Σύμη: Ήλιος, βράχος και νερό

Στη σκούρα μπλε επιφάνεια του νερού του κλειστού κόλπου τρεμοπαίζουν τα σχήματα και τα χρώματα των αρχοντόσπιτων της Σύμης. Τα κόκκινα και πράσινα παράθυρα των άσπρων τοίχων των ψηλοτάβανων σπιτιών, που αγέρωχα ορθώνονται πάνω απ’ τη βυθισμένη εικόνα τους, μεγαλόπρεπα, περήφανα, τα ίδια ωραιότερα απ’ την αντανάκλασή τους.

Όλο το λιμάνι της Σύμης, ο Γιαλός, γεμάτο καΐκια και ιστιοπλοϊκά, κρεμασμένα σφουγγάρια και παλιές φωτογραφίες, θυμίζει ναυτικές ιστορίες και δόξες, απ’ το βουτηχτή Χατζή, που κατέβαινε στα 80 μέτρα βάθος χωρίς μάσκα και χωρίς πέδιλα, για να διορθώσει αλυσίδες και άγκυρες πλοίων, ως τις βάρκες-ταξί και το κιόσκι όπου νοικιάζουμε δικιά μας, για έναν πιο τολμηρό γύρο του νησιού.

Έχουμε ξεκινήσει απ’ το Πέδι με βάρκα, για να σκαρφαλώσουμε στον Άη Γιώργη Δυσάλωνα, τον πανύψηλο βράχο 400 μέτρων, που καταλήγει σ’ ένα βοτσαλωτό γαλάζιο κόλπο γεμάτο σκάφη – μόνο απ’ τη θάλασσα έρχεται κανείς εδώ.

Με τον Τζώρτζη Μηλιά, που άνοιξε τις διαδρομές, τον Γιάννη, τον Στέφανο και τη Βίκυ, κολυμπάμε μέχρι τις 4:00 που πέφτει η σκιά και σκαρφαλώνουμε την 1η σχοινιά (μόλις 30 μέτρα) του βράχου. Ζέστη… Τα παπούτσια σφιχτά… Τον Στέφανο τον έχει τσιμπήσει σφήκα. Η Βίκυ βγάζει φωτογραφίες με τη μηχανή μου. Σκαρφαλώνω ιδρώνοντας και λαχανιάζοντας σε κάθε πάτημα, θαυμάζοντας συγχρόνως το επιβλητικό αναρριχητικό πεδίο, που σαν κατάρτι στη μέση της θάλασσας προσφέρει μια άλλη οπτική γωνία του Αιγαίου.

Στο νότιο μέρος του νησιού, ανάλογα με τον αέρα, πότε πηγαίνω στη Μαραθούντα και πότε στη Φανερωμένη για κολύμπι. Με τις ώρες περπατώ ξυπόλυτη στις άσπρες ανάγλυφες πλάκες, βουτώντας από κει στα γαλαζοπράσινα νερά. Άλλοτε, στα δυτικά, στο Τόλι, ρεμβάζω τ’ ασημένια απογεύματα καθώς γέρνει ο ήλιος μες στη θάλασσα σ’ όλες τις παραλίες, είτε ερημικές είτε με κόσμο και ομπρέλες.

Έρχονται κατσίκια, μυρίζουν γύρω ψάχνοντας να φάνε, ανεβαίνουν στ’ αυτοκίνητα για να φτάσουν να μασουλήσουν τα κλαριά. «Εγώ το λέω, να μη βάζουν τ’ αυτοκίνητα κάτω απ’ τα δέντρα» φωνάζει ο κτηνοτρόφος διώχνοντας την κατσίκα του -«κάτω μωρή»- και φεύγουν μαζί προς την παραλία, όπου αλλού κυρίες σφιχτοδεμένες στα μαγιό τους, αλλού νέοι με ολόσωμο μαύρισμα, ο καθένας με τον ξεχωριστό του τρόπο, όλοι μαζί χαίρονται τον ήλιο.