Γιάννης Τσιρώνης: Εμπρακτη και όχι επικοινωνιακή ανάληψη ευθύνης

την αδυναμία της Πολιτικής Προστασίας, αλλά και στην αυθαίρετη δόμηση εκτιμά ότι πρέπει να αναζητηθούν οι ένοχοι για την τραγωδία στο Μάτι ο Γιάννης Τσιρώνης. Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος δηλώνει ότι θα πρέπει να διερευνηθούν εξονυχιστικά οι χειρισμοί προσώπων εκείνο το βράδυ. Επισημαίνει όμως ότι η Πολιτική Προστασία δεν μπορεί την ώρα της κρίσης να ανοίξει μπαζωμένα ρέματα ούτε να εκμηδενίσει τις απώλειες.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι ως στέλεχος των Οικολόγων Πρασίνων θα είχατε ανέβει στα κεραμίδια για την τραγωδία στο Μάτι, ενώ τώρα κάνετε ήπια κριτική επειδή μετέχετε στην κυβέρνηση…
Οι Οικολόγοι Πράσινοι ουδέποτε στην ιστορία μας ανεβήκαμε στα κεραμίδια ούτε ασκούσαμε καιροσκοπική και καταγγελτική αντιπολίτευση. Δεν συνάδουν οι αξίες μας με τη λεκτική βία που χρησιμοποιούν κάποιοι για να κρύψουν την πολιτική τους γύμνια. Η αυτοκριτική μας θα πρέπει να είναι μάλλον αντίστροφη: ο νηφάλιος λόγος μας και η δομική αντιπολίτευση που επιλέξαμε δεν γεννούσαν πρωτοσέλιδα και έτσι δυστυχώς όσα προβλέπαμε εδώ και δεκαετίες δεν καταφέραμε να τα κάνουμε συνείδηση της κοινωνίας. Ωστόσο για την πυρκαγιά στο Μάτι από την πρώτη στιγμή μίλησα για έγκλημα και κάθε έγκλημα έχει ενόχους. Οι ένοχοι πρέπει να αναζητηθούν σε δύο επίπεδα: στην αδυναμία της Πολιτικής Προστασίας να σώσει τους ανθρώπους την ώρα της καταστροφής και στις πολιτικές που θα έπρεπε να προηγηθούν για να προληφθεί η καταστροφή. Ξεκινώντας από την Πολιτική Προστασία, επιβάλλεται η διερεύνηση από τη Δικαιοσύνη και ανεξάρτητους φορείς, διότι η Πολιτική Προστασία θα ήταν εγκληματικό να ιδωθεί μέσα από κομματικά γυαλιά ούτε είναι δυνατόν να μπαίνει σε κομματικά στεγανά. Πρέπει να διερευνηθεί εξονυχιστικά το εάν υπήρξαν ανεπάρκειες προσώπων ή λαθεμένος σχεδιασμός, γιατί εάν εστιάσουμε στα πρόσωπα, ξεχνώντας τις διαδικασίες, υπάρχει κίνδυνος και οι διάδοχοί τους να αποτύχουν.

Το καταφανές διαγνωσμένο όμως έγκλημα είναι η ίδια η ύπαρξη αυθαιρετουπόλεων. Η Πολιτική Προστασία δεν μπορεί να μηδενίσει το ρίσκο. Θα μπορούσε να το ελαχιστοποιήσει, αλλά αυτό είναι αδύνατον με αυτή την οδοποιία και με σπίτια ανάμεσα σε δάσος που δεν βοσκιέται, δεν υλοτομείται, δεν έχει ποικιλία βλάστησης. Η πολιτική προστασία δεν μπορεί να ανοίξει μπαζωμένα ρέματα την ώρα της κρίσης.

Διαβάστε περισσότερα εδώ