Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Η’)

Ο Πίνδαρος χρησιμοποίησε την επική παράδοση με λυρική ελευθερία, άντλησε από αυτή συναισθήματα και ανύψωσε το μυθικό κόσμο σε ιδανικό πρότυπο αρετής. Είναι κατά βάθος ένας συντηρητικός διανοούμενος, που δεν επηρεάζεται από το νέο επιστημονικό πνεύμα και τον ιωνικό ορθολογισμό.

Ως εκ τούτου, στην ποίηση του Πινδάρου δεν μπορεί κανείς να ανακαλύψει νέους ιδεολογικούς ορίζοντες. Όμως, η σεβάσμια κληρονομιά του παρελθόντος παρουσιάζεται από το μεγάλο βοιωτό ποιητή με καινούριες διαστάσεις.

Κατά την άποψη ορισμένων κριτικών, οι Ολυμπιόνικοι χαρακτηρίζονται από μεγαλόπρεπο πάθος και διθυραμβώδη ενθουσιασμό. Πιστεύεται ότι αποτελούν τα πλέον φροντισμένα και περίτεχνα μνημεία της πινδαρικής τέχνης. Οι Πυθιόνικοι, χωρίς να υστερούν σε καλλιτεχνική ποιότητα, εκφράζουν περισσότερο τα βαθιά αισθήματα που έτρεφε ο ποιητής για τους Δελφούς. Οι Νεμεόνικοι και οι Ισθμιόνικοι έχουν μικρότερη τόλμη και ηπιότερο ύφος.

Η γλώσσα του Πινδάρου είναι ένα καθαρά προσωπικό δημιούργημα: φέρνει μαζί της επικό υλικό, φανερώνει δωρικό χρωματισμό και περιέχει αιολικά στοιχεία, ενώ βοιωτικά τοπικά στοιχεία απαντούν μόνο σε πάρα πολύ περιορισμένο βαθμό.

Το λεξιλόγιο του Πινδάρου είναι πλουσιότατο και έντονα ποιητικό, η δε μετρική κλίμακά του εξαιρετικά πλατιά. Ο ποιητής χρησιμοποιεί δύσκολους και περίπλοκους συνδυασμούς με μεγάλη δεξιοτεχνία.

Με το προσωπικό ύφος του και την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του, ο Πίνδαρος κατάφερε να αποσπάσει τον πανελλήνιο σεβασμό και να αναγνωριστεί ως μείζον δημιουργικό πνεύμα, που άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου και επηρέασε ακόμη και τις νεότερες λογοτεχνίες.

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Α’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Β’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Γ’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Δ’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Ε’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος ΣΤ’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Ζ’)