Ρουβίκωνας : Ποιος έχει τελικά την ευθύνη για το μπάχαλο;

Με πολύ πρωινή της ανακοίνωση η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής μας ενημέρωσε πως έπιασε στον ύπνο τα μέλη του Ρουβίκωνα, φτιάχνοντας μια ανθρώπινη αλυσίδα από καθηγητές μπροστά στο γραφείο που έχει εδώ και κάποιες μέρες καταλάβει η «αναρχική συλλογικότητα». Οι αστικοί επαναστάτες ξυπνάνε αργά όμως οπότε λίγη ώρα μετά ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις ανακατάληψης, από φοιτητές που υποστηρίζουν τον Ρουβίκωνα, όπως διαβάζουμε αν και δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος φυσικά.

Η εξέλιξη αυτή ήταν απολύτως προβλέψιμη. Αν το θέμα μείνει να επιλυθεί χωρίς την παρέμβαση της αστυνομίας τότε, η εμπειρία όσων έχουν περάσει από το ελληνικό πανεπιστήμιο λέει πως είτε θα χρονίσει είτε, το πιθανότερο, θα οδηγήσει σε συγκρούσεις ομάδων φοιτητών και εξωπανεπιστημιακών. Κοινώς, θα πέσει ξύλο και θα ματώσουν κεφάλια. Όπως γίνεται συχνά.

Η ευθύνη των παραγόντων του πανεπιστημίου είναι μια και μόνο μια. Πρέπει καταρχάς να αποφασίσουν αν θα δεχτούν τον Ρουβίκωνα εντός του χώρου ή αν θα τον διώξουν. Μην σας φαίνεται δεδομένη η απάντηση. Εφόσον η απόφαση της Κοσμητείας είναι να διώξουν τον Ρουβίκωνα τότε, με όλο το σεβασμό, δεν έχουν καμία δουλειά να φτιάχνουν ανθρώπινες αλυσίδες τα χαράματα ούτε να προβαίνουν σε ηρωισμούς. Εφόσον ο Ρουβίκωνας δεν διαπραγματεύεται την έξοδο του η μόνη λύση που προβλέπει το κράτος δικαίου είναι η παρέμβαση της αστυνομίας.

Οι καθηγητές παραπονιούνται συχνά πως τα χέρια τους «είναι δεμένα». Ενδεχομένως στην πράξη να δικαιολογείται το αίσθημα αυτό από εσωτερικές διεργασίες. Ωστόσο και αυτοί έχουν εκλέξει τη διοίκηση του πανεπιστημίου, αυτά τα μέλη ΔΕΠ δηλαδή που επέλεξαν να διεκδικήσουν αξιώματα και ευθύνες. Μέσα στις ευθύνες αυτές γνώριζαν εκ των προτέρων πως περιλαμβάνεται κι ο χειρισμός τέτοιων δύσκολων περιστατικών.

Το άσυλο

Ο νόμος για το πανεπιστημιακό άσυλο που ψηφίστηκε πέρσι (ν. 4485/2017) ορίζει ότι η «επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των ΑΕΙ επιτρέπεται αυτεπαγγέλτως σε περιπτώσεις κακουργημάτων, καθώς και εγκλημάτων κατά της ζωής και ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση». Πόσες μέρες χρειάζονται ακόμη για να κληθεί και να λάβει μια άμεση απόφαση το Πρυτανικό Συμβούλιο; Εκτός αν η απραξία και οι μεσοβέζικες λύσεις είναι επιλογή προκειμένου να εκφραστεί αντίδραση μεν αλλά να αφεθεί το θέμα να λυθεί «από τη ζωή» και από τις διάφορες ομάδες και παρατάξεις.

Υπάρχει βεβαίως η πιθανότητα να μην επιθυμούν καν να απομακρυνθεί ο Ρουβίκωνας – μιλάμε για τις υπεύθυνες πρυτανικές αρχές πάντα, σε επίπεδο καθηγητών, διοικητικών και φοιτητών υπάρχουν σίγουρα ομάδες που δεν έχουν καμία αντίρρηση με την παρουσία του.

Εκτός ελέγχου

Αν θέλουμε όμως να είμαστε στοιχειωδώς ειλικρινείς με τη νέα αυτή δράση του Ρουβίκωνα, δεν πρέπει να μιλάμε για μια κατάληψη απλώς. Ο Ρουβίκωνας στην κατάληψη του Βοξ και στη Φιλοσοφική, καλεί τους πολίτες να καταγγέλλουν σε αυτόν περιπτώσεις διαφθοράς τις οποίες θα «τακτοποιούν» στη συνέχεια τα μέλη του με τον εκφοβισμό των ύποπτων προσώπων, όπως είχε γίνει στην περίπτωση του γιατρού για τον οποίο είχαν δεχτεί καταγγελία πως ζητά φακελάκι.

Η δημιουργία ομάδων που παρεμβαίνουν άμεσα κι επιθετικά σε πολίτες για να εξυπηρετήσουν το αίτημα άλλων πολιτών που απευθύνονται σε αυτές λες κι είναι κάποιου είδους «Αρχή» έχει πολύ προβληματικές συνδηλώσεις, τόσο ιστορικές όσο και σύγχρονες, κι οφείλει να προβληματίζει όσους τον υποτιμούν, είτε για ιδεολογικούς λόγους είτε επειδή τον θεωρούν «ελεγχόμενο» ή κάπως οριοθετημένο.

Στην περίπτωση της Φιλοσοφικής συγκεκριμένα, ο Ρουβίκωνας καλεί τους φοιτητές να καταγγείλουν αν τους έχουν ζητήσει καθηγητές φακελάκι ή άλλα ανταλλάγματα για να περάσουν μαθήματα. Εμπνεύστηκε δηλαδή την «ίδρυση γραφείου» εντός του πανεπιστημίου, από τις αποκαλύψεις για την πολυετή δράση του καθηγητή στο ΤΕΙ Σερρών που, ας το πούμε επιτέλους γενναία κι ειλικρινά, δρούσε ανενόχλητος λόγω της ομερτά και της ατολμίας και ευθυνοφοβίας της καθηγητικής κοινότητας και των φοιτητών-συνδικαλιστών. Σύμφωνα με τις αναρτήσεις μελών του μάλιστα υπάρχει ήδη ανταπόκριση.

Είναι λοιπόν πολλαπλό το πλήγμα που πετυχαίνει ο Ρουβίκωνας στο «γόητρο» κοσμητόρων και πρυτανικών αρχών και, κατ’ επέκταση, στον θεσμό. Δεν ήρθε απλώς να «πιάσει» ένα γραφείο, ήρθε να δείξει ότι δεν κάνετε τη δουλειά σας, έστω όχι όλη δηλαδή.

Διαβάστε επίσης: Επιχείρηση ανακατάληψης στο «στέκι» Ρουβίκωνα