Ο Γιωργής Τσαμπουράκης μιλάει για θεατρικά «Μαθήματα χορού»

Μετά τις sold out παραστάσεις Mon Petit Prince και Ορφέας & Ευρυδίκη, ο Δημήτρης Μπογδάνος επιστρέφει με μία δραματικά αστεία και τραγικά ειλικρινή κομεντί για το ερώτημα που δεν παύει ποτέ να χορεύει στο μυαλό σου: Τι θα πει νορμάλ; Και μετά από πόσες στροφές θα πάψει επιτέλους να σε νοιάζει;

Μια ταλαντούχα χορεύτρια αποχαιρετά την καριέρα της στο Broadway εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού. Ένας καθηγητής γεωφυσικής με σύνδρομο Άσπεργκερ της προσφέρει 2.153 δολάρια για ένα μάθημα χορού. Η Βίκυ Παπαδοπούλου και ο Γιωργής Τσαμπουράκης ζωντανεύουν μία «χορογραφία» που ξεκινά από απλές κινήσεις αλλά καταλήγει σε μία σύνθετη σπουδή πάνω στις επίπονες κοινωνικές αναπηρίες και τις συναισθηματικές αγκυλώσεις. Ματαιώσεις, μοναξιά, συμπληρωματικότητα, αυτοσαρκασμός και έρωτας από το πουθενά. Ένα βήμα μπρος, ένα βήμα πίσω, σε ένα ντουέτο τόσο αδέξιο φαινομενικά μα τόσο απροσδόκητα αρμονικό.

Ίσως τελικά το μόνο που χρειάζεται για να μπουν όλα στη θέση τους είναι να ξεχάσεις τις φιγούρες που μέχρι σήμερα σου δίδαξε εντατικά η κοινωνία, να απαρνηθείς τα σόλο και με παρτενέρ τη μοναδικότητά σου να αποδεχθείς ότι η ζωή είναι ένας χορός που μαθαίνεται βήμα-βήμα.

Ο Γιωργής Τσαμπουράκης μας μιλάει για αυτό το ιδιαίτερο έργο.

Τι πραγματεύεται το έργο;

Μια φράση του George Carlin που αναφέρεται στο έργο λέει: «Όσοι δεν έχουν αφτιά για να ακούσουν τη μουσική, λένε πως είναι τρελοί όσοι χορεύουν.». Οι ήρωες του δικού μας έργου χορεύουν γιατί απλώς άκουσαν τη μουσική και τον ρυθμό της καρδιάς τους.

Ποιους προβληματισμούς θίγει;

Θα αναφέρω αυτόν που κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο ισχυρός: ότι απελευθέρωση δεν είναι μόνο ο χορός, είναι το μάθημά του…

Ποιο είναι το προφίλ των ηρώων;

Σένγκα: «Θες να δοκιμάσουμε την αγκαλιά;»

Έβερ: «Πόσο κρατούν οι αγκαλιές;»

Τι αναφορές έχει στο σήμερα;

Το έργο πραγματεύεται δύο μορφές αναπηρίας. Στις μέρες μας η αναπηρία είναι μεγεθυμένη και τραγωδιακή έννοια, παρότι την επικοινωνούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή από διαλέξεις. Χρειάζεται, όμως, μόνο λίγο θάρρος, λίγη συντροφιά, λίγη επαφή, λίγο αληθινό βλέμμα. Έτσι θα καταλάβουμε το πραγματικό, μικρό της μέγεθος. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πόσο σχετική έννοια είναι η αναπηρία τελικά και στο σήμερα…

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να έχει πάρει ο θεατής όταν δει την παράσταση;

Ζητούμε από τον θεατή τα ακριβώς αντίθετα από τα παρακάτω: 1. Μονοτονικότητα. 2. Ελλειπή ανάπτυξη κινητικών ικανοτήτων. 3. Στερεοτυπικές επαλαμβανόμενες συμπεριφορές. 4. Προβληματική κοινωνική αλληλεπίδραση…

Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή; 

Θα μπορούσα να πω την τελευταία, που είναι η πιο μαγική. Αλλά θα πω το πρώτο μάθημα χορού, που είναι η πιο αληθινή.