Θεσσαλονίκη, μητέρα ανύμφευτη

Ένα ποίημα της Ευτυχίας – Αλεξάνδρας Λουκίδου (περιλαμβάνεται στη συλλογική έκδοση της Εταιρείας Συγγραφέων Τόποι της Λογοτεχνίας, εκδόσεις Καστανιώτη, 2015) αντί οποιουδήποτε άλλου σχολίου για την πρόσφατη περιπέτεια του Γιάννη Μπουτάρη.

Θεσσαλονίκη, μητέρα ανύμφευτη

Εκείνοι που ήρθαν έφερναν
κι από έναν αριθμό…
Για την ακρίβεια
τον κουβαλούσαν πάνω τους
τον είχανε συνέχεια μαζί τους
όχι όμως όπως ένα φυλαχτό
αλλά όπως ένας ανάπηρος
το κομμένο του πόδι.

Εμείς, το ’64
που φτάσαμε σ’ αυτό
από το ’55
με τη γαλάζια σκόνη του διωγμού
να κάθεται στα ρούχα μας
να ασπρίζει την ψυχή μας.
Εμείς δεν ήμασταν ποτέ
ό,τι κοιτούσε ο καθρέφτης
μα μία Πόλη που έψαχνε
πόλη να κατοικήσει
με Εγνατία, με Ντεπό, με Βασιλίσσης Όλγας
με Υπερώο θαλασσινό
για να σταθούν επάνω του
Καρέλλη και Πεντζίκης.

– Όμως εγώ δεν έχω τόπο να σταθώ…

– Εδώ είναι πια ο τόπος!

– Δεν έχω…
βυθιζόμαστε
μπαίνουν νερά στ’ αμπάρια του μυαλού μου
κι η μπάντα του Παπάφειου
πότε το Μέγαν εύρατο πότε το Υπερμάχω…

Νερά, πολλά νερά…

Τα πρόσωπά μας άδειασαν
κάτω απ’ την πάχνη
που μας στεφανώνει
η αρμονία των ίσκιων μας
σκυφτή μες στην ομίχλη
κι ο έρως προς το έσχατον
κοινή καταγωγή μας

αλλά και οι κήποι
μια αλληγορία ορίζοντα
που δεν γεωμετρείται
λιμάνι εν πλήρει κινήσει και σιωπή
βαρδάρης που ιερουργεί
αμαρτωλή που δεν μεταμελείται.

Τώρα
στην προκυμαία με τους γερανούς
πυροτεχνήματα συλλέγει και υγρασία
δίσκους εβδομήντα οκτώ στροφών
παλαιά πορτρέτα ένδοξα
που χάσαν την κορνίζα
μοιράζει σε άγνωστους φιλιά
πολλά φιλιά

μα πιο συχνά
βαμβάκι και ιώδιο
για τ’ ανοιγμένο τραύμα.

2013

*Η Ευτυχία – Αλεξάνδρα Λουκίδου γεννήθηκε στο Μόναχο, κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ. Διδάσκει δημιουργική γραφή στη Θεσσαλονίκη και στην Κύπρο. Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με το δοκίμιο, με δημοσιεύσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους.

Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές:

– «Λυπημένες μαργαρίτες» (εκδ. Εγνατία, 1986)
– «Το τρίπτυχο του φέγγους» (1993)
– «Εν τη ρύμη του νόστου» (εκδ. Αρμός, 1999)
– «Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα» (εκδ. Καστανιώτη, 2004)
– «Όροφος μείον ένα» (εκδ. Καστανιώτη, 2008, β΄ έκδ. 2009)
– «Το Επιδόρπιο» (εκδ. Κέδρος, 2012, γ΄ έκδ. 2013), υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο
– «Αφόρετα θαύματα» (εκδ. Κέδρος, 2017)

Έχει επίσης εκδώσει τα εξής μελετήματα:

«Εν αναμονή» (Συμμετοχή στο συλλογικό τόμο «Ακροατής Οριζόντων Προσεγγίσεις στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη»), εκδ. Γαβριηλίδης, 2004.

«Συρραπτική του Προσώπου – Επίσκεψη στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη» (εκδ. Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, 2012).

«Πέραν της γραφής – Δοκίμια για την Ποίηση» (εκδ. Κέδρος, 2015).

Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, αλβανικά, βουλγαρικά και περιέχονται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες.

Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και του Κύκλου Ποιητών.