Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ: Η νεότερη γυναίκα που εξελέγη ποτέ στο Κογκρέσο

Πριν από ένα χρόνο μπορούσε κανείς να συναντήσει την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ πίσω απο την μπάρα του Flats Fix, ενός μικρού μεξικάνικου εστιατορίου κοντά στην Union Square της Νέας Υόρκης.

Από τον Ιανουάριο θα μπορεί να την συναντήσει στην Ουάσινγκτον, αφού θα εκπροσωπεί τη Νέα Υόρκη στο Κογκρέσο, όντας η νεότερη βουλευτής, μαζί με την Άμπι Φίνκεναουερ από την Αϊόβα, που εξελέγη μετά τις πρόσφατες ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ.

Κι όμως, η 29χρονη Αλεξάντρια, μέλος της αριστερής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος, που κατατρόπωσε το Ρεπουμπλικανό αντίπαλό της, δεν έχει αρκετά χρήματα για να νοικιάσει διαμέρισμα στην πόλη Ουάσινγκτον.

Η Αλεξάντρια είχε εργαστεί στο επιτελείο του Μπέρνι Σάντερς κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του για το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ και για το γερουσιαστή Τεντ Κένεντι, ενώ έχει δουλέψει ακόμη ως εκπαιδευτικός διοικητής στο Εθνικό Ισπανόφωνο Ινστιτούτο.

Η εκστρατεία της βασίστηκε σε μια εξαιρετικά φιλελεύθερη ατζέντα: ομοσπονδιακή υπηρεσία αστυνόμευσης για το μεταναστευτικό, πανεπιστήμια χωρίς δίδακτρα, εγγυήσεις για ομοσπονδιακές θέσεις εργασίας, πρόσβαση στο σύστημα υγείας για όλους, έλεγχος της οπλοκατοχής, τέλος στις ιδιωτικές φυλακές, πρόσβαση σε στέγαση για όλους.

Εκτός από το ότι είναι η νεότερη γυναίκα στη Βουλή των Αντιπροσώπων, η 29χρονη είναι και η πρώτη εκλεγμένη που αντιπροσωπεύει πλήρως τα δημογραφικά στοιχεία της 14ης Περιφέρειας: 70% έγχρωμοι και 50% μετανάστες.

Όμως, το γεγονός και μόνο ότι έγραψε ιστορία δε σημαίνει ότι θα έχει και οικονομικές απολαβές. Πρόσφατα αποκάλυψε η ίδια ότι δεν μπορεί να πληρώσει το ενοίκιο για ένα διαμέρισμα στην Ουάσινγκτον.

Η μεταβατική περίοδος που θα κληθεί να περάσει θα είναι «πολύ ασυνήθιστη, επειδή δεν μπορώ να έχω μισθό», όπως εξηγεί σε συνέντευξή της στην εφημερίδα The New York Times.

«Θα μείνω χωρίς μισθό ένα τρίμηνο προτού γίνω τυπικά μέλος του Κογκρέσου. Επομένως, πώς θα νοικιάσω διαμέρισμα; Αυτές οι μικρολεπτομέρειες είναι πολύ βασικές».

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα των κτηματομεσιτικών Zillow, ένα μέσο ενοίκιο διαμερίσματος στην Ουάσινγκτον είναι 2.700 δολάρια (σχεδόν 2.400 ευρώ).

Το 2008 η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ έχασε τον πατέρα της από καρκίνο σε ηλικία μόλις 48 ετών. Για να γλιτώσει το πατρικό της σπίτι στο Μπρονξ από την κατάσχεση, η Αλεξάντρια έκανε διάφορες δουλειές σε εστιατόρια, πολλές φορές μέχρι και 18ωρες βάρδιες.

«Για το 80% αυτής της εκστρατείας δούλευα με μια χαρτοσακούλα λαχανικών που είχα κρυμμένη πίσω από το μπαρ» λέει και εξηγεί ότι εκεί έβαζε μια αλλαξιά ρούχα και τις ομιλίες της, για να προλαβαίνει να ετοιμάζεται γρήγορα από βάρδια σε βάρδια και να εκτελεί τα καθήκοντα της υποψήφιας.

Αυτήν την περίοδο η Αλεξάντρια συζεί με το σύντροφό της σε ένα δυάρι στη συνοικία Πάρκτσεστερ του Μπρονξ. Το ζευγάρι προσπαθεί όσο μπορεί να αποταμιεύει.

«Αυτήν την περίοδο διαχειριζόμαστε τα έξοδα της καθημερινότητας, αλλά στην πραγματικότητα κάνω αιματηρές οικονομίες ελπίζοντας να μου φθάσουν τα χρήματα μέχρι τον Ιανουάριο» είπε στους New York Times.

Οι λογικές τιμές των ενοικίων είναι βασικό στοιχείο της πολιτικής της πλατφόρμας και υπήρξε και κυρίαρχο ζήτημα στην εκστρατεία της για τις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών της Νέας Υόρκης απέναντι στον ανθυποψήφιό της, Τζο Κρόουλι.

«Η 14η Περιφέρεια της Νέας Υόρκης είναι μια από τις τελευταίες που εκπροσωπούν συνοικίες της εργατικής τάξης στο Κογκρέσο. Οι κοινότητες αυτές ζουν μια ραγδαία άνοδο του κόστους ζωής: την τελευταία περίπου τριετία, το μέσο ενοίκιο για ένα τριάρι διαμέρισμα στην Περιφέρεια αυτή έχει αυξηθεί κατά 80%» δήλωνε η ίδια τον Ιούνιο στο περιοδικό Vogue.

«Τα εισοδήματά μας σίγουρα δεν αυξάνονται κατά 80% για να το αντισταθμίσουν, και αυτό που συμβαίνει είναι ένα κύμα επιθετικού οικονομικού εκτοπισμού των κοινοτήτων που ζούσαν πάντα εδώ».

Ενδεικτικό είναι ότι, σύμφωνα με έρευνα του Harvard, σχεδόν 40 εκατομμύρια Αμερικανοί δεν έχουν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν το ενοίκιό τους, αύξηση κατά 146% από το 2001.

Σύμφωνα με την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, οι εμπειρίες της ως μέλους της εργατικής τάξης την καθιστούν πιο κατάλληλη για να εκπροσωπεί τους εκλογείς της.

«Πολλά μέλη του Κογκρέσου γεννήθηκαν πλούσια ή μεγάλωσαν κοντά σε πλούσιο περιβάλλον. Πώς μπορείς να νομοθετείς για μια καλύτερη ζωή για την εργατική τάξη, αν δεν έχεις υπάρξει ποτέ μέλος της; Προσπάθησε να ζήσεις με την αγωνία τού να μην έχεις ασφάλεια ζωής για τρία χρόνια όταν αρχίζουν να πονάνε τα δόντια σου. Είναι αυτός ο υπαρξιακός φόβος. Έχω αυτήν την αντίληψη. Αισθάνομαι ότι καταλαβαίνω τι συμβαίνει στο εκλογικό σώμα, γιατί το έχω βιώσει η ίδια».