Οδηγός επιβίωσης για το Mundial

Έφτασε αυτή η περίοδος του χρόνου που έχεις γείρει στον καναπέ και ξαφνικά ακούς ‘ναιιιιιιι, όχιιιιιιι, άντε ρε παλτό, τι μπεκάτσα ήταν αυτή ρε ηλίθιε’ και πετάγεσαι γιατί νομίζεις ότι κάποιος έπεσε από το μπαλκόνι.

Ήρθε το Mundial φίλες μου. Μπορεί να είναι και το Euro και απλά να τα έχω μπερδέψει γιατί εγώ δεν βλέπω καμία απολύτως διαφορά! Μια μπάλα κλωτσάνε. Κάποιες στιγμές θα το κάνουν σωστά και κάποιες λάθος. Γιατί τους φωνάζουν; Και με πόσες ομάδες μπορεί να είναι ένας άνθρωπος; Δεν είναι τρέλα να υποστηρίζει 20 διαφορετικές χώρες; Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι να καταλάβω εγώ ποιο είναι το νόημα του Mundial. Έχω μάθει τι είναι offside και αυτό είναι υπερ-αρκετό. Το βασικό πρόβλημα είναι πώς θα περάσει ένας ολάκερος μήνας (ναι φίλες μου, τόσο διαρκεί) και τι θα κάνουμε για να περάσει ειρηνικά και «αναίμακτα».

Συμφωνία για το τηλεκοντρόλ. Δεν είμαι και πολύ σίγουρη για το κατά πόσο λειτουργεί αυτό με έναν ποδοσφαιρικό οπαδό και πόσο δημοκρατικά μπορείς να μιλήσεις με ένα Νεάντερταλ που περιμένει 4 χρόνια για να ζήσει ένα μήνα με ΜΠΑΛΑ. Άρα μπορείς να βρεις άλλη τηλεόραση στο σπίτι ή να επιλέξεις τον υπολογιστή σου και να δεις ξένες σειρές. Σάμπως έχει και τίποτα καλό η τηλεόραση πια;

Μήπως να μην έχουμε πολλά πολλά; Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο ακατάλληλη περίοδο για ταξίδια και σοβαρές συζητήσεις από αυτήν του Mundial. Δηλαδή, μήπως να αφήσουμε για λίγο τη σχέση και να ασχοληθούμε με άλλα πράγματα προκειμένου να μην έχουμε σύρραξη και πούμε πράγματα για τα οποία θα μετανιώσουμε αργότερα; Μήπως να μην έρθουμε σε άμεση επαφή με το τραπέζι γεμάτο από μπυρόνια και από μπλούζες που μυρίζουν γιατί ‘όλο το Σαββατοκύριακο έβλεπα μπάλα και δεν πρόλαβα να κάνω μπάνιο’;

Μήπως είσαι από αυτές που λατρεύουν την μπάλα και κάθονται με σουβλάκια μπροστά στην τηλεόραση μαζί με τα παιδιά; Σταμάτα να διαβάζεις. Είσαι στην άλλη όχθη και δεν μπορείς να μας καταλάβεις. Από την άλλη, μπορεί η δική σας ισορροπία να περιλαμβάνει εσένα να βλέπεις μπαλίτσα κι εκείνον να βλέπει την αγαπημένη του σειρά στο laptop. Εμείς δεν κρίνουμε. Εσείς ξέρετε.

Και στην τελική, ακόμα κι αν σιχαίνεσαι το ποδόσφαιρο, γιατί να τον ενοχλείς και να του γκρινιάζεις που βλέπει όλη μέρα με μόνο διάλειμμα τον ύπνο και τη δουλειά; Θα ήθελες εσύ να σου μουρμουρίζει όταν έβλεπες τις καλές εποχές Sex and the city κι έτρεχες στα μαγαζιά να βρεις την τέλεια ροζ γόβα; Μην είσαι άδικη. Άσε που χάνεις το δίκιο σου. Πιστεύεις ότι θα κλείσει την τηλεόραση, δεν θα βρεθεί με τα άλλα αγόρια και θα απαρνηθεί την μπάλα επειδή απλά του έκανες μουτράκια; Μην είσαι χαζή. Γυναίκες υπάρχουν πολλές, η στρογγυλή θεά δεν είναι μία.

Κάθε δεύτερο μήνα έχουμε και μία διοργάνωση. Κι όταν τελειώνει το ποδόσφαιρο, τσουπ εμφανίζεται το NBA το νυχτερινό και γίνεται το μυαλό σου πουρές. Αν δεν σέβεσαι, κάνε ότι σέβεσαι. Βασικά μην τον ενοχλείς και είσαι μια χαρά. Κάνε το πρόγραμμά σου μαζί του για μετά το Mundial. Όσο εκείνος βλέπει αγώνες, εσύ μπορείς να πας σινεμά, βόλτες με την κολλητή σου, να δουλέψεις ήσυχα, να δεις Sex and the City (τόση ώρα το σκέφτομαι) και να πας να δεις βόλεϊ (είπα ένα άθλημα στην τύχη που ίσως όμως συμπαθείς).

Δεν θέλω να φτάσω στην πλέον αντιφεμινιστική κίνηση, αλλά οι συνθήκες με αναγκάζουν. Θέλεις να κλείσει επιτέλους την τηλεόραση και να σου δώσει λίγη σημασία; Θέλεις να τον αποπλανήσεις αλλά είναι απόλυτα συγκεντρωμένος; Θέλεις να τον αποπροσανατολίσεις και να τον κάνεις να ασχοληθείς μαζί σου; Μείνε γυμνή μπροστά στην τηλεόραση αλλά πολύ αμφιβάλλω γι αυτή σου την προσπάθεια. Σε κάθε περίπτωση, εμείς την επικροτούμε και είμαστε μαζί σου. Και στην αποτυχία.