Πώς είναι η ζωή στη Βόρεια Κορέα;

«Μπορεί να χάσεις τη ζωή σου βλέποντας αμερικανικές ή νοτιοκορεατικές ταινίες. Ίσως είναι τρελό, αλλά αν οι κάτοικοι αντιλαμβάνονταν την έννοια της ελευθερίας ή γνώριζαν πώς ζουν οι άνθρωποι σε άλλες χώρες, θα ήταν επικίνδυνο για το κράτος» τονίζει στην Independent ο Τζιμίν Κανγκ, αποστάτης βορειοκορεάτης 31 ετών.

Πώς είναι άραγε η ζωή στη Βόρεια Κορέα; Σε ένα από τα πιο καταπιεστικά καθεστώτα παγκοσμίως; Ο ηγέτης της χώρας, Κιμ Γιονγκ-Ουν, βρίσκεται στο επίκεντρο της διεθνούς προσοχής, μετά την εκτόξευση (και λεκτικών) πυραύλων και τις απειλές εναντίον των ΗΠΑ.

Ο Κιμ Γιονγκ-Ουν είναι γιος και διάδοχος του Κιμ Γιονγκ-Ιλ, ο οποίος απεβίωσε το 2011 και υπήρξε ηγέτης της χώρας από το 1994. ο Κιμ Γιονγκ-Ουν στέκεται απέναντι όλων, με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να προχωρά σε κυρώσεις, οι οποίες, ωστόσο, φαίνεται να ενισχύουν τη γραμμή της απομονωμένης χώρας.

Πώς είναι, όμως, η ζωή στη Βόρεια Κορέα; Πώς ζουν οι άνθρωποι; Μια διεισδυτική ματιά στην καθημερινότητα των κατοίκων χαρακτηρίζεται άκρως ενδιαφέρουσα.

Η χώρα, της οποίας η επίσημη ονομασία είναι Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας, είναι από τα ελάχιστα κράτη που κυβερνώνται από ένα ιδιότυπο σοσιαλιστικό καθεστώς και μιλιταριστικό πρότυπο. Σύμφωνα με την ιδεολογία της, τα μέσα παραγωγής ανήκουν στο κράτος, ενώ και υπηρεσίες όπως η εκπαίδευση, η στέγαση, η τροφή και η υγειονομική περίθαλψη παρέχονται από το κράτος.

Η ημέρα στη Πιονγιάνγκ, την πρωτεύουσα, ξεκινά νωρίς το πρωί, στις 6. Το πρωινό που σερβίρεται αποτελείται συνήθως από καλαμπόκι, πόριτζ, αυγό και γιαούρτι, ενώ για τα παιδιά παρέχεται και γάλα.

Για πολλούς κατοίκους η ημέρα ξεκινά με μια μισάωρη μελέτη και άσκηση. Το διάβασμα περιλαμβάνει και την ανάγνωση των εφημερίδων του κόμματος.

Γυναίκες, άνδρες και ενδυμασία

Οι γυναίκες αποτελούν σημαντικό κομμάτι του εργατικού δυναμικού και μεγάλος αριθμός εργάζεται σε θέσεις υπαλλήλων γραφείου. Πολλές, μάλιστα, είναι η βασική πηγή εισοδήματος στην οικογένεια, ενώ κρατούν παράλληλα και άλλες θέσεις, όπως για παράδειγμα αυτές των κοινωνικών λειτουργών, ακόμη και στρατιωτών.

Το μακιγιάζ σπάνια παρατηρείται πριν την αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο. Στα γραφεία διατίθεται και επιτρέπεται η χρήση πούδρας, μολυβιού ματιών και κραγιόν. Τα μακριά μαλλιά είναι συνήθης γυναικεία κόμμωση, αλλά απαγορεύεται να είναι λυτά.

Το αντρικά κουρέματα, τώρα, κρατούν το παλαιότερο ύφος. Αυτό, δηλαδή, που είχε καθιερώσει ο Κιμ Γιονγκ-Ιλ, και που ήταν «κοντό μαλλί μάχης». Τα κομμωτήρια ανήκουν στην κρατική Επιτροπή Διαχείρισης Υπηρεσιών Άνεσης.

Ο όρος «μόδα» δεν είναι ιδιαίτερα προσιτός στους κατοίκους, καθώς τα περισσότερα ρούχα σχεδιάζονται από την Εθνική Βιομηχανία Παραγωγής Ρούχων. Τελευταία, βέβαια, τα πράγματα δείχνουν να έχουν χαλαρώσει ελάχιστα, καθώς επιτρέπονται και πιο φωτεινά χρώματα, ενώ το κράτος επιτρέπει περιορισμένη πρόσβαση σε ξενόφερτο στιλ.

Το κάθε πράγμα, μάλιστα, έχει την ερμηνεία του. Ένα ιαπωνικό ρολόι μαρτυρά κάτοχο με επιρροή. Μια «ξένη» πολυτέλεια πάνω σε κάποιον υποδηλώνει ιδιαίτερα υψηλή θέση. Παράλληλα, οι ολοένα και περισσότερες εμφανίσεις σημάτων, όπως η Adidas και η Disney- ανεξάρτητα από το γεγονός πως πρόκειται για απομιμήσεις- δείχνουν την αυξανόμενη εισαγωγή αγαθών από την Κίνα.

Τα τζιν παντελόνια κρύβουν κίνδυνο, καθώς έχουν πολλές φορές απαγορευθεί, ως ένδειξη παρακμής. Μάλιστα, το να φορά ένας άνδρας τζιν σε συνδυασμό με μακρύ μαλλί, μπορεί να οδηγήσει σε σύλληψη και επιβολή κουρέματος.

Μια καθημερινή ιεροτελεστία των Βορειοκορεατών είναι να επιβεβαιώνουν ότι στο πέτο τους έχουν το σήμα του Κιμ Ιλ-Σουνγκ. Τα σήματα αυτά κυκλοφορούν από το 1960. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως σε μια πόλη που οι άνθρωποι σπάνια κρατούν πάνω τους χρήματα, κοσμήματα ή πιστωτικές κάρτες, τα σήματα του Κιμ είναι ο πιο «διάσημος» στόχος πορτοφολάδων.

Τα κτήρια διαμονής

Τα κτήρια είναι χρηστικά, σχεδιασμένα δηλαδή ώστε να εξυπηρετούν ανάγκες και όχι να είναι καλαίσθητα. Όσοι ζουν σε υψηλότερους ορόφους ίσως να πρέπει να ξεκινήσουν για τη δουλειά ή το σχολείο νωρίτερα από όσους ζουν στα κατώτερα διαμερίσματα. Επίσης, ανά τακτά χρονικά διαστήματα πραγματοποιείται διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος, καθιστώντας περιοδική τη λειτουργία των ανελκυστήρων. Υπάρχουν ηλικιωμένοι άνθρωποι, που ζουν μεταξύ του 20ού και 40ού ορόφου και δεν έχουν καταφέρει ποτέ να βγουν από το διαμέρισμά τους. Άλλοι άνθρωποι, πάλι, δεν το διακινδυνεύουν.

Πολλές είναι οι οικογένειες που επιδιώκουν με πολλή προσπάθεια να μετακινήσουν συγγενείς τους σε χαμηλότερους ορόφους, προχωρώντας ακόμη και στη δωροδοκία. Και ενώ η έλλειψη τροφίμων είναι ολοένα και εντονότερο φαινόμενο, πολλοί ηλικιωμένοι μοιράζονται το φαγητό με τα εγγόνια τους, αποδυναμώνοντας περισσότερο τους εαυτούς τους.

Μεταφορές και τεχνολογία

Κάποιοι κάτοικοι οδηγούν για να φτάσουν στη δουλειά τους, αν και γενικά, υπάρχει έλλειψη αυτοκινήτων. Τα πρόστιμα από παραβάσεις αγγίζουν έως και τους δύο μισθούς. Τα περισσότερα αμάξια ανήκουν στο κράτος. Όλα τα οχήματα που εισέρχονται στη Πιονγιάνγκ πρέπει να είναι καθαρά, διαφορετικά θα λάβουν πρόστιμο. Όσα πάλι βγαίνουν έξω από τη χώρα, πρέπει να έχουν το σχετικό ταξιδιωτικό έγγραφο.

Οι δημόσιες συγκοινωνίες φαίνεται να χαρακτηρίζονται από μια «κανονικότητα».

Οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις λειτουργούν σχεδόν ολοκληρωτικά χωρίς κομπιούτερ, εκτυπωτές και άλλα εξαρτήματα σύγχρονης τεχνολογίας. Οι πληρωμές και οι μισθοδοσίες πραγματοποιούνται χέρι με χέρι.

Παιδιά και απόφοιτοι

Για τα παιδιά τώρα, η σχολική ημέρα ξεκινά με λαϊκίστικα τραγούδια και με χαιρετισμό της εικόνας του ηγέτη. Όλα τα παιδιά μελετούν με προσοχή την ιστορία του Κιμ Ιλ-Σουνγκ. Το να μάθουν να διαβάζουν σημαίνει να μάθουν να διαβάζουν για τον Κιμ Ιλ-Σουνγκ. Το μάθημα μουσικής σημαίνει να μάθουν να τραγουδούν πατριωτικά τραγούδια. Μετά την αποφοίτηση, το κράτος αποφασίζει το που θα εργαστούν οι πτυχιούχοι.

«Κλαμπ δεν υπάρχουν, μόνο κάποια μπαρ, που πωλούν μπίρα. Μπορεί να φαίνονται κανονικά μπαρ, αλλά δεν υπάρχει μουσική», εξηγεί ο Τζιμίν Κανγκ, ο οποίος ζει πλέον στο Λονδίνο. Το να φύγεις από τη Βόρεια Κορέα δεν είναι εύκολη υπόθεση, υπογραμμίζει. Ο ίδιος χρειάστηκε να πληρώσει πολλούς φρουρούς για να «κάνουν τα στραβά μάτια» και να καταφέρει να περάσει στην Κίνα.

Μετά την εργασία

Όταν τελειώσει η εργασία, στις πέντε το απόγευμα, οι περισσότεροι άνθρωποι υποχρεούνται να παραμείνουν στο γραφείο ή στο εργοστάσιο για κοινωνική εργασία ή μελέτη. Εκεί, συζητιούνται η πρόοδος της ημέρας και η προετοιμασία της επόμενης, ενώ απαραίτητη κρίνεται η αυτοκριτική.

Φαγητό

Το φαγητό αποτελεί άλλο ένα προβληματικό σημείο. Αγαθά όπως αλάτι, λάδι, οδοντόκρεμα, σαπούνι, εσώρουχα και παπούτσια εξαντλούνται γρήγορα. Φαγητά όπως λευκό λάχανο, αγγούρι και ντομάτα είναι τα πιο συνήθη. Το κρέας είναι σπάνιο και τα φρούτα που διατίθενται είναι τα μήλα και τα ροδάκινα. Το βασικό συστατικό διατροφής είναι το ρύζι, ενώ κάποιες φορές δίνεται και ψωμί.

Επικοινωνία, τηλεόραση και ραδιόφωνο

«Το να επικοινωνήσεις με κόσμο στη Βόρεια Κορέα είναι πολύ ακριβή υπόθεση. Πρέπει να επικοινωνήσεις μέσω μεσίτη και να πληρώσεις έως και 1.000 ευρώ περίπου για λίγα μόνο λεπτά».

Και η εσωτερική επικοινωνία είναι δύσκολη. Τα περισσότερα τηλεφωνήματα πραγματοποιούνται από διαμεσολαβητές τηλεφωνητές, που είναι και η κύρια απασχόληση των γυναικών. Τα τηλέφωνα τοποθετούνται μόνο για υψηλά στελέχη.

Οι κάτοικοι πρέπει να δηλώνουν τις αγορές τηλεόρασης ή ραδιοφώνου. Τότε, οι αρχές έρχονται στο σπίτι και κάνουν ελέγχους, ώστε να διασφαλιστεί ο συντονισμός των καναλιών στα επίσημα κρατικά προγράμματα. Η κατοχή ξένων βιβλίων και εφημερίδων απαγορεύεται.

Το τέλος της ημέρας

Στις 10 το βράδυ οι περισσότεροι κάτοικοι βρίσκονται στο κρεβάτι τους. Η έλλειψη ψυχαγωγικών δομών, η απουσία αυτοκινήτων στους δρόμους και η διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος καθιστούν την Πιονγιάνγκ μια πόλη φάντασμα, που ζωντανεύει ξανά στις 6 το πρωί.

Γενικά, η ζωή για τους κατοίκους της πρωτεύουσας είναι καλύτερη από αυτή στις επαρχιακές πόλεις. Οι Βορειοκορεάτες χρειάζονται ειδική άδεια για να μείνουν στην Πιονγιάνγκ.

Μαρία Πετροπούλου

in.gr