Προμηθέας Αλειφερόπουλος: «Δεν επιθυμώ να γίνω κάποια ιερή μορφή του θεάτρου»

Είσαι ένας νέος ηθοποιός με απαιτητικούς ρόλους στο ενεργητικό του. Μίλησέ μας για την εμπειρία σου από τη συμμετοχή στην παράσταση «Βασιλιάς Ληρ»…
Ο «Βασιλιάς Ληρ» ήταν μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Συνεργάστηκα με έναν χαρισματικό σκηνοθέτη. Ήταν η πρώτη παράσταση στην οποία έπαιξα μετά από τρία χρόνια απουσίας μου από το χώρο του θεάτρου. Δεν μου είχε ξανασυμβεί αυτό από την ηλικία των 12 ετών που παίζω. Ένιωσα κρύος όταν δοκίμασα να αυτοσχεδιάσω. Απείχα από αυτά παρά το ότι εξασκούσα τα εκφραστικά μου μέσα στο σινεμά. Αυτό είναι ωστόσο ένα άλλο σύμπαν όπου με ενδιέφερε να εξασκηθώ. Για την ηλικία μου έχω κάνει πολλές παραστάσεις. Είχα την τύχη να δουλέψω με πολλούς σκηνοθέτες.

Τι κρατάς από τη συνεργασία σου με το Γιώργο Κιμούλη;
Είναι ο ηθοποιός που από το ξεκίνημά του επηρέασε την υποκριτική μέθοδο στην Ελλάδα. Είναι χαρισματικός και πολύ ευχάριστος στην παρέα. Μαθαίνεις από αυτόν συνυπάρχοντας μαζί του πάνω στη σκηνή.

Τι σε ανησυχεί στα σημερινά θεατρικά δεδομένα;
Πολλά με ανησυχούν, όχι μόνο με το θέατρο. Έχω την αίσθηση ότι πολλοί παραγωγοί εκμεταλλεύονται την κρίση και επαγγελματίες αμείβονται σαν ερασιτέχνες.

Ποια παράσταση σού χάρισε την πλουσιότερη εμπειρία;
Νομίζω το «Ξύπνημα της άνοιξης» ήταν ο μεγαλύτερος σταθμός. Ήμουν 26 ετών και δούλευα τέσσερα χρόνια ως ηθοποιός. Ήταν η πιο πλούσια εμπειρία που είχα θεατρικά. Tόσο η συνεργασία με το Νίκο Μαστοράκη όσο και το έργο μου άρεσαν πολύ.

Στο έργο όμως γνώρισες και τη δυσάρεστη εμπειρία της απώλειας με το θάνατο του συμπρωταγωνιστή σου, Κωσταντίνου Παπαχρόνη…
Η απώλεια έπαιξε τεράστιο ρόλο στην όλη εμπειρία. Ήταν ό,τι πιο σοκαριστικό έχει συμβεί στη ζωή μου. Εάν συνυπολογίσεις ότι κι εγώ είμαι μηχανόβιος. Χάθηκε ένας φίλος μου στην τρίτη εβδομάδα παραστάσεων που αρχίζεις να ευχαριστιέσαι. Ήταν ό,τι πιο δύσκολο μου έχει συμβεί.

Πώς επηρέασε το δυσάρεστο αυτό γεγονός τη ψυχολογία σου;
Με γονάτισε, με έριξε σε βαθιά κατάθλιψη όλo αυτό. Μετά από 6- 7 μήνες ζήτησα βοήθεια ψυχοθεραπευτή.

Πώς θυμάσαι τον εαυτό σου την περίοδο εκείνη;
Είχα κατάθλιψη εκείνη την περίοδο. Ένιωθα ότι δεν χαίρομαι τίποτα. Δεν μπορούσα να χαρώ τίποτα και το είχα αποδεχτεί. Δεν θεωρώ, βέβαια, ότι όλο αυτό προκλήθηκε από το θάνατο του Παπαχρόνη. Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα . Έκανα, όμως, γρήγορα μεγάλα βήματα. Πόσος καιρός χρειάστηκε ώστε να ξεπεράσεις όλο αυτό που σου συνέβαινε; Μετά από ένα πεντάμηνο ψυχοθεραπείας. Έκανα άλματα στη ψυχολογία μου. Όταν έχεις περάσει κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να φύγει εντελώς. Παραμένει μια ροπή, αλλά έχουν αλλάξει οι μηχανισμοί αντιμετώπισης.

Θυμάσαι κάτι ακραίο από την εποχή εκείνη;
Η κατάθλιψη δεν έχει ακραία χαρακτηριστικά. Είναι ένα βούλιαγμα, γι’αυτό και γέλαγα όταν άκουσα ότι ο πιλότος από κατάθλιψη έριξε το αεροπλάνο και σκότωσε εκατοντάδες άτομα. Κάποια χαρακτηριστικά της κατάθλιψης, που δυστυχώς είναι χρήσιμα και για τη δουλειά μου , έρχονται όταν έχω να αντιμετωπίσω κάτι δύσκολο. Αυτό είναι κάτι που με βασανίζει και πάντα θα το παλεύω. Δεν επιθυμώ, από την άλλη, να γίνω κάποια ιερή μορφή του θεάτρου με την έννοια της παντελούς απουσίας της προσωπικής ζωής.

Πώς και δεν επιθυμείς να γίνεις κάποια «ιερή μορφή του θεάτρου»;
Έχω την αίσθηση ότι οι άνθρωποι που άφησαν μια ιστορία σε διάφορους τομείς, υπήρξαν στη συντριπτική πλειοψηφία τους δυστυχισμένοι. Δεν σημαίνει ότι δεν έχω τη φιλοδοξία, αλλά είναι και το γήινο κομμάτι που δεν θα ήθελα να το ξεχνάω.

Το «Γάλα», που πρωταγωνίστησες, είναι μια ταινία που σε άγγιξε;
Ο ρόλος ήταν πολύ ιδιαίτερος, ξεπερνούσε τα όρια μιας ασθένειας. Ήρθε σε νεαρή ηλικία, με απειρία ως προς τους κώδικες υποκριτικής στον κινηματογράφο. Απαιτούσε θορυβώδη ερμηνεία, ενώ γνωρίζω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι κέρδος για έναν ηθοποιό στον κινηματογράφο.

Μίλησέ μας για τα επόμενά σου σχέδια…
Αυτή τη στιγμή κάνω πρόβες για το «Ρήσο» του Ευριπίδη που θα ανέβει όλο τον Ιούλιο στο Λύκειο του Αριστοτέλη σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου και με ένα θίασο νέων , νεότερων και από μένα, ατόμων. Πρόκειται για μια ομαδική δουλειά. Για του χρόνου σχεδιάζουμε μια δουλειά με το Μανώλη Μαυροματάκη και το Θάνο Τοκάκη. Θα είναι από ό,τι φαίνεται διασκευή ξένου μυθιστορήματος. Το θέλαμε πολύ.

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου