Αλ. Αλεξανδράκης: 13 χρόνια χωρίς τον ζεν πρεμιέ

O πιο ωραίος ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα πριν 13 χρόνια.

Γιος του δικηγόρου από τη Μάνη Βάσια Αλεξανδράκη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1928 στην Αθήνα. Φοίτησε στα καλύτερα σχολεία της εποχής και μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Στα 16 του μπήκε στη Σχολή Δοκίμων, θέλοντας να γίνει αξιωματικός του Ναυτικού. Έπειτα από λίγο καιρό έδωσε εξετάσεις στο Βασιλικό Θέατρο και πέρασε πρώτος.

Πρώτο του έργο η Φθινοπωρινή Παλίρροια, όπου αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις σε κριτικούς και κοινό. «Παρουσιάστε όπλα. Επιτέλους, ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο» έγραφε ο Αιμίλιος Χουρμούζιος στην εφημερίδα Καθημερινή.

Ένα χρόνο μετά την επιτυχία της πρώτης του παράστασης, μπαίνει στη ζωή του ο Φίνος και του προτείνει να παίξει στον ελληνικό κινηματογράφο. Με δύο ταινίες, το Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούνκαι το Δύο κόσμοι μπαίνει στον κόσμο της Έβδομης Τέχνης, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του, από τη γοητεία του.

Σε μια περιοδεία του στο Σουδάν, θα συναντήσει την πρώτη του γυναίκα Μαρτζ Βάλβη, με την οποία παντρεύεται λίγο αργότερα στην Αθήνα και θα μείνουν μαζί τρία χρόνια.

Στη συνέχεια παντρεύεται την Κλοντ Σαμπαντού, μια πανέμορφη Γαλλίδα, και θα μείνει μαζί της άλλα τρία χρόνια. Παράλληλα, εργάζεται στη μεγάλη εταιρεία του Φίνου, όπου και θα μείνει γύρω στα 25 χρόνια.

Το 1956 παντρεύεται την ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη και μαζί της ανεβάζει στο θέατρο Γκλόρια της πλατείας Αμερικής το Πικνίκ, αλλά ύστερα από τέσσερα χρόνια χωρίζουν. Με την Αλίκη Γεωργούλη παίρνουν μέρος σε πορείες ειρήνης και δημοκρατικά συλλαλητήρια.

Ο τέταρτος γάμος του είναι με την Ελβετίδα Βερένα Γκάουερ. Θα ζήσουν μαζί πέντε χρόνια και θα αποκτήσουν δύο παιδιά.

Το 1969 γνωρίζει τη Νόνικα Γαληνέα, την οποία ερωτεύτηκε βαθιά και για την οποία είχε πει «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι». Μαζί της θα παραμείνει 21 χρόνια.

Εκτός από την ιδιότητα του θιασάρχη, που ξεκίνησε το 1956 και κράτησε τουλάχιστον 35 χρόνια, είχε σκηνοθετήσει θεατρικά έργα, αλλά και ταινίες, όπως το περίφημο Συνοικία το όνειρο το 1961 και τον Θρίαμβο έναν χρόνο νωρίτερα με τον Καρύδη-Φουκς.

Η λογοκρισία απαγόρευσε την προβολή της ταινίας Συνοικία το όνειροκαι ο Αλεξανδράκης καταστράφηκε τότε οικονομικά.

Το 1994 ανέβασε με τη Μιμή Ντενίση τον Θείο Βάνια και δύο χρόνια αργότερα επιστρέφει στο Εθνικό. Τα τελευταία χρόνια, πριν αρρωστήσει, δίδασκε υποκριτική στο Εργαστήρι του Διαμαντόπουλου.

Στην τηλεόραση παίζει στον Παράξενο Ταξιδιώτη, τον Γιούγκερμαν και τους Μυστικούς Αρραβώνες. Βραβεύτηκε για το ρόλο του στην ταινία Συνοικία το Όνειρο (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 1961).

Τιμήθηκε από δήμους για το σύνολο της καλλιτεχνικής του προσφοράς. Το 2001 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ.Στεφανόπουλος τού απένειμε τιμητική διάκριση για την προσφορά του στην τέχνη.

Στον κινηματογράφο πρωταγωνίστησε σε αμέτρητες ταινίες: Ο βαφτιστικός (Διασκευή της οπερέτας του Θ.Σακελλαρίδη), Στέλλα, Το νησί των γενναίων, Ραντεβού στην Κέρκυρα, Δάκρυα για την Ηλέκτρα, Όμορφες μέρες, Η κόμισσα της Κέρκυρας, Η Μαρία της σιωπής, Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, Τα παιδιά της Χελιδόνας, και άπειρες ακόμα.

Εξάλλου, ερμήνευσε τους σημαντικότερους ρόλους του θεατρικού ρεπερτορίου. Μεταξύ των θεατρικών παραστάσεων, στις οποίες πρωταγωνίστησε και άφησαν εποχή είναι: Παράξενο Ιντερμέτζο, Ταξίδι της μέρας μέσα στην νύχτα, Ήταν όλοι τους παιδιά μου, Μαντάμ Μπάτερφλαϊ, Η γυναίκα με τα μαύρα, Τέσσερα δωμάτια με κήπο, Έγκλημα και τιμωρία, Τα μεγάλα χρόνια, Ο γλάρος.