Πόλη Ζακύνθου: άρωμα μιας άλλης εποχής

Απλωμένη στις ανατολικές ακτές του ομώνυμου νησιού, η πόλη της Ζακύνθου, γενέτειρα πολλών επιφανών ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, αποπνέει την αίγλη και τη γοητεία μιας άλλης εποχής.

Τα επιβλητικά κτίρια, οι καμάρες και τα καμπαναριά, η Στράντα Μαρίνα (ο παραλιακός δρόμος με τα φαρδιά πεζοδρόμια), οι πλακόστρωτες πλατείες του Σολωμού και του Αγίου Μάρκου, η περίφημη Ρούγα (το εμπορικό κέντρο με τις καμάρες) τραβούν την προσοχή των πολυάριθμων επισκεπτών και συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη κίνηση.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν το Μουσείο Μεταβυζαντινής Τέχνης και το Μουσείο Διονυσίου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, το Ιστορικό Αρχείο, το αρχοντικό της οικογένειας Ρώμα, το ενετικό φρούριο, χτισμένο στη θέση της αρχαίας ακρόπολης, σε λόφο πάνω από την πόλη, ο λόφος Στράνη, όπου εμπνεύστηκε ο Διονύσιος Σολωμός τον «Ύμνο στην Ελευθερία» και τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», και η Μπόχαλη, γραφικό προάστιο σε ύψωμα με μαγευτική θέα.

Σημείο αναφοράς για όλους τους Ζακυνθινούς αποτελεί, ασφαλώς, η εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, προστάτη του νησιού. Στο ναό, που χτίστηκε το 1708 και ανακαινίστηκε το 1764, φυλάσσεται η λάρνακα με το σκήνωμα του αγίου (μεταφέρθηκε το 1717 από τη μονή Στροφάδων).