«Η Σαντορίνη που έφυγε»

Όμορφος παραδοσιακός οικισμός στην ενδοχώρα της Σαντορίνης, ο Πύργος είναι χτισμένος αμφιθεατρικά σε λόφο με μαγευτική θέα, κοντά στους περίφημους αμπελώνες του νησιού.

Ο μεσαιωνικός πυρήνας του, το Καστέλι (ένα από τα πέντε που κατασκεύασαν οι Ενετοί στο νησί το 15ο αιώνα), στην κορυφή του λόφου, αποτελεί εξαίρετο δείγμα οχυρού κυκλαδίτικου οικισμού, με τους εξωτερικούς τοίχους των σπιτιών να σχηματίζουν τον αμυντικό περίβολο.

Αξιόλογα θρησκευτικά μνημεία του οικισμού είναι το Θεοτοκάκι, από τις παλαιότερες εκκλησίες της Σαντορίνης (10ος αιώνας), και οι ναοί της Παναγίας, του Αγίου Γρηγορίου, του Χριστού και του Αγίου Νικολάου.

Στον αναστηλωμένο ναό της Αγίας Τριάδας, άλλοτε καθολικό γυναικείας μονής, στεγάζεται εκκλησιαστική συλλογή, που περιλαμβάνει εικόνες κρητικών και ντόπιων αγιογράφων, έργα ξυλογλυπτικής και μεταλλοτεχνίας, κεραμικά, εκκλησιαστικά κεντήματα και αντικείμενα εκκλησιαστικής χρήσης (χρονολογούνται κυρίως στο 17ο και το 18ο αιώνα).

Ο Πύργος αποτελεί μια πραγματικά θαυμάσια επιλογή για όσους επιθυμούν να γευτούν και να απολαύσουν τη φάβα, τις άσπρες μελιτζάνες, τα λιαστά ντοματάκια, τους ντοματοκεφτέδες και τα άλλα παραδοσιακά εδέσματα της Σαντορίνης, όπως φυσικά και το καλό σαντορινιό κρασί.

Ξεχωριστό χρώμα στον καλοδιατηρημένο οικισμό δίνει ένας ιδιαίτερα αξιόλογος μουσειακός χώρος, τμήμα του συγκροτήματος «Πολιτιστικό Χωριό» («Cultural Village»), που φιλοδοξεί να προσφέρει μια μοναδική πολιτισμική και γαστρονομική εμπειρία στους επισκέπτες του.

Ο εμπνευστής και δημιουργός του μουσειακού χώρου, Γιάννης Δρόσος – Χρυσός, θέλησε να μεταφέρει τους επισκέπτες σε παλαιότερες εποχές, όταν ο τρυγητός αποτελούσε ορόσημο στη ζωή των Σαντορινιών, αλλά και να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές όσα ο ίδιος και οι σύγχρονοί του βίωσαν σε μια «Σαντορίνη που έφυγε».

Στους φροντισμένους χώρους της οικογενειακής κάναβας (οινοποιείου) Δρόσου – Χρυσού (1895) παρουσιάζονται ο τρυγητός, το πάτημα των σταφυλιών, τα δρύινα βαρέλια για την αποθήκευση του μούστου, η απόσταξη της τσικουδιάς, η επεξεργασία της ντομάτας και η παρασκευή της φάβας, το αγροτικό σπίτι, το αρχοντικό, οι άνθρωποι και η καθημερινότητα του νησιού σε αλλοτινούς καιρούς.