Η Ελλάδα της μεταπολεμικής περιόδου σε βαθιά διάβρωση
Η ενσάρκωση του πνεύματος μιας ολόκληρης εποχής όπως αποδίδεται σε τέσσερις νουβέλες υψηλής τεχνικής του Αλέξανδρου Κοτζιά που κυκλοφορούν τώρα σε έναν τόμο
Spotlight
-
Είναι 110 ετών και ζει μόνος του - Αυτό είναι το μυστικό του
-
Δεκτή η προσφυγή γονέα θύματος στα Τέμπη κατά εισαγγελικής απόφασης - Παραπέμπεται στον Άρειο Πάγο
-
Γιατί μπορεί να γίνει επικίνδυνο το «αθώο» τρίψιμο στα μάτια
-
Πόσες ζωές έχουν σωθεί χάρη στα εμβόλια; Τουλάχιστον 15 φορές ο πληθυσμός της Ελλάδας
Οταν οι πεζογράφοι πρώτης μεταπολεμικής γενιάς κάνουν το ντεμπούτο τους στις αρχές της δεκαετίας του 1940, κάτι αλλάζει άρδην στο λογοτεχνικό παράδειγμα του καιρού τους: με έναν πολυδαίδαλων απολήξεων ρεαλισμό, οι πρώτοι μεταπολεμικοί κατακρίνουν έντονα και παραμερίζουν πάραυτα τόσο την αστική ηθογραφία όσο και τον μηχανικό μοντερνισμό της γενιάς του 1930, για να μπουν με φόρα στο ταραγμένο πνεύμα των δικών τους δεδομένων. Θετικά ή αρνητικά, ελεύθερα ή ανελεύθερα, μοιραία ή έρμαια της τύχης τους, τα πρόσωπα τα οποία πρωταγωνιστούν στο κύκνειο άσμα του Αλέξανδρου Κοτζιά, την τετραλογία η οποία υπό τον τίτλο «Τα παιδιά του Κρόνου» στεγάζει τις νουβέλες Ιαγουάρος (1987), Η μηχανή (1990), Ο πυγμάχος (1991) και Το σοκάκι (1993), έχουν κάτι από τα δυνατά χρώματα του εξπρεσιονισμού.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις