Η Σοφία Μαυραγάνη δημιουργεί «Σάλο» στο Φεστιβάλ Αθηνών

Μαρία Πετροπούλου

«Το σώμα είναι το πιο ικανό εργαλείο για τη μεταφορά εικόνων, συναισθημάτων και καταστάσεων» επισημαίνει η Σοφία Μαυραγάνη, σκηνοθέτιδα του έργου «Σάλος», που θα παρουσιαστεί στις 4 και 5 Ιουλίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Τρεις άνθρωποι αφηγούνται την ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για την ακρίβεια, αποτυπώνουν την αίσθησή τους για την πορεία της ΕΕ από την ίδρυσή της έως σήμερα.

Η χορογραφική σύνθεση της Σοφίας Μαυραγάνη εξετάζει τη λειτουργία του βουβού κύματος στο πεδίο της ιστορικής πραγματικότητας. «Η ΕΕ διανύει την πιο μακροχρόνια περίοδο ειρήνης που έχει σημειωθεί ποτέ στην ιστορία της και παρά τις ισχυρές δονήσεις που δέχεται τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να μην έχει δεχτεί το ξέσπασμα του σαρωτικού βουβού κύματος».

«Σάλος» αποκαλείται το βουβό κύμα, κοινώς η αποθαλασσιά, ένα κύμα δηλαδή που υπάρχει χωρίς να αιτιολογείται από τις παρούσες καιρικές συνθήκες, αλλά οφείλεται σε ανέμους που έχουν προηγηθεί χρονικά ή που συνέβησαν σε άλλες περιοχές.

Η δημιουργός τοποθετείται σχετικά με το «βουβό» αυτό κύμα που «κοιτά» την Ευρωπαϊκή Ένωση και μιλά για τους σημαντικότερους σταθμούς της, αλλά και για τις αξίες της.

Παράλληλα, εξηγεί πως κατέληξε στη σύλληψη της συγκεκριμένης ιδέας, καθώς και στον ιδιαίτερο τρόπο που επέλεξε για να την αποδώσει, μέσω τριών χορευτών-ερμηνευτών.

Λέτε ότι ο «Σάλος» είναι το βουβό κύμα. Είναι όντως βουβό το «κύμα» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη του 2016;

Το βουβό κύμα είναι ένα φυσικό φαινόμενο της θάλασσας. Το ενδιαφέρον του είναι κυρίως η παραδοξότητά του σε σχέση με το χρόνο και το χώρο, δηλαδή σε σχέση με το συσχετισμό των γεγονότων. Η ιδέα της παράδοξης αλλά ταυτόχρονα οργανικής συσχέτισης των γεγονότων οδηγεί άμεσα σε ιστορικές α-συνέχειες. Στην Ιστορία ανακαλύπτει κανείς πολλές. Μια τέτοια είναι για μένα η περίπτωση της Ευρωπαικής Ένωσης, η οποία διανύει τη μεγαλύτερη περίοδο ειρήνης στην ιστορία της. Είναι εύλογο να φανταστεί κανείς βουβούς κυματισμούς να τη διατρέχουν στο χρόνο και το χώρο.

«Το βουβό κύμα οφείλεται σε ανέμους που έχουν προηγηθεί». Ποιοι είναι αυτοί οι άνεμοι, κατά τη γνώμη σας;

Μιλώντας πάντα μεταφορικά, οι «άνεμοι» κατά τη γνώμη μου εντοπίζονται στη περίοδο του τέλους του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και των εμφύλιων πολέμων. Δεν είμαι σίγουρη ότι τα γεγονότα της εποχής εκείνης έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους.

Λέτε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να μην έχει δεχτεί το ξέσπασμα του σαρωτικού βουβού κύματος, παρά τις ισχυρές δονήσεις. Ποιο θα ήταν για εσάς δείγμα του «σαρωτικού κύματος»;

Μιλώντας υποθετικά τώρα και πάντα σε σχέση με την ΕΕ, σαρωτική έκβαση με ό,τι αυτό συνεπάγεται θα ήταν η διάλυσή της. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι ποιο είναι το πρόσιμο μιας τέτοιας έκβασης.

Ποιους θεωρείτε τους σημαντικότερους σταθμούς στην ιστορία της ΕΕ;

Η χρονική στιγμή που μου έχει εντυπωθεί είναι η υπογραφή της συνθήκης άνθρακα και χάλυβα το 1951. Το γεγονός πριν από τα γεγονότα.

Όραμα της ΕΕ ήταν η ειρήνη, η σταθερότητα και η ένωση. Είναι εξασφαλισμένες αυτές οι αξίες σήμερα, θεωρείτε;

Θεωρώ πώς όχι.

Μιλήστε μας για τον «Σάλο», για τη χορογραφική αυτή σύνθεση. Πώς την οραματιστήκατε;

Η αλήθεια είναι ότι το έργο αυτό δεν το οραματίστηκα. Προέκυψε μέσα από την ανάλυση της έννοιας του βουβού κύματος σε κρυφή συνομωσία με τα μαθήματα ιστορίας που κάνω τα τελευταία τρία χρόνια. Αποδείχθηκε αναπόφευκτη η κατάληξη στο ιστορικό παράδειγμα της Ευρωπαικής Ένωσης, αλλά είχε τεράστιο ενδιαφέρον η διαδικασία και τα στάδια που περάσαμε για να φτάσουμε εκεί.

Πώς θα επιτύχει το σκοπό της μέσω της κίνησης και της σωματικής εκφραστικότητας;

Θεωρώ το σώμα το πιο ικανό εργαλείο για τη μεταφορά εικόνων, συναισθημάτων και καταστάσεων. Προς αυτή την κατεύθυνση δουλεύεται και το έργο.

Πώς οι τρεις νέοι αυτοί άνθρωποι θα αφηγηθούν την ιστορία της ΕΕ;

Οι ερμηνευτές του έργου δεν αφηγούνται την ιστορία, αποτυπώνουν την αίσθησή μας για τη πορεία της ΕΕ από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα. Το πώς θα το δείτε επί σκηνής.

Έχετε δραστηριοποιηθεί διεθνώς και τα έργα σας έχουν πραγματοποιήσει πολλές «στάσεις». Ελλάδα, Ολλανδία, Λατινική Αμερική. Ποιο μέρος ξεχωρίζετε από όλα αυτά; Ποιο αναδεικνύει καλύτερα, θεωρείτε, το ιδιαίτερο ύφος της δουλειάς σας;

Αν και δε ξεχωρίζω κανένα μέρος, ξεχωρίζω τελικά την Αργεντινή. Αυτό που με ελκύει εκεί είναι το ακατέργαστο, ζουμερό και προσωπικό στοιχείο που κυριαρχεί. Ίσως αυτό να αναδεικνύουν και τα έργα μου και γι’ αυτό να υπάρχει αυτή η παράδοξα βουβή σύνδεση.

Τι είναι αυτό που σας ώθησε στην ενασχόληση με το χορό και το dance making; Ποια εσωτερική ανάγκη;

Αν και πολύ γρήγορα, στα έξι μου χρόνια σταμάτησα χωρίς δεύτερη σκέψη τα μαθήματα μπαλέτου, πολύ αργότερα όταν βρεθηκα τυχαία σε ενα μάθημα αυτοσχεδιασμού η σχέση μου με την κίνηση/χορό αναζωπυρώθηκε και παρέμεινε αναμμένη από τότε. Η επιλογή της κατεύθυνσης του δημιουργού έγινε γιατί με ενδιέφερε και με εξίταρε περισσότερο από αυτή του ερμηνευτή.

Το έργο «Σάλος» παρουσιάζεται στις 4 και 5 Ιουλίου στον χώρο Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Περισσότερες πληροφορίες:
http://greekfestival.gr/gr/events/view/sofia-mauragani-2016

entertainment.in.gr