«Πολύ κοντά στο σήμερα η »Αλεξάνδρεια», διαχρονική η εμμονή για εξουσία»

Οι ηθοποιοί της παράστασης μιλούν στο in.gr για τη δική τους «Αλεξάνδρεια», αποκαλύπτουν το πιο απαιτητικό, για τον καθένα, σημείο του έργου, όπως και την εποχή στην οποία θα ήθελαν να ζουν.

Η πρωτότυπη παράσταση στην οποία πρωταγωνιστείτε εξερευνά μια πόλη με μεγάλη ιστορία. Θα λέγατε ότι αυτή η πόλη έχει χάσει σήμερα μέρος του κύρους της λόγω των βανδαλισμών;
Δήμητρης Αγαρτζιδης: Η παράσταση αναφέρεται σε μια πόλη σύμβολο της ανατολής, στην ευημερία και στον ξεπεσμό της. Ειναι ενα πολυπολιτισμικό σημείο που λόγω της στρατηγικής σημασίας της γεωγραφικής του θέσης βασανίζεται και αποτελεί μηλον της έριδος δεκαετίες τώρα. Η πόλη μπορεί να εχει χάσει την αίγλη της, οχι ομως τον συμβολισμό της.
Θανάσης Δόβρης: Δε ζω στην συγκεκριμένη πόλη για να έχω προσωπικό βίωμα. Ζω όμως στην Αθήνα, μία επίσης αρχαία πόλη και πιστεύω πως αυτές οι πόλεις δεν έχουν την ανάγκη μας και τις δικές μας διαπιστώσεις για την ακμή η την παρακμή τους. Τις ακούνε και γελάνε, κι αυτό γιατί είναι πάντα ζωντανά πεδία, τόποι αμετάκλητοι του σύμπαντος.
Δέσποινα Κούρτη: Νομίζω λόγω της ιστορικής συγκυρίας και της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή.
Νεφέλη Μαϊστράλη: Όλες οι πόλεις της Αιγύπτου υποφέρουν από την έκρυθμη πολιτική κατάσταση που έχει επικρατήσει στην Μέση Ανατολή. Η Αλεξάνδρεια είναι μια από αυτές. Αν και δεν την έχω επισκεφθεί, οι πληροφορίες που φτάνουν ως εμάς σήμερα είναι ότι έχει παρακμάσει, χωρίς να γίνεται και ιδιαίτερη προσπάθεια για να διασωθεί έστω και μουσειακά, το ιστορικό της μεγαλείο.

Γυρνώντας πίσω το χρόνο, σε ποια περίοδο της Αλεξάνδρειας θα θέλατε να ζήσετε;
Δήμητρης Αγαρτζιδης: Νομίζω στο μεσοπόλεμο. Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Έλληνες και Αιγύπτιοι σε ενα καζάνι που βράζει.
Θανάσης Δόβρης: Δε θα ‘θελα να ζήσω σε καμια περίοδο της Αλεξάνδρειας.Η ιστορία της περιέχει μια ανοίκεια βία…Μου αρκούν τα μνημεία της, και τα ποιηματά του…
Δέσποινα Κούρτη: Θά΄θελα να γνώριζα την Υπατία και να είχα απεριόριστη πρόσβαση στην περίφημη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας(τέλη 4ου αρχές 5ου).
Νεφέλη Μαϊστράλη: Θα ήθελα να περπατήσω στην Αλεξάνδρεια του μεσοπολέμου, εκεί που χρονικά τοποθετείται και η ιστορία μας. Έχω περιέργεια να δω πως θα ήταν όλα αυτά τα μέρη για τα οποία μιλάμε στην παράσταση, από κοντά, μυρωδιές, ήχοι, τέτοια.

Yπάρχει κάτι που να σας «πονά» καθώς παίζετε στην παράσταση;
Δήμητρης Αγαρτζιδης: Του κύκλου τα γυρίσματα π´ ανεβοκατεβαίνουν… Είναι τρομερό πως ενώ ολα αλλάζουν, δεν αλλάζει τίποτα. «Η Ευρώπη καταρρέει ψυχικά.» Τότε και τώρα.
Θανάσης Δόβρης: Μερικές φορές πονάει η σπλήνα μου απ το τρέξιμο-ξέρεις αυτό που όταν τρέχεις σφίγγεται κάτω δεξιά στην κοιλιά. Και επίσης σκέφτομαι την μικρή δύναμη της τέχνης και την απότομη ανηφόρα που έχει να διανύσει σε τόπους που βρίσκονται σε περίοδο παρακμής και πείνας.
Δέσποινα Κούρτη: Δεν μπορώ πολύ καθαρά να μιλήσω γι αυτό, όσο ακόμα παίζουμε την παράσταση τουλάχιστον.
Νεφέλη Μαϊστράλη: Υπάρχουν στιγμές που κάθε χαρακτήρας έχει μια κάποια αίσθηση για το ότι είναι μέρος ενός » πειράματος» . Αυτές οι στιγμές συνειδητοποίησης με πιέζουν, με κάνουν να νιώθω δύσκολα. Μια τέτοια είναι η συνάντηση Ζουλιέτ-Ντάνιελ λίγο πριν το φινάλε του έργου.

Ποιο είναι, για τον καθένα από εσάς, το πιο απαιτητικό σημείο του έργου;
Δήμητρης Αγαρτζιδης: Είναι μια πολύ δύσκολη παράσταση για όλους μας. Τα κείμενα ειναι πυκνά και πολύ συνειδητά επιλέξαμε μια πολύ έντονη σωματική φόρμα καθώς μετά από πολλές συζητήσεις με τον Θεοφανη καταλήξαμε πως η φράση του έργου «Σε αυτή την περιπέτεια-της ζωής- πρωταγωνιστεί το σώμα.» ειναι το κέντρο όλου του έργου. Κατα συνέπεια ειναι 80 λεπτά πνευματικής και σωματικής εγρήγορσης.
Θανάσης Δόβρης: Όλη η παράσταση απο την αρχή μέχρι το τέλος είναι άκρως απαιτητική.Απλά η τελική μου σκηνή με την Δέσποινα(Κούρτη)- και επειδή η Δέσποινα είναι πάντα έτοιμη- επιτάσσει να σταθώ »όρθιος» μέχρι το τέλος της.
Δέσποινα Κούρτη: Η ερωτική σκηνή με τον Θανάση Δόβρη και το φινάλε, αν πρέπει να διαλέξω κάτι από μια απαιτητικότατη παράσταση απ΄την αρχή ως το τέλος.
Νεφέλη Μαϊστράλη: Δεν έχω μια ορισμένη στιγμή στο μυαλό μου που χρειάζεται κάτι περισσότερο από μια άλλη. Νομίζω ότι λειτουργεί κάπως σαν αλυσίδα. Για να συμβεί η κορύφωση στον κάθε χαρακτήρα που ναι μεν είναι απαιτητική, χρειάζεται το πριν οπότε μάλλον το πριν είναι πιο απαιτητικό.

Πιστεύετε πως η ταυτότητα είναι στις μέρες μας ένα θέμα που υποτιμάται;
Δήμητρης Αγαρτζιδης: Πιστεύω πως η έννοια της ταυτότητας είναι πολυ παρεξηγημένη. Όλοι μας αναζητάμε την ταυτότητα μας, αναζητώντας ταυτόχρονα και μια αλήθεια εαυτού που δεν αντέχουμε, ενδεχομένως. Και εκεί είναι το οξύμωρο και το βάσανο ακολούθως.
Θανάσης Δόβρης: Ο δυτικός κόσμος αυτή τη στιγμή διαλύεται και βγάζει το πιό φρικιαστικό του πρόσωπο εξ αιτίας της μεγαλύτερης αρρώστιας του:Της βαρετής μέχρι ξεράσματος αυτοαναφορηκότητάς του.Η υποτίμηση των ταυτοτήτων-ο ρατσισμός αν αυτό εννοείς-,είναι το πιο βασικό σύμπτωμά αυτής της αρρώστιας.
Δέσποινα Κούρτη: Δυστυχώς αυτό το ευαίσθητο θέμα είναι ένα απ΄τα θύματα του σύγχρονου »πολιτισμού» μας, αυτού που συχνά αποκαλώ για πλάκα »δικτατορία της πληροφορίας».
Νεφέλη Μαϊστράλη: Νομίζω ότι το θέμα είναι περισσότερο στην υπερτίμηση της ταυτότητας παρά στην υποτίμηση. Οι άνθρωποι κάνουμε μεγάλο θέμα το ποιοι είμαστε και πως θα το διατηρήσουμε και τι μας ξεχωρίζει από τους άλλους και τι μας ενώνει. Θέλω να πιστεύω ότι μπορεί να είναι και πιο απλά τα πράγματα, δεν ξέρω.

Το συναίσθημα της εξουσιολαγνείας που δίνει το «παρών» στην παράσταση πόσο κοντά είναι στο σήμερα;
Δήμητρης Αγαρτζιδης: Ειναι πανταχού παρόν. Από την πολιτική μέχρι την καθημερινότητα, από την κοινωνική ζωη μέχρι την ιδιωτική. Και εξ ου και η βία που βιώνουμε καθημερινά σε όλα τα επίπεδα. Όπως λένε, δώσε σε κάποιον εξουσία και θα φανερώσει το πραγματικό του πρόσωπο.
Θανάσης Δόβρης: Ο αγώνας για εξουσία και χειραγώγηση σε ανθρώπους, λαούς, ζώα, συνειδήσεις, έρωτες, κορμιά και άλλα, είναι το κύριο χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους. Σε όλες τις ιστορικές περιόδους σε όλους τους λαούς και σε όλους τους τόπους.Απο πάντα.
Δέσποινα Κούρτη: Παιχνίδια εξουσίας υπάρχουν στο έργο, αλλά νομίζω ότι στον πυρήνα τους βρίσκεται η ωμή επιβίωση.Οσο για την αιώνια εξουσιολαγνεία, ε ας έχουν και οι εξουσιαστές τον τύραννό τους….
Νεφέλη Μαϊστράλη: Είναι πολύ κοντά στο σήμερα και μάλλον, θα είναι και στο αύριο. Κάπως διαχρονικό είναι αυτό το θέμα της εμμονής για εξουσία, αν το πάρουμε ιστορικά. Όλοι οι πολιτισμοί λόγω αυτής, καταστράφηκαν και αντικαταστάθηκαν από άλλους.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Info

Εως 17 Ιανουαρίου 2015
Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη- Πέμπτη – Παρασκευή 9.15 μμ (εκτός Παρασκευής 7 Νοεμβρίου)
Σάββατο 6.00μμ (εκτός Σαββάτου 8 Νοεμβρίου)

Εισιτήρια για όλες τις παραστάσεις:

Δευτέρα έως Παρασκευή:
15 € γενική είσοδος
10 € φοιτητές, άνεργοι με κάρτα ΟΑΕΔ, ΑΜΕΑ, νέοι κάτω των 23 ετών,
συνταξιούχοι άνω των 65 ετών & groups 8 ατόμων και άνω

Σάββατο & Κυριακή:
16 € γενική είσοδος / 12 € μειωμένη