Αργυρώ Καπαρού: Με το τραγούδι στα χείλη, γινόμαστε όλοι ένα

Συνέντευξη: Μαρία Πετροπούλου

Προέρχεται από μια οικογένεια αγωνιστών της ζωής, που την έμαθαν ότι τίποτα δεν χαρίζεται χωρίς σκληρή δουλειά. Έτσι, παρά την διάκριση που ήρθε νωρίς, η ίδια δεν επαναπαύτηκε ποτέ. Αντιθέτως, συνέχισε να εξελίσσει την τέχνη του τραγουδιού και να εξελίσσεται και η ίδια.

Με αφορμή τις «Βραδιές Λόγου και Μουσικής» η Αργυρώ Καπαρού, η σπουδαία κυρία του ελληνικού τραγουδιού, μιλά στο in.gr για τη δύναμη του τραγουδιού «να εμπνεύσει έναν ολόκληρο λαό» και τονίζει ότι η αποστολή του καλλιτέχνη είναι να «μεταφέρει» τον ακροατή σε ένα «άλλο περιβάλλον», έστω για λίγες ώρες.

Παράλληλα, χαρακτηρίζει τη σχέση της με τη στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου ως «συγγενική» και θεωρεί τους Μανώλη Μητσιά και Σταμάτη Κραουνάκη ανθρώπους που στιγμάτισαν μουσικά τη ζωή της. Τέλος, εκτιμά ότι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι να δημιουργούμε ποιοτικές σχέσεις, «να φροντίζουμε το μυαλό μας» και να προστατεύουμε την ανθρωπιά μας, καθώς «η διάλυση αρχίζει από μέσα μας».

Έχετε αποσπάσει διακρίσεις από μικρή ηλικία. Πόσο εύκολο είναι για ένα νέο άνθρωπο να διαχειρίζεται την επιτυχία; Να την διατηρεί, να την εξελίσσει, να εξελίσσεται και ο ίδιος;
Η διάκριση μπορεί να ήρθε σε μικρή ηλικία 17 ετών, αν εννοείτε το βραβείο στο φεστιβάλ τραγουδιού της Ιθάκης, ωστόσο προέρχομαι από μία οικογένεια αγωνιστών της ζωής, που μου είχαν μάθει εγκαίρως πως τίποτα δε σου χαρίζεται, χωρίς σκληρή δουλειά, έτσι οι σπουδές μου και η συνεχής ενασχόληση με το τραγούδι, έφεραν καρπούς ευτυχώς.

Έχετε δηλώσει ότι το τραγούδι είναι ισχυρό όπλο. Είναι, όντως; Είναι ένα μέσο καταπολέμησης των αρνητικών συναισθημάτων; Ενώνει τον κόσμο;
Ένα τραγούδι μπορεί να εμπνεύσει έναν ολόκληρο λαό, να τον συμπονέσει, να τον ζεστάνει, να του δώσει ανάταση ψυχής, να εκφράσει αυτό που θα ήθελε να πει κι ο ίδιος, να είναι η παρηγοριά του και είναι, ξέρετε, δωρεάν. Τους Έλληνες δεν μας διακρίνει πιστεύω η συλλογικότητα, όμως με ένα τραγούδι στα χείλη μας, γινόμαστε όλοι ένα κι αυτό το έχουμε στο DNA μας. Επίσης, καλύτερα παράφωνος, παρά βουβός και άφωνος που λέει και το λαϊκό τραγουδάκι.

Πώς έχει επηρεάσει η κρίση το τραγούδι, αλλά και εσάς ως μουσικό; Ποια συναισθήματα εισπράττετε από το κοινό;
Σε μια κρίση σαν αυτή, που όλα γίνονται για μας χωρίς εμάς, είμαστε κι εμείς κοινό. Δεν είμαστε μακριά από αυτό που αισθάνεται ο ακροατής μας. Η δική μας, ωστόσο, αποστολή πιστεύω είναι να τον μεταφέρουμε σε ένα άλλο περιβάλλον, έστω και για αυτές τις δύο ώρες μιας συναυλίας και μακάρι… να καταφέρουμε να το πάρει μαζί του σπίτι του. Συναντώ ανθρώπους που δίνουν κάθε μέρα τον αγώνα τους με θάρρος, αυτοί θα ενθαρρύνουν και τον διπλανό τους, έτσι θα διώξουμε το φόβο, με την αλληλεγγύη την ψυχική και την υλική, κυρίως σε ανθρώπους ανήμπορους. Τώρα χρειάζεται να το κάνουμε αυτό.

Πώς είναι η σχέση σας με τη Λίνα Νικολακοπούλου; Η σχέση ανάμεσα σε στιχουργό και τραγουδιστή; Υπάρχει αλληλεπίδραση, εμπνέει ή επηρεάζει η μια πλευρά την άλλη;
Η σχέση μου με τη Λίνα Νικολακοπούλου έχει μακρά πορεία και τώρα πια είναι πιστεύω συγγενική. Όποιος ερμηνευτής συνεργάζεται με τη Λίνα, είναι τυχερός για πολλούς λόγους. Γιατί θα έχει πολύτιμο «λόγο» να τραγουδήσει, γιατί οι συνθέτες που επιλέγει η ίδια να συνεργαστεί είναι διαμάντια, όπως η Δάφνη Αλεξανδρή, μια μελωδός και μεγάλο δώρο ζωής για μένα η συνεργασία μας. Τρίτον, γιατί έχει ισχυρό καλλιτεχνικό ένστικτο και κεντάει τα φινιρίσματα σε ό,τι επιμελείται και επίσης είναι προστατευτική και ευγενική με όλους τους συνεργάτες, αλλά και απαιτητική ταυτόχρονα, για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ως προς το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, ευτύχημα σίγουρα είναι όταν ο ερμηνευτής καταφέρνει να εμπνεύσει τον δημιουργό.

Η πρώτη σας συμμετοχή στη δισκογραφία ήταν στο δίσκο «Του Πόθου και του Πάθους», με το τραγούδι «Λουλουδάκι του Χειμώνα». Μιλήστε μας για αυτό, αλλά και για τους βασικότερους σταθμούς στην πορεία σας έως τώρα.
Το καλοκαίρι του 1996 ο συνθέτης Τάσος Γκρούς με συναντά, με αφορμή την παράσταση «ΕΡΩΤΟΠΛΟΕΩ Β’» της χορογράφου Μαίρης Τσούτη στο θέατρο Αποθήκη, όπου τραγουδούσα. Αμέσως, με συστήνει στον παραγωγό Κώστα Χατζηδουλή και με καλούν να τραγουδήσω το «Λουλουδάκι του χειμώνα» ,το οποίο αγαπήθηκε αμέσως. Σημαντικοί σταθμοί στη ζωή μου είναι οι σπουδές μου και η δασκάλα μου Άννα Διαμαντοπούλου στο Εθνικό ωδείο Αθηνών, η μετεκπαίδευση και η εργασία μου στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, η δισκογραφική μου παρουσία με παραγωγό τον σπουδαίο Γιώργο Μακράκη με τρία προσωπικά άλμπουμ στην LEGEND RECORDS. Είναι η θητεία μου δίπλα στο Μανώλη Μητσιά, τον οποίο αγαπώ και θαυμάζω, η πολύχρονη συνεργασία με το συνθέτη Σταμάτη Κραουνάκη και τη Σπείρα -Σπείρα, η οποία επαναφέρεται κάθε φορά που χρειάζεται. Ακόμη, η συνεχής από το 2012 έως τώρα, συνεργασία μου με τη Λίνα Νικολακοπούλου και τη Δάφνη Αλεξανδρή, μια συνεργασία σημαντική για μένα, που έφερε και το τέταρτο προσωπικό μου άλμπουμ με τίτλο «ΧΕΙΡΟΛΑΒΕΣ», με παραγωγό αυτή τη φορά τη Λίνα Νικολακοπούλου, το οποίο περιέχει 18 τίτλους, και έτσι αισθάνομαι πως έχω ένα δυνατό κεφάλαιο στις αποσκευές μου ως ερμηνεύτρια.

Μιλήστε μου για τη συνεργασία σας με το Μανώλη Μητσιά και το Σταμάτη Κραουνάκη. Ήταν άνθρωποι καθοριστικής σημασίας στη ζωή σας;
Ο Μητσιάς και ο Κραουνάκης είναι πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Θα έλεγα ότι είναι δύο άλλοι κόσμοι, έχουν όμως κάτι κοινό, είναι και οι δυο έφηβοι στην καρδιά. Ο Μητσιάς ήταν πολύτιμη οδός για μένα, γιατί γνώρισα ένα πιο πλήρες ρεπερτόριο σπουδαίων Ελλήνων συνθετών και τραγούδια που συνήθως δεν ακούς εύκολα σε προγράμματα συναυλιών. Είναι σπουδαίος ερμηνευτής και νομίζω ο μόνος τραγουδιστής της γενιάς του που ξέρει απ’έξω και απαγγέλει τον Γκάτσο, τον Ελύτη, τον Ρίτσο. Στις περιοδείες μας το έκανε συνέχεια.

Ο Κραουνάκης ήταν ο τρίτος και ακριβός Δάσκαλος της ζωής μου, για τη σκηνή, το θέατρο, την ακρίβεια του ερμηνευτή, την ομαδική δουλειά, ένας γενναιόδωρος φίλος, που με τη συνεχή αγάπη του για το τραγούδι και το θέατρο, παρασύρει και όποιον το επιθυμεί, μαζί του, στο όνειρό του. Αρκετοί καλλιτέχνες έχουν δυναμώσει μέσα από το όνειρο του Κραουνάκη και μετά έφυγαν πιο ασφαλείς, για τα δικά τους βήματα κι αυτό είναι το δώρο του νομίζω.

Ποια η θέση σας στα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, αλλά και παγκοσμίως;
Στην κρίση, την οικονομική και την ηθική, που καλείται να αντιμετωπίσει ο Έλληνας; Θεωρείτε ότι οι πολίτες αντιδρούν ουσιαστικά;
Όπως λέει και η Λ. Νικολακοπούλου στις «ΧΕΙΡΟΛΑΒΕΣ»,

«ίσως σήμερα, ίσως αύριο
ίσως κάποιαν άλλη μέρα
για λογαριασμό μας κάποτε , κάποιος να φωνάξει αέρα»

και πιο πρόσφατα στους «Πίνακες» σε μουσική Θ. Μικρούτσικου
«πάνω σ’άσπρους τοίχους κρεμασμένοι
πίνακες που δείχνουνε τη φύση
είμαστε όλοι κάπως γκρεμισμένοι
άμαχους μας έχουνε νικήσει».

Κρίση αξιών θα έλεγα εγώ, είναι πιο σοβαρό. Η διάλυση αρχίζει από μέσα μας, αν δε φροντίσουμε το μυαλό μας, την τροφή μας, το σπίτι μας, την αγάπη μέσα σε αυτό κι όχι το φαίνεσθαι έξω από αυτό. Αν δεν φροντίσουμε την ποιότητα στις σχέσεις μας, τι θα μείνει μέσα μας να μας δίνει όραμα για τη ζωή μας, δύναμη και παρηγοριά. Φτάσαμε να αποδεχόμαστε την διάλυση του συστήματος σαν κάτι φυσικό, γιατί το αφήσαμε να κλέψει την ανθρωπιά μας.

Πιστεύω ότι ελπίδα υπάρχει σε ένα τελείως άλλο σύστημα συναλλαγών και ισορροπιών, πιο ανθρωποκεντρικό, όπως γινόταν παλιά στα «λιμάνια» του πλανήτη που ήταν τα κέντρα του εμπορίου και της επικοινωνίας και η επαφή των κοινωνιών και των οικονομιών ήταν πιο ουσιαστική κι όχι φούσκα, όπως σήμερα. Πρέπει να κάνουμε επανασχεδιασμό ως κοινωνίες και επανεκκίνηση και νομίζω θα γίνει αυτό από ανάγκη.

Μιλήστε μας για τη συμμετοχή σας στις Βραδιές Λόγου και Μουσικής στη Σφίγγα.
«Λάμπα θυέλλης «είναι ο τίτλος που έδωσε η Λίνα Νικολακοπούλου σε αυτές τις βραδιές, σα μια συμβολική έννοια και πρόθεση, όπως λέει. Για να υπάρχει πάντα ένα αναμμένο φως στη σκέψη μας κι ένα σημείο συνάντησης γύρω από πρόσωπα, λόγια και τραγούδια που μας δίνουν χαρά και δύναμη.

Έχω την χαρά να τραγουδώ με έναν ερμηνευτή που με συγκινεί, τον Θοδωρή Βουτσικάκη, ένα ρεπερτόριο που αγαπάμε και επιμελήθηκε η Λίνα Νικολακοπούλου. Οι μουσικοί μας, Παντελής Ντζιάλας κιθάρα – ενορχηστρώσεις, ο Βασίλης Δρογκάρης στο ακορντεόν και η Ευαγγελία Μαυρίδου στο πιάνο. Αυτή την Τετάρτη, 15 Μαρτίου, μαζί μας θα είναι ο Γιώργος Βέης (ποιητής – διπλωμάτης) σε μία κουβέντα για την ποίηση, την άλλη Τετάρτη 22 Μαρτίου ο Θάνος Μικρούτσικος με τη Μυρσίνη Ζορμπά (συγγραφέας – Επικεφαλής του δικτύου για τα δικαιώματα του παιδιού σε μία συζήτηση για τον πολιτισμό και τέλος η συγγραφέας Μάρω Δούκα, στις 29 Μαρτίου, με θέμα συζήτησης «Πεζός λόγος εφ’ όλης της ύλης».

Πληροφορίες
Λόγος και μουσική για τις Τετάρτες του Μαρτίου στη Σφίγγα, με την υπογραφή της Λίνας Νικολακοπούλου.
8 μ.μ. με 9.15 μ.μ. θα γίνεται η συνομιλία με τον καλεσμένο και 9.30μ.μ μέχρι 11μ.μ θα ακούμε μουσική και τραγούδια.

Μουσική σκηνή Σφίγγα
Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής
(είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13)

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2114096149, 6987844845
sfigamusic@gmail.com
Ώρα έναρξης: 20.00
Τιμή εισόδου: 10 ευρώ με μπύρα ή κρασί

entertainment.in.gr