Ο Αργύρης Μπακιρτζής μιλάει στο in.gr για τα live των Χειμερινών Κολυμβητών στο Hlaf Note

Έχουν εδώ και δεκαετίες φανατικούς φίλους όπως και «εχθρούς». Γιατί οι Χειμερινοί Κολυμβητές είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που ή τα αγαπάς ή τα αγνοείς. Ο Αργύρης Μπακιρτζής και η παρέα του δεν σταματούν με τίποτα να εκπλήσσουν το κοινό τους και φέτος έχουν σκοπό να το κάνουν στη σκηνή του Half Note για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά.

Στις 2,3,4,5 Νοεμβρίου η μπάντα σε πλήρη απαρτία ή και όχι θα ανέβει στη σκηνή μαζί με αγαπημένους της φίλους για να δείξει ακόμη μια φορά ότι η πηγή έμπνευσής της είναι πραγματικά ανεξάντλητη.

Ο Αργύρης Μπακιρτζής μιλάει στο in.gr για αυτές τις εμφανίσεις, το παρελθόν και το μέλλον των Χειμερινών Κολυμβητών.

Έχει γίνει στέκι σας το Half Note τα τελευταία χρόνια. Γιατί;

Με τον Γιώργο που επιμελείται τον ήχο με εξαιρετικό αποτέλεσμα, έχουμε, όλοι μας, αμοιβαία συμπάθεια, με τους υπεύθυνους και τους εργαζόμενους εκεί έχουμε διακριτική και  θα ‘λεγα φιλική σχέση, ο υπεύθυνος του προγράμματος  Θράσος Ειρήνης είναι από πολύ παλιά αγαπητός φίλος, δεν υπάρχουν καπνοί, η διάσταση του χώρου είναι ελκυστική αφού έχεις επαφή και με τον πιο απομακρυσμένο πελάτη, πολύ κοντά βρίσκεται ένα εξαιρετικό εστιατόριο-ταβέρνα και απέναντι το Α΄  Νεκροταφείο που μας δίνει την ευκαιρία να θυμόμαστε και να μνημονεύουμε τους νεκρούς μας, και να αρχίζουμε το πρόγραμμά μας με το σχεδόν μακάβριο, λένε μερικοί, ποίημα του Γιάννη Βαρβέρη «Ζωή», παγώνοντας τους πελάτες μας, οπότε δεν τους απομένει παρά να φύγουν, όμως είναι ακόμη νωρίς, ή να ζεσταθούν στη συνέχεια.

Τι θα παρουσιάσετε στις τέσσερις βραδιές;

Έχουμε πολύ μεγάλο ρεπερτόριο, -μπορούμε να έχουμε και διαφορετικό πρόγραμμα κάθε βράδυ-, σκέφτηκα να πορευτούμε με διάφορους κύκλους τραγουδιών, όπως τραγούδια αθηναϊκά, τραγούδια απ’ τον στρατό, ιστορικά, ελαφρά, με μεταφράσεις του Β.Ρώτα, αφόρητου ερωτικού πάθους κ.ά. Θα δούμε. Ξεκινάς έτσι και καταλήγεις σε κάτι τελείως διαφορετικό. Οπότε αν μας έχετε εμπιστοσύνη ελάτε, αν δεν μας έχετε ή δεν μας ξέρετε προσέξτε.

Πάντα το πρόγραμμα σας έχει εκπλήξεις. Τι να περιμένουμε;

Οι εκπλήξεις δεν  προγραμματίζονται. Άλλοτε έρχονται, άλλοτε όχι. Και δεν προϋποτίθεται, όπως συνήθως θεωρείται,  ότι είναι πάντα ευπρόσδεκτες.

Δεν σας αγχώνει αυτό το «ποτέ σε απαρτία»;

Τολμώ να πω ότι προτιμώ την έλλειψη απαρτίας, γιατί η ανάληψη πρωτοβουλιών από τους κάθε φορά παρόντες, που η σύνθεσή τους σπάνια επαναλαμβάνεται, δίνει πρωτότυπα μουσικά αποτελέσματα, έχει μεγαλύτερο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Η απαρτία, που δε μας λείπει κι αυτή, είναι λιγότερο απρόβλεπτη.

Μετά από 50 χρόνια ποιο είναι το κίνητρο να βγαίνετε στη σκηνή;

Όχι κίνητρο, κίνητρα. Που ολοένα αυξάνονται. Βρίσκεσαι με τους φίλους σου, τόσα χρόνια παίζουμε μαζί, κάτι που θα γινόταν πολύ σπάνια χωρίς το πάλκο, γίνεσαι για λίγο κάτω από 20 χρόνων κι αυτό το κουβαλάς, δε χάνεται εύκολα, συναντάς ανθρώπους με τους οποίους ούτε στις κηδείες μας δε θα βρισκόμασταν και που σου είναι συχνά πολύ αγαπητοί, δέχεσαι το χάδι της αύρας του άλλου φύλου, ταξιδεύεις με την καλύτερη παρέα, οπότε δε χρειάζεσαι και διακοπές, διπλή οικονομία αφού πληρώνεσαι κιόλας ενώ θα άξιζε και να πληρώνεις. Και πάρα πολλά άλλα.

Κάθε φορά που εμφανίζεστε η παρέα μεγαλώνει με φίλους και συνεργάτες που ανεβάζετε στη σκηνή. Θα συμβεί και τώρα;

Εννοείται. Να μπορούσαν όλοι που μας βλέπουν και ακούν να ανέβαιναν στο πάλκο ή το πάλκο να προεκτεινόταν σε όλη την  αίθουσα.