Πέντε εισαγγελείς, 440 θανατικές ποινές

Στις 2 Ιουλίου συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την ημέρα εκείνη του 1976 που το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απεφάνθη υπέρ της νομιμότητας της θανατικής ποινής, με την εσχάτη των ποινών να μπαίνει ξανά σε εφαρμογή στο σύστημα σωφρονισμού της χώρας.

Με αφορμή την αλγεινή αυτή επέτειο, το Fair Punishment Project της Νομικής Σχολής του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ εξέδωσε πριν μερικές ημέρες μια μελέτη με τίτλο «Οι Πέντε Πιο Θανατηφόροι Εισαγγελείς των ΗΠΑ».

Στην συγκεκριμένη μελέτη γίνεται ειδική μνεία στο νομικό έργο των πέντε αυτών εισαγγελέων ενώ δίνεται έμφαση στο γεγονός πως αυτοί οι πέντε άνθρωποι ευθύνονται για συνολικά 440 καταδικαστικές ποινές εις θάνατον -δηλαδή περίπου το ένα εικοστό των θανατικών ποινών που έχουν επιβληθεί στη χώρα απ’ το 1976 μέχρι σήμερα, που είναι 8.038.

Οι πέντε αυτοί εισαγγελείς είναι ο Τζο Φρίμαν Μπριτ από τη Βόρεια Καρολίνα, ο Ντόνι Μάιερς από την Νότια Καρολίνα, ο Μπομπ Μέισι από την Οκλαχόμα, η Λιν Εϊμπραχαμ από τη Φιλαδέλφεια και ο Τζόνι Χολμς από το Τέξας.

Όπως μάλιστα σημειώνει το άρθρο της Guardian, «οι πέντε αυτοί άνθρωποι είχαν ως κοινό τους χαρακτηριστικό την ακόρεστη όρεξη τους να επιβάλουν την έσχατη των ποινών σε άντρες και γυναίκες κατηγορούμενους».

Ο πλέον κλασικός τύπος εισαγγελέα-τιμωρού ήταν ο Μπομπ Μέισι. Μέχρι το θάνατο του το 2011, ο Μέισι ήταν γνωστός κι ως Κάουμπόι Μπομπ, επειδή ντυνόταν πάντα με τον ίδιο τρόπο: καουμπόικες μπότες, καουμπόικο καπέλο, μαύρη γραβάτα, λευκό πουκάμισο και μαύρο κοστούμι. Μόνο τα σπιρούνια του έλειπαν…

Ως εισαγγελέας της Οκλαχόμα επί 21 συναπτά έτη, ο Μέισι καταδίκασε σε θάνατο 54 ανθρώπους, εκ των οποίων οι 30 εκτελέστηκαν είτε στην ηλεκτρική καρέκλα, είτε με ένεση. Ο ίδιος δεν επεδείκνυε κανένα ηθικό φραγμό ή μεταμέλεια για τις αποφάσεις του, μην διστάζοντας μάλιστα να καταδικάσει σε θάνατο και έναν 16χρονο, τον Σον Σέλερς.

Το γεγονός πως εκ των υστερών αποδείχτηκε πως σχεδόν το 30% των καταδικαστικών του αποφάσεων αμφισβητήθηκε σε επίπεδο Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σημείο που τουλάχιστον τρεις καταδικασθέντες να αθωωθούν προτού φτάσουν στην ηλεκτρική καρέκλα, είναι ένα στοιχείο που θα έπρεπε να τον βάλει σε σκέψεις…

Εξίσου άτεγκτος και υπέρ το δέον αυστηρός ήταν και ο Μπριτ, που στα 14 χρόνια της νομικής του καριέρας πέτυχε να καταδικάσει σε θάνατο 38 ανθρώπους.

Ο Μπριτ, που πέθανε πριν δυο μήνες, έλεγε με κυνισμό πως «στον καθένα από μας ενυπάρχει μια εσωτερική φλόγα που ζητάει την διατήρηση της ανθρώπινης ζωής με κάθε κόστος. Ο ρόλος του εισαγγελέα είναι να σβήσει άπαξ και δια παντός αυτή την φλόγα»!

Ο Μπριτ δεν δίστασε να καταδικάσει σε θάνατο δυο εφήβους με νοητική στέρηση, τον 15χρονο Λεον Μπράουν και τον 19χρτονο Χένρι Μακόλουμ, οι οποίοι στην πορεία αθωώθηκαν.

Ο Μάιερς, ο μόνος εκ των πέντε που συνεχίζει να είναι ενεργός μέχρι και σήμερα, στα 38 χρόνια της νομικής του καριέρας έχει καταδικάσει σε θάνατο 39 ανθρώπους.

Είναι τόσο πολύ υπέρμαχος της θανατικής ποινής ώστε το γραφείο του κοσμεί ένα πρες-παπιέ σε σχήμα ηλεκτρικής καρέκλας (!), ενώ είναι γνωστό πως κι αυτός συχνά πυκνά «ανακατεύει» κατά το δοκούν την νομική διαδικασία, καταφεύγοντας σε σκιώδεις πρακτικές προκειμένου να πετύχει την καταδίκη των κατηγορουμένων.

Η Λιν Εϊμπραχαμ είναι ευρύτερα γνωστή στους νομικούς κύκλους ως «Βασίλισσα του Θανάτου» κι είναι αλήθεια πως έχει κερδίσει με το σπαθί της το παρατσούκλι αυτό, έχοντας καταδικάσει σε θάνατο 108 ανθρώπους. Η ίδια έχει δηλώσει πως δεν μετανιώνει για καμία από τις 108 καταδίκες που πέτυχε.

Τέλος, ο Τζόνι Χολμς αποτελεί μια κατηγόρια μόνος του, καθώς είναι ένας πραγματικός «Άγγελος του Θανάτου», χειρότερος του ναζιστή γιατρού Γιόζεφ Μένγκελε: στα 21 χρόνια της θητείας του (1979-2000) ως εισαγγελέας της κομητείας Χάρις του Τέξας έχει καταδικάσει σε θάνατο 201 ανθρώπους.

Μάλιστα, όπως σημειώνει η μελέτη του Χάρβαρντ, «όταν ο Χολμς πήρε σύνταξη, οι θανατικές ποινές σημείωσαν δραματική μείωση κι από τις 12 σε ετήσια βάση έπεσαν σε μόλις μια ετησίως. Αυτό σημαίνει πως η επιβολή θανατικής ποινής στις ΗΠΑ είναι ένα σύστημα που τροφοδοτείται κυρίως και πρωταρχικώς από την προσωπικότητα του εκάστοτε εισαγγελέα».

«Μέχρι σήμερα η θανατική ποινή στη χώρα εξακολουθεί να παραμένει ένα πρόβλημα που συνδέεται με την προσωπικότητα κάποιων εισαγγελέων που δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο ή εξαντλούν κάθε αυστηρότητα στην επιβολή του νόμου, λαμβάνοντας τον ρόλο τον αυτόκλητου τιμωρού», καταλήγει με νόημα η μελέτη.

Κωνσταντίνος Τσάβαλος

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ