Ο Παναγιώτης Λάμπουρας μας μιλάει για την «Υδρόγειο»

Ο Παναγιώτης Λάμπουρας ανεβαίνει στη σκηνή του Σταυρού του Νότου την Κυριακή 11 Νοεμβρίου, για να παρουσιάσει στο κοινό τον πρώτο προσωπικό του δίσκο «Η Υδρόγειος» που θα κυκλοφορήσει από την Μικρή Άρκτο.

Ανάμεσα σε πρόβες, παρτιτούρες και μουσικά όργανα ο Παναγιώτης έκλεψε λίγη ώρα για να μας μιλήσει για αυτή την πρώτη του δουλειά.

Πώς προέκυψε αυτός ο δίσκος;

Αυτός ο δίσκος προέκυψε με έναν τρόπο ιδιαίτερο. Καθώς είχα ξεκινήσει ηχογραφήσεις για τραγούδια που πίστευα ότι θα είναι η Ύδρόγειος’ ξαφνικά άρχισε να εμφανίζεται ένα νέο υλικό και να δημιουργούνται καινούργια τραγούδια που διάλεξαν αυτή τη στιγμή για να γεννηθούν. Έτσι, το υλικό ανανεώθηκε κι άρχισε να ηχογραφείται. Παράλληλα, ξεκίνησε ένας μουσικός πειραματισμός επάνω στις ενορχηστρώσεις, με μια εργασία για το πως θα ΄ντυθούν΄τα κομμάτια. Πειραματίστηκα πολύ, αφιερώσαμε πολλές ώρες επάνω στα όργανα και τους ήχους αλλά και σε αντικείμενα που δεν θα πίστευε κανένας πως έχουν μουσική. Έτσι ξεκίνησε να δημιουργείται ένας νέος κόσμος, ο κόσμος της ΄Υδρογείου΄.

Πώς έγινε η επιλογή των κομματιών του δίσκου;

Ήμουν πολύ αυστηρός με την επιλογή των κομματιών καθώς έπρεπε να είμαι σίγουρος για τη θέση και την ύπαρξη τους. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο τραδούδι που να λες ‘Α,αυτό το τραγούδι είναι για να γεμίσει ο δίσκος’ . Αντιθέτως, όλα αποτελούν μέρος ενός συνόλου, μιας διαδικασίας αποτύπωσης ενός κόσμου. Υπήρχαν κομμάτια τα οποία ίσως αδικήθηκαν και δεν μπήκαν, περισσότερο γιατί δεν ταίριαζαν με το υπόλοιπο υλικό και δεν θα μπορούσαν να παρουσιαστούν ως μέρος του δίσκου. Ελπίζω ίσως μελλοντικά.

Ποιους προβληματισμούς θίγει ο δίσκος;

Ο δίσκος αυτός θίγει ζητήματα που δεν έχουν εποχή και κανόνες, αλλά ένστικα που βρίσκονται εγγενώς μέσα μας, ερωτήματα βαθιά που ο κάθε άνθρωπος κουβαλά. Με τρόπο απλό, προσπάθησα να μείνω πιστός  στην διδαχή της Παράδοσης, να συνεχίσω κάτι από αυτή τη γραμμή στο χρόνο. Ίσως αυτό ήταν το σημείο εκίνησης, η προσπάθειά μου. Τότε που οι άνθρωποι γεννούσαν τραγούδια γιατί πονούσαν ή ήθελαν να εκφράσουν αυτό που είχαν μέσα τους και που οι λέξεις έβγαιναν λίγες και ουσιαστικές.

Στον δίσκο υπάρχει μια διάθεση αναζήτησης της γαλήνης, ένα διαρκές κάλεσμα σε κάτι που δεν ξέρουμε εάν στο δίνει η ζωή ή αν το κατακτάς ποτέ. Θίγονται ζητήματα όπως ο χρόνος, η οικογένεια, η φύση, η μοναξιά και το μυστήριο της της ζωής. Θίγει την ίδια την ύπαρξη με αμφιβολία για αυτά που έχουμε, και καθιστά αναγκαίο το να μετατοπιστούμε για να αλλάξουμε. Ίσως είναι μια πρώτη διαδρομή σε έναν καλύτερο και ομορφότερο κόσμο.

Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στον κόσμο;

Δεν θέλω να περάσω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα, αλλά αυτό που θα ήθελα ιδανικά είναι να ακούσει το δίσκο, να ταυτιστεί, και βαθιά επιθυμώ να μη βιαστεί, αλλά να το αντιμετωπίσει σαν ένα ολοκληρωμένο δημιούργημα, ένα βιβλίο, μια ιστορία. Να του δώσει χρόνο δηλαδή κι όχι ταχύτητα. Θα ήθελα να βρει κάτι δικό του μέσα σε αυτή τη δημιουργία, κάτι πολύ προσωπικό και πολύτιμο που θα καθρεφτίσει τη ζωή του. Ίσως κάτι παρήγορο που θα τον γλυκάνει για λίγο. Η Ύδρόγειος΄είναι κάτι ολόκληρο κι όχι κομματιαστό, έχει ένα σύμπαν μέσα του που θέλω ο κόσμος  να το αφουγκραστεί.

Ποιο στίχο ξεχωρίζετε και γιατί;

Ένας στίχος που ξεχωρίζω είναι από το τραγούδι ΄Πεθαίνοντας τα πρωινά’ και κρύβει μέσα του ίσως αυτά που θα ήθελα να έχω στη ζωή:

Να΄χω  ανθρώπους συντροφιά

να΄χω κι αγάπη μπαίνοντας

σε κάθε δρόμο, σε νυχτιά

γι΄αλήθεια ταξιδεύοντας

Πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να είναι συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής ταυτόχρονα;

Βλέπω την καλλιτεχνική δημιουργία ως κάτι το ατέλειωτο και πως κάθε τέχνη είναι δεμένη με κάποια άλλη. Μέσα σε αυτή τη γοητεία της οπτικής, νιώθω πως το να έχεις ταυτόχρονα αυτές τις ιδιότητες είναι μια ευκαιρία να εκφράζεις παραπέρα αυτό που δεν βαστά το άλλο. Όταν είσαι καλλιτέχνης, είσαι πάντα δημιουργός, έως και εφευρέτης. Κάθε φορά δημιουργείς κάτι καινούργιο στο χωροχρόνο που υπάρχει μόνο για εκείνη τη στιγμή.

Το δύσκολο κομμάτι είναι πως θα συνδεθεί ο ερμηνευτής με τον δημιουργό. Πως δηλαδή μετά τη γέννα των τραγουδιών, θα μπορέσεις να ερμηνεύσεις αυτά που θες, χωρίς να γίνεις υπεραναλυτικός και-παραπάνω απο το υγιές-αυστηρός κριτής. Ο στόχος είναι να μείνεις ουσιαστικός και αληθινός.

Πώς είναι η δισκογραφία στην Ελλάδα σήμερα;

Γνωρίζουμε όλοι πλέον πως η δισκογραφία έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο και πως τα πράγματα είναι περίεργα. Ως καλλιτέχνες, πολλές φορές καλούμαστε να παλεύουμε για τα αυτονόητα, να θεωρείται πολυτέλεια και καπρίτσιο η έκφρασή μας, έως και να δίνουμε μάχη για τα τραγούδια μας , για να ακουστεί η ΄φωνή΄μας.  Προσωπικά αισθάνομαι ευτυχής, διότι η Μικρή Άρκτος είναι μια εταιρία που αγαπάει και στηρίζει έμπρακτα τους καλλιτέχνες,  φροντίζει τις ολοκληρωμένες δουλειές και δίνει αξία στο φυσικό προιόν. Στη γενική μουσική εικόνα, οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι πιστεύοντας πως μέσα από αυτό το τοπίο, δημιουργείται ένα ρεύμα που αξίζει να μείνουμε πιστοί για να το δούμε. Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες τις, ίσως τώρα ερχόμαστε περισσότερο αντιμέτωποι με την απαξίωση και την ευκολία. Η ταχύτητα των μέσων μας έχει κάνει λαίμαργους γι΄αυτό δεν δίνουμε χώρο στο καινούργιο.

Ποια είναι τα πρότυπά σας στη μουσική;

Είναι τόσα πολλά αυτά που αγαπώ και τόσο ετερόκλητα. Αγαπάω τη μουσική από τη Μπαρόκ και κλασσική εποχή μέχρι και τη σύγχρονη. Λατρεύω τον Debussy, Mozart, Χατζιδάκι, Ξαρχάκο, την τραγουδοποιία της Joni Mitchell, τις μελωδίες των Abba, τη βιολίστρια Janine Jansen, τον Τούρκο Erkan Ogur, μαγεύομαι από τη φωνή της Feiruz, από το αίσθημα του Ορφέα Περίδη, τη δωρικότητα της Ε. Αρβανιτάκη. Είναι τόσοι πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους. Βρίσκω ομορφιά σε τόσα πολλά και δεν εμμένω στα είδη μουσικής. Πιστεύω ότι είναι μαγικό να είμαστε πολυσυλλεκτικοί. Σαν κομμάτια παζλ. Έτσι βλέπω τη μουσική.

Επίσης από τη σύγχρονη παγκόσμια βιομηχανία θαυμάζω απεριόριστα τη Lady Gaga.

Από πού εμπνέεστε;

Aπό το καθετί, μπορεί να με συγκινήσει μια απλή πράξη, ένα βλέμμα, μια στιγμή που μπορεί να είμαι απόλυτα παρών και να έχει κάτι ιερό. Είναι πολλές οι στιγμές που κρύβουν κάτι τέτοιο μέσα τους κι εμείς τις προσπερνάμε. Όλα είναι θέμα οπτικής και συναισθηματικής παρουσίας.  Επίσης με εμπνέει πολύ η φύση, η απλότητά και η συνοχή της. Βλέπω πως όλα στη φύση ακολουθούν κύκλους, έχουν μια ροή που σε διδάσκει πολλά. Οτιδήποτε υπάρχει στη φύση έχει μουσική.

Ποια είναι τα σχέδιά σας;

Μαζί με τη κυκλοφορία του δίσκου πρόκειται να γίνει ζωντανή παρουσίαση στο Σταυρό του Νότου club τη Κυριακή 11 Νοεμβρίου καθώς και άλλο ένα λάιβ μέσα στο Δεκέμβρη. Παράλληλα ετοιμαζόμαστε για την έναρξη των εμφανίσεων στις 3 Νοεμβρίου στην Ακτή Πειραιώς μαζί με την Ε. Αρβανιτάκη και τον Γ. Κότσιρα που θα βρισκόμαστε εκεί κάθε Σάββατο. Μεγάλη η χαρά να βρίσκομαι δίπλα σε αυτούς τους σπουδαίους καλλιτέχνες που θαυμάζω από μικρό παιδί.