Ιστορίες προσφύγων: «Δεν θέλω να πεθάνω σε αυτή τη φουσκωτή βάρκα»

Όταν ο Μοχάμεντ Νοφάλ Γιασίν από τη Συρία αντίκρυσε το μαχαίρι που απειλούσε τον ίδιο και την οικογένειά του για να μπουν στην ήδη υπερφορτωμένη φουσκωτή βάρκα, φοβήθηκε ότι είχε κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του.

Ήταν τότε που συνειδητοποίησε ότι οι διακινητές του είχαν πει ψέματα.

«Μου είχαν πει ότι θα ήταν μόνο 35 άνθρωποι στη βάρκα» λεέι ο 40χρονος Μοχάμεντ, φούρναρης, που τράπηκε σε φυγή μαζί με τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά τους, ηλικίας 4 έως 8 ετών, από τον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό Γιαρμούκ κοντά στη Δαμασκό. «Όταν είδαμε μέσα στη βάρκα πάνω από 60 άτομα, αρνηθήκαμε να μπούμε μέσα».

Το θαλάσσιο ταξίδι τού είχε στοιχίσει 3.400 δολάρια αλλά είχε προετοιμαστεί να χάσει τα χρήματα. Όμως το μόνο που έβλεπε ήταν αυτό το μαχαίρι, που τον έσπρωχνε για να μπει στη βάρκα.

Η μία από τις τετράχρονες δίδυμες κόρες του έκλαιγε και έλεγε ότι ήθελε να γυρίσει στο σπίτι. Στο μεταξύ, ο οχτάχρονος γιος του φώναζε: «Δε θέλω να πεθάνω σε αυτή τη φουσκωτή βάρκα».

Ήταν 1:30 η ώρα τη νύχτα και μόλις είχαν βγει μετά από μια τρίωρη διαδρομή από ένα φορτηγάκι χωρίς παράθυρα. Βρίσκονταν τώρα κάπου κοντά στην τουρκική πόλη Τσεσμέ και η υπερφορτωμένη φουσκωτή βάρκα των διακινητών τούς περίμενε.

Ο Μοχάμεντ συνειδητοποίησε όμως ότι δε μπορούσαν να μείνουν εκεί. Πίσω τους υπήρχε μόνο δυστυχία. Δεν μπορούσαν να επιστρέψουν «πίσω». Δεν υπήρχε κάποιο σπίτι για να γυρίσουν. Οπότε μπήκαν έντρομοι μέσα στο φουσκωτό.

Η οικογένειά του τράπηκε σε φυγή εξαιτίας του πολέμου στον οποίο είχαν ήδη χάσει τη ζωή τους οι γονείς του το 2013, όταν το σπίτι τους βομβαρδίστηκε. Ο φούρνος που είχε μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του ισοπεδώθηκε από τις βόμβες. Ακόμα και το σπίτι ενός συγγενή, όπου είχαν καταφύγει, βρέθηκε κι αυτό ανάμεσα στα πυρά.

Οι φόβοι των παιδιών για τη βάρκα τελικά αποδείχθηκαν βάσιμοι. Πενήντα λεπτά αφότου ξεκίνησαν το ταξίδι, μέσα στη νύχτα, έμειναν από καύσιμα.

Όμως, μέσα στην ατυχία τους στάθηκαν τυχεροί. Το ελληνικό Λιμενικό Σώμα τούς περισυνέλλεξε. Και η τύχη τους χαμογέλασε για μια ακόμη φορά, όταν μετά τη διάσωση η οικογένειά τους μεταφέρθηκε στη Χίο.

Η οικογένεια του Μοχάμεντ τώρα ελπίζει ότι τα χειρότερα ανήκουν πλέον στο παρελθόν και μπορούν επιτέλους να πουν αντίο στον πόλεμο που τους μετέτρεψε σε πρόσφυγες δύο φορές. Ο Μοχάμεντ λέει ότι θα είναι πάντα ευγνώμων απέναντι στους έλληνες λιμενικούς.

«Μας έσωσαν. Ήταν πολύ ευγενικοί. Τους ευγνωμονούμε πάρα πολύ» λέει.

*Από τις ιστορίες προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ