Μαρία Παπαγεωργίου: Η επιβίωση μέσω της τέχνης αγγίζει τα όρια του ανέφικτου

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

«Δεν θα αναγκαστώ να κάνω κάτι στη σκηνή αν δεν το επιθυμώ. Προτιμώ να έχω μια δεύτερη εργασία, όπως και έχω, από το να συμβιβάζομαι με δεύτερης διαλογής παραστάσεις που δεν προσφέρουν τίποτα…»
Τη χαρισματική φωνή, από τις καλύτερες της νεότερης γενιάς, της Μαρίας Παπαγεωργίου τη συναντάμε κάθε Δευτέρα στο Σταυρό του Νότου, σε μια μουσική παράσταση που την αντιπροσωπεύει απόλυτα και φαίνεται:
«Μέσα από τραγούδια που αγαπάμε, και με ένα κοινό εξαιρετικών ακροατών, οι Δευτέρες μας σηματοδοτούν πια την αρχή της εβδομάδας με μουσική, χαμόγελα και αυθορμητισμό».

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε συναντάμε στο Σταυρό του Νότου. Ένας οικείος χώρος για εσένα. Πώς κυλάνε λοιπόν τα βράδια της Δευτέρας εκεί;
«Στα τέλη του 2013 είχαμε κλείσει 3 παραστάσεις στο Σταυρό του Νότου. Κανείς μας δεν περίμενε τότε ότι θα συνεχίζαμε 3 ολόκληρα χρόνια και πως θα γινόταν σιγά σιγά το δεύτερο σπίτι μας. Μέσα από τραγούδια που αγαπάμε, και με ένα κοινό εξαιρετικών ακροατών, οι Δευτέρες μας σηματοδοτούν πια την αρχή της εβδομάδας με μουσική, χαμόγελα και αυθορμητισμό».

Μαρία, θεωρείσαι μια από τις καλύτερες φωνές της νεότερης γενιάς ερμηνευτών, ενώ έχεις παρουσιάσει τη δική σου πρόταση σε τραγούδια-διαμάντια του «χθες» όπως τα «Ξημερώνει» και «Μια πόλη Μαγική». Θεωρείς ότι ήταν μια αναμέτρηση από την οποία βγήκες νικήτρια;
«Ναι, γιατί νίκη σημαίνει να έχεις την ελευθερία να προσεγγίζεις ένα τραγούδι μέσα από τη δική σου αλήθεια, όσο «μεγάλο» και αν είναι, να αγαπιέται από τους ακροατές, αλλά και να μπορείς να το εντάξεις μέσα στην αισθητική του υπόλοιπου προγράμματός σου. Νίκη και δύναμη είναι να μαθαίνεις ότι οι ίδιοι οι εν ζωή δημιουργοί των τραγουδιών αυτών επιδοκιμάζουν την προσπάθεια σου αυτή».

Πώς πρέπει να προσεγγίζει, κατά τη γνώμη σου, ένας σύγχρονος μουσικός και ερμηνευτής, τραγούδια-σταθμούς του «χθες» και ποια όρια δεν πρέπει να υπερβεί;
«Δεν πρέπει να υπερβαίνουμε τα όρια των δικών μας αρχικά βιωμάτων, αλλά και τα όρια της αλήθειας του τραγουδιού. Αν είμαστε υπερβολικοί στις ερμηνείες μας τότε καταντάμε γελοίοι! Το πιο δύσκολο στο να πετύχεις εναρμονισμένο αποτέλεσμα είναι να κρατήσεις το βαθύ νόημα του κομματιού και να το φέρεις στα μέτρα σου. Να μην γίνεις ούτε γραφικός, αλλά ούτε και αδιάφορος. Το εσωτερικό μας φίλτρο, αυτή είναι η δυσκολία των ερμηνευτών. Πόσο καλά το ακούμε»;

Στις επιλογές που κάνεις λειτουργείς περισσότερο με το συναίσθημα ή με τη λογική;
«Ξεκινώ από τα συναίσθημα. Μετά φιλτράρω τα συναισθήματα μου με τη λογική».

Σήμερα ένας καλλιτέχνης καλείται συχνά να προωθήσει ο ίδιος τη δουλειά του μέσω του διαδικτύου ή με όποια μέσα διαθέτει και μπορεί. Είναι κάτι το οποίο κάνεις κι εσύ, δίνεις βαρύτητα ή σε κουράζει; Είναι αδικημένη η δική σας γενιά τραγουδοποιών;
«Η μόνη αδικία είναι ότι δεν υπάρχει καταναλωτικό κοινό στις μέρες μας. Αυτό, βάσει οικονομικών και μόνο όρων, σημαίνει ότι η επιβίωση μέσω της τέχνης αγγίζει τα όρια του ανέφικτου. Άρα πόσο ελεύθερος να νιώσει πραγματικά κάποιος έτσι ώστε να δημιουργήσει σε βάθος; Εγώ έχω αποδεχθεί πια πως «ανεβάζω μια παράσταση» σημαίνει κάνω επιμέλεια προγράμματος μόνη μου, ενορχηστρώνω, τραγουδάω, παίζω 3 όργανα, κάνω τους δίσκους ως αυτοπαραγωγή, ασχολούμαι με την γενικότερη προώθηση και επικοινωνία της δουλειάς μου. Και είμαι ευτυχισμένη που έχω μια ομάδα ανθρώπων να με στηρίζει σε όλο αυτό, χωρίς να περιμένω σωτήρες. Ναι, θα προτιμούσα να μένω πιο πολύ στο δημιουργικό κομμάτι και όχι στα υπόλοιπα, αλλά βλέπω ότι με αργά και σταθερά βήματα όλοι παίρνουν το δικό τους ρόλο».

Μαρία, όσα επιλέγεις να παρουσιάσεις πάνω στη σκηνή, είναι και όσα επιλέγεις να ακούσεις ή να σιγοτραγουδήσεις στον προσωπικό σου χώρο; Θα σε βλέπαμε σε κάτι διαφορετικό ίσως πάνω στη σκηνή, ακόμα και αν σε ανάγκαζαν οι συνθήκες;
«Δεν θα αναγκαστώ να κάνω κάτι στη σκηνή αν δεν το επιθυμώ. Προτιμώ να έχω μια δεύτερη εργασία, όπως και έχω, από το να συμβιβάζομαι με δεύτερης διαλογής παραστάσεις που δεν προσφέρουν τίποτα. Έχω κάνει παιδικές παραστάσεις, χοροθέατρο, funk και fusion, έχω περάσει πολλά χρόνια σε ταβέρνες και μπουάτ. Οι παραστάσεις μας στον Σταυρό του Νότου αντιπροσωπεύουν εν πολλοίς τη Μαρία, έχω όμως ακόμα πολλά στο μυαλό μου να κάνω! Και ευτυχώς δεν έχω πει ποτέ κανένα τραγούδι που να μην το γουστάρω 100%».

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το νέο σου single με τίτλο «Μνήμη», ένα φλερτ με την παράδοση όπως διαβάζουμε χαρακτηριστικά. Πόσο κοντά νιώθεις σε πιο παραδοσιακούς ήχους και ακούσματα;
«Φαντάσου μια εικόνα με έναν άνθρωπο να πορεύεται μπροστά και αυτά τα βήματα να τον οδηγούν πίσω στις ρίζες του. Έτσι νιώθω μεγαλώνοντας».

Με αφορμή τον τίτλο και τους στίχους θέλω να σε ρωτήσω τι «παιχνίδια παίζει η μνήμη» η δική σου.
«Ευτυχώς μου σακατεύει ακόμα τα γόνατα σε κάποια αλάνα. Αλλιώς θα είχα τρελαθεί».

Εκτός από τη «Μνήμη» τι άλλο περιλαμβάνει η νέα δισκογραφική σου πρόταση;
«Περιλαμβάνει άλλο ένα τραγούδι του Σταύρου Ρουμελιώτη, τέσσερα του μόνιμου συνεργάτη μου Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη και άλλο ένα τραγούδι -απόρροια της απρόσμενης συνεργασίας μου με έναν μαθητή μου-, τον Τιμολέοντα Γκέτσο! Το μεγαλύτερο μέρος των ηχογραφήσεων είναι ζωντανό και έχουμε αρχίσει ήδη να παρουσιάζουμε πολλά από αυτά στις Δευτεριάτικες παραστάσεις μας στο Club του Σταυρού του Νότου».

entertainment.in.gr