Νίκη Λυμπεράκη: Τα social media δεν προσφέρουν ενημέρωση

Εφτασα στο ραντεβού μας, στο Κέντρο Πολιτισμού Σ. Νιάρχος, λίγο καθυστερημένη. Τη βρήκα να χαζεύει στο κατάστημα δώρων. «Είναι υπέροχος ο χώρος, έρχομαι συχνά με το ποδήλατο από το Μεταξουργείο που μένω χάρη στον ποδηλατόδρομο που έχουν φτιάξει» μου λέει. Αν και η ίδια είναι δημοσιογράφος, η Νίκη Λυμπεράκη δεν νιώθει άνετα να δίνει συνεντεύξεις.

«Συνήθως παίρνω συνεντεύξεις, δεν δίνω. Μου φαίνεται λίγο παράξενο να δώσω εγώ συνέντευξη. Χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ. Αν δηλαδή  είχα κάνει μια δημοσιογραφική επιτυχία θα το καταλάβαινα περισσότερο. Και έπειτα ψιλοντρέπομαι κιόλας, όπως διαπιστώνετε» εξηγεί. Εφέτος τη συναντάμε στο Μαγκαζίνο του ΣΚΑΪ 100,3, κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο στο τιμόνι της παρουσίασης του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του καναλιού, αλλά και διαδικτυακά μέσω του skai.gr εκ περιτροπής στην εκπομπή «Newsroom», η οποία μεταδίδεται και μέσω της συχνότητας του Action24.

Πόσα χρόνια είστε στον χώρο;

«Είμαι 16 χρόνια. Πώς περνούν, ε; Από το τρίτο έτος του Πανεπιστημίου».

Σπουδάσατε Νομική, αλλά δεν εξασκήσατε ποτέ αυτό το επάγγελμα…

«Εγώ ήθελα να γίνω αρχαιολόγος, γιατί όταν ήμουν μικρή έβλεπα «Ιντιάνα Τζόουνς». Μετά έβλεπα «Μάτλοκ» και έλεγα να γίνω δικηγόρος. Μετά μεγαλώνοντας, στο σχολείο, είπα εντάξει θα γίνω δημοσιογράφος».

Πέρασε και το επάγγελμα του δημοσιογράφου από το μυαλό σας, δεν ήταν κάτι που προέκυψε στο μέλλον…

«Ναι, είχα έναν φιλόλογο που μου άλλαξε το μηχανογραφικό. Εβαλε τη Νομική πρώτη, πάνω από τη δημοσιογραφία. Σκέφτηκα και εγώ «βάλ’ την, σάμπως θα μπω;» και τελικά μπήκα. Στο τρίτο έτος μού δόθηκε η ευκαιρία να πάω στα «Νέα», να δω πώς είναι. Σας ζηλεύω πολύ εσάς που δουλεύετε στις εφημερίδες. Είναι ένα από τα λίγα – γιατί νομίζω ότι είμαι τυχερή στη δουλειά – όνειρά μου που δεν έχει εκπληρωθεί. Θα ήθελα πολύ να γράφω σε μια εφημερίδα. Είναι άλλη η λογική, φαντάζομαι. Ο χρόνος στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση είναι αμείλικτος και πολλές φορές δεν σε βοηθάει να χτίσεις κάτι. Να προβάλλεις ένα θέμα ακριβώς όπως θα ήθελες. Στην εφημερίδα είναι διαφορετικά τα πράγματα, φαντάζομαι. Δεν ξέρω κιόλας. Στην ουσία δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ και είναι το απωθημένο μου».

Εχετε άλλα απωθημένα;

«Οχι. Γιατί πραγματικά νιώθω τυχερή. Αλλωστε στην εποχή που ζούμε νομίζω ότι είναι και απληστία ένας άνθρωπος που έχει δουλειά, και μάλιστα κάνει αυτό που αγαπάει και ζει από αυτό αξιοπρεπώς, να λέει ότι έχει απωθημένα».

Η παρουσία σας στον ΣΚΑΪ και ο τρόπος που διαχειρίζεστε τα θέματα και τους καλεσμένους δεν περνούν απαρατήρητα.

«Η τηλεόραση, όπως και όλα τα πράγματα, είναι θέμα γούστου. Σε άλλους μπορεί να αρέσω εγώ και σε άλλους κάποιος άλλος. Εμένα με ενδιαφέρει να νιώθω καλά με τον εαυτό μου, να νιώθω ότι είμαι προετοιμασμένη, ότι ξέρω τι λέω και να μη βγαίνω από το στούντιο σκεπτόμενη «πώς το έκανα αυτό, πώς μου ξέφυγε εκείνο»».

Πόση προετοιμασία απαιτείται προτού βγει κανείς στον αέρα ώστε το αποτέλεσμα που θα παρουσιάσει να είναι αξιοπρεπές;

«Τα Σαββατοκύριακα που παρουσιάζω το κεντρικό δελτίο ειδήσεων – γιατί τα μοιραζόμαστε με τον εξαιρετικό συνάδελφο Μάρκο Δεϊμέζη – είμαι στο κανάλι από νωρίς το μεσημέρι. Αλλά, όπως γνωρίζετε, πρέπει να ενημερωνόμαστε διαρκώς ώστε να μπορούμε να βλέπουμε και τη συνέχεια των πραγμάτων. Οπότε με αυτή την έννοια δεν σταματάει ποτέ η προετοιμασία».

Θυμάστε την πρώτη σας εμφάνιση στην τηλεόραση;

«Πώς δεν θυμάμαι. Ηταν στο Alter το 2005. Την πρώτη βδομάδα που δουλεύω, έχω βάρδια 8 το πρωί και γίνεται ένας σεισμός στα μικρασιατικά παράλια. Μου λένε ότι πρέπει να βγω και να πω την είδηση. Κάθομαι στην αίθουσα σύνταξης, πρώτη φορά που βγαίνω στη ζωή μου στην τηλεόραση, και ξεκινάω να πω την είδηση και ξεχνάω στον αέρα τη λέξη «δόνηση». Κολλάει το μυαλό μου και πώς να πεις είδηση για σεισμό χωρίς τη λέξη δόνηση; Πανωλεθρία. Ηταν πολύ τραυματική εμπειρία».

Πώς θα σχολιάζατε την πολιτική επικαιρότητα;

«Νομίζω ότι είναι τόσο τοξικό το περιβάλλον, που στοιχίζει στη χώρα. Δεν μπαίνω τώρα στη συζήτηση του ποιος φταίει, πόσο και γιατί. Νομίζω όμως ότι όλο αυτό που συμβαίνει κρατάει τη χώρα πίσω. Αυτή η πόλωση, η διαρκής όξυνση. Πολύ ενδεικτικό είναι και αυτό που βλέπουμε τώρα, τη μετατροπή δηλαδή της Βουλής σε δικαστήριο».

Θεωρείτε ότι τα μέσα ενημέρωσης έχουν μερίδιο ευθύνης;

«Πώς δεν έχουν; Δεν ξέρω αν καθοδηγούμε τα πράγματα, αλλά πολλές φορές παρασυρόμαστε και εμείς οι δημοσιογράφοι με κάποιο θέμα που μπορεί να κάνει περισσότερο θόρυβο, αλλά να έχει λιγότερη ουσία από κάτι άλλο που περνάει στα ψιλά γιατί μας ξεφεύγει, ή γιατί είναι περίπλοκο και δύσκολο στην επεξεργασία».

Είστε ιδιαίτερα ενεργή στα social media. Θεωρείται ότι συμβάλλουν στην ενημέρωση του κόσμου; Μπορούν να αντικαταστήσουν τα παραδοσιακά μέσα;

«Τα αντικαθιστούν δυστυχώς. Κι αυτό είναι, αφού με ρωτάτε, τραγικό και επικίνδυνο. Και εννοείται ότι δεν το λέω με λογική συντεχνιακή. Δεν είναι μέσο ενημέρωσης το Facebook και το Twitter. Απόδειξη, τα αδιανόητα κατά καιρούς δημοσιεύματα από διάφορα ιστολόγια με καταφανώς ψευδείς «ειδήσεις» που γίνονται πιστευτά από μεγάλη μερίδα του κόσμου και ενδεχομένως να επηρεάζουν και τις εξελίξεις».

Πηγή: «Το Βήμα»