Ο Μάρκος και η Ευθαλία μιλούν στο in.gr για τον «Ορφέα και την Ευρυδίκη»

Μετά τη sold out επιτυχία στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, η παράσταση Ορφέας & Ευρυδίκη του Δημήτρη Μπογδάνου επιστρέφει για 8 μόνο παράστασεις στο Θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ.

Το πιο απαρηγόρητο love story όλων των αιώνων ζωντανεύει σε μια σπαρακτική ποιητική αφήγηση για την ατόφια, οικουμενική, διαμπερή αγάπη που κάθε εμβληματικό ή καθημερινό ερωτευμένο ζευγάρι πεθαίνει να ζήσει.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος ανα-παριστά έναν άλλο “Άλλο Κόσμο” που διατηρεί με καθαρότητα και ευαισθησία το παραμυθένιο και συγκινησιακό φορτίο του μύθου των διαχρονικών εραστών, αλλά ταυτόχρονα στέκει ωμά στο σήμερα λες και η Ιστορία ξανασυνέβη προχθές, σε λίγο, τώρα ή αύριο. Η βία και το απροσδόκητο επανεξετάζονται μέσω μίας διάφανης, λιτής, απογυμνωμένης οπτικής, άλλοτε τρυφερής κι άλλοτε άγριας και θνητής, παρασέρνοντας τον θεατή στο θεοσκοτεινό ταξίδι του ανυπόμονου αοιδού που με την Αγάπη του κερδίζει για λίγο τον Άδη και με τον “Άδη” του χάνει για πάντα την Αγάπη.

O Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης και η Ευθαλία Παπακώστα μας μιλούν για αυτόν το ξεχωριστό έργο.

Τι πραγματεύεται το έργο;

Μάρκος: Το έργο πραγματεύεται τον μυθικό έρωτα του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Τη Ζωή και το Θάνατο. Πώς όλη μας η ύπαρξη ακροβατεί μεταξύ αυτών των δύο δυνάμεων. Τον πόνο της απώλειας. Την υπεράνθρωπη προσπάθεια ενός θνητού να νικήσει το θάνατο (και ενδεχομένως το χρόνο) ώστε να επαναφέρει στη ζωή την αγαπημένη του. Η παράσταση περιστρέφεται γύρω από την ανθρώπινη αδυναμία, το φόβο της μοναξιάς και το στιγμιαίο λάθος που μπορεί μοιραία να ανατρέψει τα πάντα.

Ποιους προβληματισμούς θίγει;

Μάρκος: Η δική μας οπτική εξετάζει τους ακόλουθους προβληματισμούς: Μπορεί ο άνθρωπος να κρύβει μέσα του ένα Θεό; Υπάρχει τρόπος να αποδεσμευτούμε από τις αδυναμίες μας ή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής μας; Υπάρχει δεύτερη ευκαιρία; Γιατί για να μείνει ένας έρωτας στην ιστορία πρέπει να έχει άδοξο τέλος;

Ποιο είναι το προφίλ των ηρώων;

Μάρκος: Ο Ορφέας είναι νέος, ορμητικός, σύμβολο της τραγουδιστικής τέχνης και της ποίησης. Έχει βασιλική καταγωγή και ταξίδεψε και αυτός με την Αργοναυτική εκστρατεία. Πορεύεται με σύμμαχο τη λύρα του στα εύκολα και στα δύσκολα. Η γενέτειρά του η Θράκη επιστρέφει σε κάθε κρίσιμη καμπή της ζωής του. Η Ευρυδίκη ανήκει στις Ναϊάδες, τις νύμφες των γλυκών νερών, των πηγών, των ποταμών και των λιμνών. Έχει όλα όσα ονειρεύεται ένας άνδρας. Το πρόσωπό της καλύπτει ένα μυστήριο, καθώς η ελληνική μυθολογία δε μας έχει δώσει στοιχεία για να μπορέσουμε να τη σκιαγραφήσουμε. Εμείς επικεντρωνόμαστε στην ευθραυστότητα και την κρυστάλλινη ματιά της.

Ευθαλία: Η βασική τους ταυτότητα είναι αυτή των ερωτευμένων. Δυο ανθρώπων που έτυχε να ζήσουν έναν απόλυτο έρωτα. Ίσως το μεγαλύτερο που έχει υπάρξει στους θνητούς. Όποιος και να είσαι, αυτό θα σε καθορίσει.

Τι αναφορές έχει στο σήμερα;

Μάρκος: Η σύνδεση του έργου με το σήμερα γίνεται δραματουργικά μέσα από ένα βασικό πανανθρώπινο χαρακτηριστικό: τον έρωτα. Αξία άσβηστη και απαράλλαχτη ανά τους αιώνες. Πρακτικά το κοινό του σήμερα συνδέεται και με ένα τέχνασμα κατά το οποίο ο θεατής προσκαλείται να ταυτιστεί και να βιώσει μαζί με τους δύο νέους τις ανατροπές της ιστορίας.

Ευθαλία: Αν ακόμα ερωτευόμαστε, που έτσι φαίνεται, αυτή είναι η αναφορά στο σήμερα. Μόνο που συνήθως τα διλήμματα έχουν να κάνουν με το αν θα πάμε κάτω από το σπίτι του συντρόφου μας να του σφυρίζουμε ή αν αξίζει να κάνουμε couple therapy. Τότε το δίλημμα ήταν να πάω ως θνητός στον Άδη ή όχι. Με την παράσταση ελπίζουμε να ανεβάζουμε λίγο τον πήχη για την γενναιοδωρία στον έρωτα.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να έχει πάρει ο θεατής όταν δει την παράσταση;

Μάρκος: Ο κάθε θεατής είναι όμορφο να φεύγει με την δική του αίσθηση. Οι παραστάσεις δεν οφείλουν να είναι διδακτικές. Η κάθε δημιουργική ομάδα στήνει με βάση τα δικά της κίνητρα και αφήνει το υλικό στη διάθεση του θεατή να το αντιληφθεί όπως επιθυμεί. Ακριβώς όπως κι ένας πίνακας ζωγραφικής. Η αξία έγκειται στο αν μπορεί να παρασύρει, να συγκινήσει (συν+κινήσει) και τελικά να συνομιλήσει με το κοινό. Μία φράση της Ηχούς που «επιβλέπει» την ιστορία και που προσωπικά με συγκινεί πολύ είναι «να σιωπήσει όποιος πεθαίνει να πεθαίνει από έρωτα».

Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή; 

Μάρκος: Μία ξεχωριστή στιγμή της παράστασης που απολαμβάνω πολύ είναι το debate του Πλούτωνα και της Περσεφόνης. Οι δύο θεοί του Κάτω Κόσμου λογομαχούν υπερασπιζόμενοι εκείνος τον Θάνατο και εκείνη τη Ζωή. Είναι η στιγμή του έργου όπου το δράμα και η κωμωδία συνυπάρχουν στον υπέρτατο βαθμό.

Ευθαλία: Τα λόγια ελπίδας που προκύπτουν μετά τον πλήρη αφανισμό και την καταστροφή. Η δύναμη που αποκτιέται μετά την απώλεια.

Τι θα πάρετε μαζί σας από τον Ορφέα (ο Μάρκος) και από την Ευρυδίκη (η Ευθαλία);

Μάρκος: Από τον Ορφέα παίρνω μαζί μου σαν κληρονομιά την ήττα του. Με συγκινεί βαθιά η ανθρώπινη πλευρά του. Διερεύνησα πολύ το κομμάτι αυτό και κατάλαβα ότι συνδέεται απόλυτα με τον τρόπο που η μορφή του κινείται μέσα στον χρόνο. Είναι ένας ήρωας που χάνει και υπενθυμίζει στον άνθρωπο την τρωτή του φύση. Γεννηθήκαμε για να χάσουμε, να πεθάνουμε. Νίκη είναι ότι ακόμα ζούμε.

Ευθαλία: Η Ευρυδίκη όταν φτάνει στο Άδη πίνει το νερό της λησμονιάς που πίνουν οι νεκροί για να ξεχάσουν τη ζωή που ζήσανε και να μην υποφέρουν. Αλλά η δύναμη της δεν την αφήνει να υποκύψει εντελώς σε αυτό και μέσα της έχει κρατήσει ζωντανές χορδές που μια μια ξυπνάνε μόλις καταφτάνει ο Ορφέας. Λειτουργία επίπονη. Θα ήθελα και εγώ έτσι. Να μην αφήνω κάποια πράγματα να μην σβήσουν ποτέ.