Τι φταίει για την κακή σου σχέση με τους άντρες;

Ή μήπως φταίνε όλα μαζί; Ας ξεκινήσουμε από την πιο βασική παραδοχή. Ότι δεν χρειάζεται να κατηγορείς τον εαυτό σου για ο,τιδήποτε νιώθεις ότι δεν μπορείς να καταφέρεις. Ναι, οι δυσκολίες μας ξεκινούν από εμάς τους ίδιους αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να ενοχοποιούμε τον εαυτό μας και να τον κατηγορούμε κάθε φορά που κάτι δεν λειτουργεί. Και φυσικά δεν γίνεται να γενικεύεις και να τσουβαλιάζεις μισό πληθυσμό επειδή έχεις κάποιες αρνητικές εμπειρίες. Η κακή σχέση με τους άντρες δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός που προκύπτει στη ζωή σου και ούτε σημαίνει ότι φταις εσύ γι αυτό.

Και τότε ποιος φταίει; Θα σε πάω λίγο πίσω στο χρόνο, τότε που ήσουν μικρή και ανέμελη και είχες δύο γονείς. Ή και όχι. Κάθε συνθήκη στη ζωή μας σε παιδική ηλικία επηρεάζει το μέλλον, είτε σου αρέσει είτε όχι. Αν μεγάλωσες με ένα μόνο γονιό και απουσίαζε κάποιο πρότυπο, αν μεγάλωσες με ένα γονιό που ένιωθε πάντα πικρόχολα για το άλλο φύλο (το αντρικό σε αυτήν την περίπτωση), αν μεγάλωσες με δύο γονείς που συγκρούονταν όλη την ώρα, ή δεν μιλούσαν και αδιαφορούσαν ο ένας για την ύπαρξη του άλλου, κι αν άκουγες κυρίως αρνητικά πράγματα για το άλλο φύλο, δεν είναι να απορείς για το πώς νιώθεις σήμερα για τους άντρες.

Δεν ευθύνονται οι άντρες που γνώρισες στη ζωή σου. Εσύ τους επέλεξες έστω και υποσυνείδητα. Εσύ γοητεύτηκες από ένα συγκεκριμένο μοτίβο που ολοκληρώνει την εικόνα που έχεις για εκείνους. Και επιλέγουμε ανθρώπους που επιβεβαιώνουν την εικόνα που έχουμε για τους άλλους, είτε είναι αρνητική είτε θετική. Κάποιο ρόλο έχει παίξει ο μπαμπάς σου στην όλη κατάσταση. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους απόντες πατέρες που δεν δείχνουν τρυφερότητα αλλά και σε εκείνους που παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως τέλειους, σου κάνουν τα χατίρια και δεν καταφέρνεις ποτέ να τους απομυθοποιήσεις.

Σου έχω νέα. Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν κάνει καταπληκτικές επιλογές. Πολύ απλά, όλοι έχουμε μεγαλώσει με ατελή τρόπο και γονείς που δεν τα έκαναν όλα σωστά και μας έμαθαν πράγματα που δεν είναι και τόσο βοηθητικά στη ζωή μας. Και είναι εντάξει. Όλοι φέρουμε τα παιδικά βιώματα στις σχέσεις μας και επαναλαμβάνουμε γνώριμα μοτίβα χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε. Μέχρι που έρχεται η στιγμή που λες ‘ωχ αυτό το λεγε κι ο πατέρας μου’! Και γίνεται όλο και πιο συχνά.

Δεν μπορείς να γλιτώσεις από το παρελθόν σου αλλά μπορείς να το αποδεχτείς και να συνεχίσεις τη ζωή σου αναγνωρίζοντας τι είναι αυτό που δεν λειτουργεί και σε δυσκολεύει στις ερωτικές σου σχέσεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις έναν άντρα ούτε να τον κακολογείς επειδή δεν είναι στα μέτρα σου. Μπορείς όμως να του δείξεις και τις δικές σου ατέλειες και να ελπίζεις ότι σε αγαπάει όπως και να’χει. Ή να μην τα κρατάς όλα μέσα σου και να δείχνεις τι σε πληγώνει και τι σε θυμώνει. Ακόμα κι αν δεν μπορεί να κάνει κάτι γι αυτό, εσύ εκδηλώνεσαι και εκτονώνεσαι όταν το νιώθεις. Α, και λίγες συνεδρίες αυτογνωσίας δεν θα έκαναν κακό. Πολλές φορές, αρκεί να βρεις από πού προκύπτει όλο αυτό για να βγεις από τις συναισθηματικές αλυσίδες.