Ο Χρίστος Θεοδώρου μας μιλάει για τραγούδια «Γραμμένα για φωνή

Ένας ευαίσθητος συνεχιστής της παράδοσης του ελληνικού έντεχνου τραγουδιού, έτσι όπως την καθόρισαν μέσα από τη μουσική τους ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης.

Ένας νέος δημιουργός με έντονη λυρικότητα. Οι μελωδίες του, που  ξεχειλίζουν από ομορφιά, νοσταλγία και ρομαντισμό, θα ακουστούν στην Αίθουσα Banquet το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου στις 9 μ.μ., σε μια συναυλία-γιορτή με επιλογές από προσωπικούς δίσκους, μιούζικαλ αλλά και θεατρικές παραστάσεις για τις οποίες έχει γράψει μουσική ο συνθέτης με τη χαρακτηριστική μελωδικότητα.

Τέσσερις τραγουδιστές, ο καθένας με το δικό του ερμηνευτικό στίγμα, η Βικτωρία Ταγκούλη, ο Γιώργης Χριστοδούλου, η Έλενα Παπανικολάου και η Πολυξένη Καράκογλου θα παρουσιάσουν, πλαισιωμένοι από οκταμελή ορχήστρα, ευφάνταστα μελοποιημένους στίχους σύγχρονων στιχουργών (Μιχάλη Γελασάκη, Χρήστου Κανελλόπουλου κ.ά.) αλλά και ανέκδοτα τραγούδια του Χρίστου Θεοδώρου βασισμένα σε δημιουργίες αγαπημένων ποιητών (Νίκος Εγγονόπουλος, Γιώργος Σαραντάρης). Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα αυτής της μουσικής παράστασης στο πλαίσιο του κύκλου Μουσικά πορτρέτα, την οποία επιμελούνται σκηνοθετικά η Φρόσω Κορρού και ο Δημήτρης Κουρούμπαλης (So7), περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, τραγούδια από τους δίσκους «(α)», «Φωτο.βόλτα», «Τετράδιο» και «Καρδιά μισή» καθώς και από τα πρωτότυπα μιούζικαλ  «Προς κατεδάφιση» του Τέννεσση Ουίλλιαμς, «Ο ευτυχισμένος prince» του Όσκαρ Ουάιλντ, «Η μικρή σειρήνα» (βασισμένο στο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) και «Τα μάγια της πεταλούδας» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Ο συνθέτης βρήκε λίγο χρόνο πριν την συναυλία να μας μιλήσει για τη δουλειά του.

Πώς προέκυψε αυτή η παράσταση;

Πάντα ήθελα να παρουσιάσω δουλειά μου στο Μέγαρο Μουσικής,και τώρα η συγκυρία το έφερε και ειμαι ευτυχής.Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου και μαέστρος Μίλτος Λογιάδης με εμπιστεύτηκε και τον ευχαριστώ θερμά.Πρόκειται για επιλογές τραγουδιών από την μέχρι τώρα πορεία μου, απο τους δίσκους  τα,πρωτότυπα μιούζικαλ που έχω συνθέσει,καθώς και ανέκδοτα τραγούδια πάνω σε ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη και του Νίκου Εγγονόπουλου.

Πώς έγινε η επιλογή των κομματιών;

Επέλεξα κομμάτια που διατρέχουν όλη τη διαδρομή μου στη σύνθεση και στη δισκογραφία. Το σκεπτικό είναι να αρχίσουμε με χαμηλόφωνη και λυρική διάθεση  και στο δεύτερο μέρος να καταλήξουμε σε μία εξωστρεφή συναυλία-γιορτή

Τι σας συνδέει με τους 4 ερμηνευτές (Βικτώρια Ταγκούλη, Πολυξένη Καράκογλου, Γιώργη Χριστοδούλου, Έλενα Παπανικολάου);

Με τη Βικτωρία Ταγκούλη έχω κοινή πορεία. Μπορεί να με ξέρει και να την ξέρω πιο καλά από τον καθένα, αλλά δεν θα σταματήσω να θαυμάζω τη φωνή της και να μένω με το στόμα ανοιχτό με την τεράστια γκάμα και την δύναμη της ερμηνείας της. Ο Γιώργης Χριστοδούλου είναι μια μοναδική περίπτωση τροβαδούρου-τραγουδοποιού με εξαιρετικής ευαισθησίας φωνή με πολύ ιδιαίτερη πορεία στον χώρο που μετρά 20 χρόνια παρουσίας.Η Έλενα Παπανικολάου είναι μία εξαιρετική νέα φωνή με λυρικές καταβολές αλλά και με μία λαϊκή αμεσότητα που με εκπλήσσει.Η Πολυξένη Καράκογλου,επίσης καινούρια φωνή που χαρακτηρίζεται από δυναμισμό και ευαισθησία συγχρόνως.Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και εκτίμηση και πολύ ωραία επικοινωνία μεταξύ μας. Η μουσική είναι σαν τον έρωτα. Πρέπει να έχεις χημεία με τους συνεργάτες σου. Και με τους συγκεκριμένους ερμηνευτές, η χημεία είναι ολοφάνερη.

Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στον κόσμο;

Αν ήθελα να περάσω ένα μήνυμα,αυτό θα ήταν να φέρουμε πίσω στην ζωη μας τον ερωτικό μας εαυτό,την ερωτική μας στάση απέναντι στη ζωή και τους άλλους ανθρώπους.Τον τρόπο να είμαστε ανοιχτοί και αγαπητικοί προς τον άλλον και προς τον εαυτό μας.

Ποια σύνθεσή σας ξεχωρίζετε και γιατί;

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μία συγκεκριμένη,αυτό που αγαπάω πολύ τον τελευταίο καιρό είναι το “Κλείσε τα παράθυρα”,το ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη που μελοποίησα πρόσφατα και δισκογραφήθηκε.

Πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να είναι συνθέτης στην Ελλάδα σήμερα;

Το να είσαι συνθέτης στην Ελλάδα σήμερα, όπως και να είσαι καλλιτέχνης γενικότερα,σαφώς είναι δύσκολο,ειδικά με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν.Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί βιοπορίζομαι-έστω και δύσκολα- από την ίδια την μουσική,συνθέτοντας,παίζοντας πιανο,κάνοντας ενορχηστρώσεις και διδάσκοντας σε δυο δραματικες σχολές και όχι κάνοντας μια άλλη άσχετη δουλειά.Αυτό δεν θα το άντεχα,δεν θα το μπορούσα καθόλου.Και πάντα επιστρέφω στην ίδια καθησυχαστική σκέψη: «αν δεν ήμουν συνθέτης, δεν θα μπορούσα να είμαι τίποτα άλλο”.

Πώς είναι η δισκογραφία στην Ελλάδα σήμερα;

Είναι κι αυτή μια δύσκολη υπόθεση. Οσοι εξακολουθούν να βγάζουν cd, θεωρούνται μικροί ήρωες. Το Ιντερνετ έκανε τη μουσική προσβάσιμη, πράγμα που είναι κατάρα και ευλογία. Παλιά, μαζεύαμε λεφτά για να αγοράσουμε έναν δίσκο, περιμέναμε εναγωνίως στο ραδιόφωνο για να ακούσουμε το αγαπημένο μας τραγούδι και τόσα άλλα ρομαντικά. Σήμερα όλα αυτά έχουν αλλάξει. Πρέπει να σε ερωτευθεί αρκετά κάποιος, από καλλιτεχνικής άποψης, για να θελήσει να αποκτήσει το cd σου. Παραμένω ρομαντικός και θέλω να συνεχίσω να επιμένω και δισκογραφικά.

Ποια είναι τα πρότυπά σας στη μουσική;

Μεγάλωσα ακούγοντας τα κλασικά μεγάλα ροκ συγκροτήματα αλλά και τα έντεχνα ελληνικά τραγούδια που άρεσαν στους γονείς μου.Στα 19 μου ανακαλύπτω το έργο του Μάνου Χατζιδάκι που με στιγμάτισε και αισθητικά και σαν γενικότερη θεώρηση των πραγμάτων.Επίσης οι μεταγενέστεροι έντεχνοι συνθέτες ,Παπαδημητρίου, Κραοουνάκης, Ξυδάκης αποτέλεσαν μεγάλα σημεία αναφοράς.Και από τους κλασικούς έχω αδυναμία στον Μοτσαρτ και στον Πουτσίνι,ίσως επειδή “τραγουδούσαν” υπέροχα.

Από πού εμπνέεστε;

Ξέρετε,η έμπνευση είναι λίγο παρεξηγημένη έννοια.Προσωπικά μόλις καθίσω στο πιάνο και ενεργοποιήσω τον μηχανισμό της δημιουργίας η έμπνευση έρχεται. Εν ολίγοις πρέπει να την καλέσεις για να έρθει.Αυτό που με κάνει να νιώθω καλύτερα είναι η σκέψη ότι η ζωή είναι ωραία παρ’ όλες τις μεγάλες δυσκολίες,είναι μία-τουλάχιστον σε αυτήν την εκδοχή που την βιώνουμε- και μπορεί να γίνει και πιο όμορφη.