Ο Δ.Πασσάς και η Α. Γρηγοροπούλου μιλούν για το «Αν υπάρχει, δεν το ‘χω βρει ακόμα»

Μετά τους πολύ πετυχημένους Αστερισμούς, ο Μάκης Παπαδημητρίου καταπιάνεται με ένα ακόμα έργο του «τρομερού παιδιού» του βρετανικού θεάτρου, Nick Payne.

Ο George είναι ένας περιβαλλοντολόγος, εμμονικός με την υπερθέρμανση του πλανήτη που έχει απορροφηθεί τόσο με την οικολογική καταστροφή και το έργο διάσωσής της, που παραμελεί την οικογένειά του και κινδυνεύει να τη χάσει.

Η Fiona είναι η γυναίκα του, μια καθηγήτρια, κουρασμένη από την καθημερινότητα που ανακαλύπτει ότι η κόρη της πέφτει θύμα εκφοβισμού (bullying).

Η Anna είναι η κόρη τους, ένα υπέρβαρο έφηβο κορίτσι, θύμα bullying στο σχολείο της, που αντιδρά στον εκφοβισμό κι αποβάλλεται για δύο εβδομάδες.

O Teri είναι ο μικρός αδερφός του George, ένας περιπλανώμενος ‘άσωτος υιός’, ο μόνος άνθρωπος, ωστόσο, που δείχνει αληθινό ενδιαφέρον για το θλιμμένο κορίτσι.

Αυτά τα 4 πρόσωπα είναι οι πρωταγωνιστές της «ακατάστατης», αξιαγάπητης κωμωδίας που θέτει πολλά ερωτήματα και βάζει στο μικροσκόπιο την πάλη με την ερώτηση για το αν η δική μας ζωή αξίζει περισσότερο από κάποια άλλη για να διασωθεί ή όχι.

Ο Δημήτρης Πασσάς, που υποδύεται τον Terry και η Αγγελική Γρηγοροπούλου που υποδύεται την Anna μιλούν για το έργο του Nick Payne.

Τι πραγματεύεται το έργο;

Δημήτρης: Τους κλυδωνισμούς που προκαλούν η πραγματικότητα και τα ‘μικρά καθημερινά λαθάκια’ στα θεμέλια μιας κατά τα φαινόμενα φυσιολογικής οικογένειας. Τα παραπανίσια κιλά της 15χρονης Άννας και το μπούλινγκ που δέχεται, βαραίνουν περισσότερο την αγχωμένη της μητέρα. Ο – περιβαλλοντολόγος – πατέρας της, αγωνιά για τη σωτηρία του πλανήτη αλλά αδυνατεί να κατανοήσει τα αδιέξοδα της οικογένειάς του. Ο τυχοδιώκτης θείος της τής απλώνει ένα χέρι για βοήθεια, αλλά έπειτα αποσύρεται στις δικές του εμμονές. Όλοι προσπαθούν να βοηθήσουν και να βοηθηθούν μα κανείς δεν φαίνεται να ξέρει πώς.

Αγγελική: Το έργο πραγματεύεται την αδυναμία  μιας οικογένειας να έρθει αντιμέτωπη με προβλήματα που είτε υπολανθάνουν είτε κραυγάζουν και που αν δεν αντιμετωπιστούν θα οδηγήσουν στη διάλυσή της. Αφετηρία ένας τσακωμός της κόρης στο σχολείο, αντίδραση στο bullying που δέχεται λόγω την παραπάνω κιλών της και η παράλληλη άφιξη ενός  “άσωτου” θείου που ξύνει πληγές και είναι ο μόνος άνθρωπος που δίνει σημασία σε αυτό το κορίτσι.

Ποιους προβληματισμούς θίγει;

Δημήτρης: Με λόγια του Nick Payne, ότι ‘υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να νοιάζεσαι πραγματικά για κάτι και κάτι απλώς να σε ‘ενδιαφέρει’.’ Ή ότι ‘στ’ αλήθεια όλο αυτό έγινε γιατί δεν το συζητούσαμε σχεδόν ποτέ, στο σπίτι ας πούμε, δεν το συζητούσαμε καθόλου.’

Αγγελική: Κάθε ένας από τους ήρωες ψάχνει κάτι. Αν υπάρχει, για να το βρει, ίσως θα πρέπει να αλλάξει κάτι; Να αλλάξει ο ίδιος; Να αλλάξουν οι γύρω του; Κι αν θέλει να αλλάξει, αλλά χρειάζεται βοήθεια από τους γύρω του; Είναι αυτοί διατεθειμένοι να του τη δώσουν; Μπορούν; Ο ίδιος είναι έτοιμος να αλλάξει; Προλαβαίνει να αλλάξει ή είναι πολύ αργά;

Ποιο είναι το προφίλ των ηρώων;

Δημήτρης: Τα πρόσωπα του έργου είναι διακριτικά συγκινητικοί και διακριτικά συγκινημένοι άνθρωποι (και γι’ αυτό πολύ αστείοι) που δεν σταματούν να ψάχνουν – εξ ού και δεν έχουν βρει «ακόμα» αυτό που ψάχνουν, διαφορετικό πράγμα ο καθένας, χωρίς να ξέρουν καν αν ‘αυτό’ υπάρχει. Είναι χαρακτήρες που εν αγνοία τους εφαρμόζουν τα μαθηματικά θεωρήματα της μη-πληρότητας και την αρχή της απροσδιοριστίας!

Αγγελική: Ο Τζωρτζ, είναι περιβαλλοντολόγος, αφοσιωμένος στη συγγραφή του βιβλίου του. Με το βιβλίο αυτό κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην ανθρωπότητα για να δράσει ώστε να διασωθεί ο πλανήτης Γη. Κάτι που, όμως, ο ίδιος δυσκολεύεται  να κάνει για την οικογένειά του.

Η Φιόνα είναι δασκάλα και έχει να αντιμετωπίσει τις υποχρεώσεις της δουλειάς της, μια μαμά με άννοια, ένα σύζυγο “απών” και μια κόρη που ανακαλύπτει ότι είναι θύμα bullying στο σχολείο που η ίδια εργάζεται!

Η Άννα, είναι ένα θλιμμένο δεκαπεντάχρονο κορίτσι, που δέχεται bullying στο σχολείο λόγω των κιλών της και “χωρά” με δυσκολία στο βεβαρημένο πρόγραμμα των γονιών της.

Ο Τέρι, ο μικρότερος αδερφός του Τζωρτζ, έπειτα από αρκετές περιπλανήσεις, εμφανίζεται ξαφνικά στις ζωές των υπολοίπων. Μπελάς για τη Φιόνα και τον Τζωρτζ, αλλά σανίδα σωτηρίας για την Άννα.

Τι αναφορές έχει στο σήμερα;

Αγγελική: Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο,  γράφτηκε το 2009, οπότε σαφώς αγγίζει θέματα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι σήμερα, όπως είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη, η έλλειψη επικοινωνίας μέσα στη σύγχρονη οικογένεια, απόρροια των καταιγιστικών ρυθμών της σύγχρονης ζωής και το bullying (πιο επίκαιρο από ποτέ!).

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να έχει πάρει ο θεατής όταν δει την παράσταση;

Δημήτρης: Η παράσταση, όπως και το έργο, δεν επιχειρεί να κουνήσει το δάχτυλο, να διδάξει, ούτε να στείλει κάποιο μήνυμα στον θεατή. Ανοίγει ένα παράθυρο σε ‘αυτό’ που δεν έχει βρει ο καθένας, υπαρκτό ή μη, και τον αφήνει να το παρατηρήσει, να διαβάσει μόνος του το προσωπικό του μήνυμα.

Αγγελική: Κάθε θεατής θα εισπράξει κάτι διαφορετικό. Το τι δεν έχει σημασία. Αρκεί να πάρει κάτι μαζί του φεύγοντας από την παράσταση.

Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή; 

Δημήτρης: Προτιμώ να αντιμετωπίζω το έργο σαν ένα τραγούδι – δεν μ’ αρέσει μόνο μια μελωδία η μια φράση, αλλά όλο. Είναι ένα πολύ ωραίο έργο, μια πολύ αποκαλυπτική ιστορία που παρατηρεί και προβάλει μικρά, απλά πράγματα, που ‘ναι κάτω από τη μύτη μας και δεν τα βλέπουμε.

Αγγελική: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία μόνο γιατί όλες είναι γραμμένες έτσι, ώστε να συνθέτουν ένα όμορφο έργο!