόν ανύπαρκτη, η Πολιτεία αδιαφορεί για μια εθνική πολιτιστική υπόθεση, όπως είναι το τραγούδι. Παρόλα αυτά η τεράστια και ζωντανή ανάγκη του κόσμου να συμμετέχει σ’ αυτό που λέμε ελληνικό τραγούδι, είναι που στηρίζει τη συνέχεια του και το πείσμα όλων μας. Ευτυχώς οι έλληνες, ακόμα τραγουδάμε.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Το 2019 θα είναι μια χρονιά με πυκνή εκδοτική και καλλιτεχνική  δραστηριότητα σε όλους τους χώρους έκφρασης μου. Σχεδιάζουμε στην Μικρή Άρκτο  δισκογραφικές δουλειές, βιβλία, θεατρικές παραγωγές. Τα άμεσα σχέδια, εννοώ των επόμενων μηνών, περιλαμβάνουν την έκδοση ενός σύντομου αφηγήματος με τίτλο «Ιστορίες για να μην λείπεις όσο θα λείπεις» και την  κυκλοφορία ενός δίσκου με δυο νέους καλλιτέχνες, τον εξαιρετικό συνθέτη Γκωτιέ Βελισσάρη και τον ταλαντούχο ερμηνευτή Βασίλη Κούρτη. Την άνοιξη επίσης θα κυκλοφορήσει ένας κύκλος παιδικών τραγουδιών με τον τραγουδοποιό Μιχάλη Καλογεράκη και τον αδερφό του Παντελή, που τους θαυμάζω πολύ και τους δύο. Τα θεατρικά σχέδια τοποθετούνται στο φθινόπωρο – είναι ακόμη νωρίς να μιλήσω γι αυτά.  Υπήρξα πολύ τσιγκούνης στα εκδοτικά μου, νομίζω ήρθε η ώρα να ανοίξω τα συρτάρια μου.